چکیدهپژوهش حاضر با هدف نقش واسطه‌ای شادکامی: رابطه بین کمال‌گرایی با اضطراب پیشرفت تحصیلی در طلاب شهر بابـل انجام شد. روش روش پژوهش توصیفی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه طلاب پسر شهر بابل در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که تعداد 220 نفر، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و با پرسشنامه‌های هوش معنوی (SIQ ) عبدالله زاده، کشمیری و عرب عامری (1387)، پرسشنامه شادکامی (HQ) آرگیل و لو (1989) و پرسشنامه اضطراب پیشرفت تحصیلی (AAAQ) آلپرت و هار (1960) ارزیابی شدند. از روش مدل یابی معادلات ساختاری برای تجزیه وتحلیل داده‌های استفاده شد. یافته‌ها نشان داد که هوش معنوی و شادکامی در ارتباط بین کمال‌گرایی و اضطراب پیشرفت تحصیلی نقش میانجی دارد. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که با کاهش کمال‌گرایی و افزایش شادکامی می‌توان اضطراب پیشرفت تحصیلی را در طلاب کاهش داد.واژگان کلیدی: اضطراب پیشرفت تحصیلی، شادکامی، کمال‌گرایی، طلاب.. . . . .