آرمانشهر و داشتن مدینه فاضله از دیرباز ذهن انسان را به خود مشغول کرده است و انسان همواره در رؤیاها و افکار خود در پی رسیدن به آن بوده است. در دنیای معاصر، ادبیان و شاعران به نوبه خود به این موضوع از زاویه‌های گوناگون پرداخته‌اند و آرمانشهر در آثار آن‌ها بازتاب ویژه‌ای دارد. سهراب سپهری از ایران و ویلیام باتلر یتز شاعر ایرلندی‌تبار انگلیسی نیز، در اشعار خود به این موضوع پرداخته‌اند. مقاله حاضر پژوهشی توصیفی- تحلیلی در حوزه ادبیات تطبیقی است که به بررسی و مقایسه دو شعر پشت دریاها و سفر به بیزانس از این دو شاعر با عطف بر مضمون آرمانشهر و سمبل‌های موجود در این دو شعر می‌پردازد، حاصل آن کشف شباهت‌ها و یکسانی‌هایی است که در اندیشه دو شاعر است. هرچند در خاستگاه فلسفی دو شاعر(شرق و غرب) تفاوت‌های وجود دارد اما این مفهوم در هر دو شعر نقش و رنگ یکسانی دارد. چرایی وجود آرمانشهر برای هر دو شاعر تقریباً یکی است و راه رسیدن به آن نیز یکسان است. برای هر دو آرمانشهر، نه خیال محض ونه واقعیت صرف است، آمیزه‌ای است از هر دو. آنچه در آرمانشهر در انتظار آنان است نیز یکسان است. آرمانشهر یعنی معرفت، معنویت و جاودانگی. پرونده مقاله