هدف پژوهش تعیین تأثیر یوگا بر نشانه‌های الگوهای بی‌توجهی و بیش‌فعالی در کودکان دارای نشانگان اختلال نقص‌توجه/ بیش‌فعالی در قالب طرح آزمایشی بین گروهی با گروه آزمایش و کنترل بود. از میان دانش‌آموزان سه مدرسة ابتدایی پسرانة شهر زنجان،20 نفر از کودکان 7 تا 11 سال که در یکی از مقیاس‌های بیش‌فعالی-تکانشگری یا بی‌توجهی و یا هر دو، بر اساس ارزیابی معلمان توسط مقیاس درجه‌بندی کانرز و ارزیابی والدین توسط مقیاس علائم مرضی کودکان نمرة بالاتر از برش به دست آوردند، انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. جلسات یوگا به مدت 12 جلسه، دو جلسه در هفته، برای گروه آزمایش برگزار شد. در پایان، هر دو گروه با پرسشنامة علائم مرضی کودکان فرم والدین و مقیاس کانرز فرم معلمین سنجیده شدند. یافته‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و کنترل در میانگین‌های هر یک از مقیاس‌های نقص‌توجه و بیش‌فعالی-تکانشگری در پرسشنامه‌های علائم مرضی کودکان فرم والدین و مقیاس کانرز فرم معلمین نشان دادند (05/0>P). پرونده مقاله

در آغاز کودکان هیجانهای دیگران را از طریق فرایند نسبتا خودکار سرایتحالات هیجانیتشخیص می دهند. شادی، غم، ترس و خشم ازجمله (اصلی ترین) حالات هیجانی هستند که با توجه به درونی بودنشان می‌توان آنها را مستقیما از جلوه های صورت استنباط کرد. پاسخ دادن به حالات هیجانی دیگران نشان دهنده‌ی این است که این حالات توسط کودک درک و معنادار شده اند. نتایج متناقضی در خصوص نقص در بازشناسی هیجان در کودکان طیف اوتیسم گزارش شده است. هدف این پژوهش، مقایسه ی کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان بهنجار در بازشناسی هیجان های شش گانه از چهره و زمان واکنش به آن بود. برای این منظور، طی یک پژوهش مقایسه ای، 20 کودک مبتلا به اوتیسم به شیوه‌ی نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و با 20 نمونه‌ی بهنجار از نظر سنی با این کودکان همتا شدند. گروه‌ها از نظر بازشناسی هیجان چهره و زمان واکنش به این هیجان ها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که دو گروه در بازشناسی هیجان و زمان واکنش تفاوت دارند و عملکرد گروه اوتیستیک در مقایسه با کودکان عادی، در بازشناسی هیجان و زمان واکنش به آن ضعیف تر بود. این پژوهش از وجود نقص در بازشناسی اظهارات هیجانی چهره در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم حمایت می‌کند. پرونده مقاله

    امروزه در پی بحران جهانی آب، تمام کشورها در پی شناسایی منابع آب شیرین، کنترل و استفادة بهینه از آنها می‏باشند. با توجه به اینکه کشور ایران در کمربند بیابانی کره زمین قرار دارد و کاهش بارش‏های جوّی باعث کمبود آب در ایران و استان کرمان شده، بنابراین شناسایی منابع آبی و بررسی تغییرات پوشش برف لازم و ضروری است. با توجه به شرایط سخت فیزیکی محیط‌های کوهستانی امکان اندازه‌گیری دائم زمینی جهت تخمین منابع برفابی و تشکیل پایگاه داده‌ها وجود ندارد. به همین جهت استفاده از تصاویر ماهواره‌ای در شناسایی مناطق برفگیر و ارزیابی تغییرات آن بسیار مهم می‌باشد. در این پژوهش سعی شده تغییرات پوشش ذخیره‏گاه‏های برفی مناطق مرتفع حوضۀ آبخیز هلیل رود با استفاده از تصاویر ماهواره‏ای MOD10A2 مورد مطالعه قرار گیرد. برای این منظور از شاخص تفاضلی نرمال شده پوشش برف استفاده شد[1]. این شاخص دارای ارزش بزرگ‌تر از 4/0 بوده یعنی پیکسلی که دارای NDSI بزرگ‌تر از 4/0 باشد به‌عنوان برف و یخ معرفی می‌شود. پوشش برف مشخص شدۀ تصاویر ماهواره‏ای در نرم­افزار ENVI5.1 وارد محیط GIS شده و به 5 طبقه از 0 تا 5000 طبقه‏بندی شده و مساحت هر کدام از طبقات محاسبه گردید. سپس وارد محیط SPSS شده و تحلیل و بررسی روی آنها صورت گرفت. با انجام رگرسیون چند متغیره به روش استپ وایس[2] این نتیجه حاصل شد که در بازۀ زمانی 8 روزۀ ماه فوریه (از  18 تا 25 فوریه) بیشترین تغییرات مساحت برف که با روند مساحت برف در این چند سال ارتباط قوی و معناداری داشته و در حقیقت توجیه کنندۀ تغییرات برف در این بازۀ زمانی است، به ترتیب مربوط به ارتفاعات 3 (3000-2001) و سپس 4 (4000-3001) بوده است. طبقۀ ارتفاعی 3000-2001 به تنهایی توجیه کنندۀ 98.9 درصد روند تغییرات برف در کل منطقه مورد مطالعه است. در وهلۀ دوم اگر ارتفاع 4000-3001 هم اضافه شود، این دو طبقۀ ارتفاعی با هم توجیه کنندۀ 99.2 درصد تغییرات روند برف در این بازه در طول 19 سال گذشته است.
[1] Normalized Difference Snow Index [2] Stepwise پرونده مقاله

اکوسیستم‌های بیابانی به دلیل توان اکولوژیکی منحصربه‌فرد و قابلیت‌ها و ارزش‌های اقتصادی-اجتماعی، جاذبه‌ها و قابلیت‌های منحصربه‌فرد به یکی از کانون‌های گردشگری در طبیعت تبدیل شده است. گردشگری پدیده‌ای است که از گذشته‌های دور مورد توجه جوامع انسانی بوده و بر حسب نیازهای متفاوت اجتماعی و اقتصادی به پویایی خود ادامه داده است و رشد این صنعت در هر کشور، نیازمند راهبرد مناسب و برنامه‌ریزی مدیریتی موثر است. دشت لوت واقع در استان‌های کرمان (شهرستان کرمان، شهر شهداد)، خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان، از مقاصد گردشگری بیابانی محسوب می‌شود که از یک دهه پیش مورد توجه گردشگران و برنامه‌ریزان قرار گرفته است. مسئله این است که با توجه به رشد فعالیت‌های گردشگری، چالش‌هایی در ارتباط با بالا بردن کیفیت زندگی مردم و روند رشد آن به وسیله صنعت گردشگری در آینده این منطقه منحصربه‌فرد مطرح شده است. با توجه به هدف پژوهش که تبیین ظرفیت تاثیرات گردشگری بومی بر توسعه معیشت در شهر شهداد می‌باشد، جامعه آماری مورد ارزیابی ما سرپرستان خانوار ساکن در شهر شهداد هستند؛ روش گردآوری داده‌ها در این تحقیق شامل روش کتابخانه‌ای و روش پیمایش مقطعی است برای استخراج شاخص‌های مذکور از نرم‌افزار SPSS، تکنیک ویکور و مدل HOLSAT استفاده گردیده است از نتایج به‌ دست‌ آمده از جدول نهایی تکنیک ویکور مشخص شد که مؤلفه‌های اقتصادی شامل فرصت‌های شغلی به همه طبقات جامعه با امتیاز 0.820 به ‌عنوان مهم‌ترین مؤلفه تأثیرگذار در بالابردن کیفیت زندگی است و هم‌چنین نتایج حاصل از مدل HOLSAT نشان می‌دهد جز در بخش زیست‌محیطی که اکثریت عامل بازدارنده در بالابردن کیفیت زندگی مردم محلی می-باشد، در دیگر بخش‌ها مهم‌ترین امر برای بالابردن کیفیت زندگی ساکنین است. پرونده مقاله