ﻫﺪف این ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮرﺳﻲ راﺑﻄﺔ سبک‌های بازی و سبک‌های ﻳﺎدﮔﻴﺮی بود. روش ﭘﮋوﻫﺶ توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری پژوهش همۀ دانشجویان دانشگاه زنجان در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ بود که از بین آن‌ها 120 نفر به ‌عنوان نمونۀ پژوهش و ﺑـﻪ روش نمونه‌گیری در دسترس اﻧﺘﺨﺎب شدند و به ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﺔ سبک‌های بازی ((Hexad ,2016 و سبک‌های ﻳﺎدﮔﻴﺮی‌ (kolb,2005) پاسخ دادند. داده‌های پژوهش با استفاده از روش آماری رﮔﺮﺳﻴﻮن لجستیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل داده‌ها در ﻣﻮرد راﺑﻄﺔ سبک‌های بازی و سبک‌های یادگیری ﻧﺸﺎن داد سبک بازی اجتماعی توسط سبک‌های یادگیری واگرا، عمل‌گرا و همگرا(p<./05) قابل پیش‌بینی است و جهت رابطه در این سه سبک مثبت است. همچنین نتایج نشان می‌دهد که سبک یادگیری واگرا به‌طور معناداری سبک بازی موفقیت‌طلب را پیش‌بینی می‌کند و جهت این رابطه منفی است (p<./05)؛ یعنی افرادی که سبک بازی موفقیت‌طلب بالاتری دارند سبک یادگیری واگرای کمتری دارند. همچنین سبک یادگیری همگرا به ‌طور معنا‌داری می‌تواند سبک بازی خرابکار(p<./05) را پیش‌بینی ‌کند که جهت این رابطه مثبت است؛ بنابراین یادگیرندگانی که سبک یادگیری همگرا دارند سبک بازی خرابکار نیز دارند. در نتیجه ابعاد سبک‌های یادگیری و مؤلفه‌های آن می‌تواند پیش‌بینی‌کنندۀ خوبی برای سبک‌های بازی باشد. پرونده مقاله

زمینه: امروزه شیوه‌های جدید و فعال در یادگیری مورد توجه بسیار قرار گرفته است،‌ تأکید این شیوه‌ها بر درگیر کردن دانش آموزان با مسائلی است که با زندگی واقعی آنان مرتبط است. روش مبتنی بر الگوی بایبی یکی از الگوهای فعال می‌باشد. هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تأثیر روش آموزش مبتنی بر الگوی پنج مرحله‌ای بایبی و سنتی بر خلاقیت و یادگیری دانش آموزان سال سوم راهنمایی در درس علوم بوده است. روش: تحقیق حاضر از نوع شبه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش را کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم شهر قزوین که در سال تحصیلی 90-1391 مشغول به تحصیل بوده‌اند تشکیل می‌دهد. نمونه این پژوهش 61 نفر از دانش آموزان دختر پایه سوم راهنمایی بودند. نمونه گیری به دلیل محدودیت اجرا به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده از آزمون آماری کوواریانس وT اختلافی استفاده شد. یافته‌ها: طبق نتایج می‌توان گفت که بین میزان خلاقیت و یادگیری دانش آموزانی که با روش بایبی آموزش دیده‌اند، نسبت به دانش آموزانی که با روش سنتی آموزش دیده‌اند تفاوت معنی داری وجود دارد و این تفاوت به نفع گروهی است که با روش بایبی آموزش دیده‌اند. نتیجه گیری: به کار گیری شیوه‌های جدید آموزشی سبب می‌شود دانش آموزان به تفکر عمیق بپردازند، چگونه یاد گرفتن را بیاموزند و به یادگیرندگانی همیشگی تبدیل شوند. پیشنهاد می‌شود که از الگوی طراحی بایبی به عنوان الگویی مناسب برای دست‌یابی یادگیرندگان به فهم عمیق از موضوع و افزایش تفکر واگرا بهره گرفته شود. 1. instructional design models [2]. Bybee (5E) instructional design model [3]. learning [4]. creative پرونده مقاله