هدف این پژوهش پیش‌بینی اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی در دانش‌آموزان نوجوانان بر اساس افسردگی و شخصیت خودشیفته با در نظر گرفتن نقش میانجی‌گر خودافشایی بود. روش پژوهش، توصیفی و از نمونه طرح‌های همبستگی و جامعه آماری شامل تمامی دانش‌آموزان نوجوان دختر و پسر دوره دوم دبیرستان شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بود که از بین آن‌ها با استفاده از روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای ۳۰۰ دانش‌آموز نوجوان انتخاب شدند. داده‌ها از طریق پرسشنامه‌های گرایش و میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی (Momeni and Taghilo, 2016)، افسردگی بک (Beck Depression Inventory, 1978)، شخصیت خودشیفته (Raskin & Terry, 1988) و خودافشایی مجازی (Chelon, 1978) جمع‌آوری و با روش تحلیل رگرسیون چندمتغیره در نرم‌افزار آماری SPSS20 تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد که تأثیر معناداری بین افسردگی، شخصیت خودشیفته و خودافشایی با اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی وجود دارد (01/0=p). همچنین مدل پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار بوده و نتایج از نقش میانجیگری خودافشاگری در تأثیر شخصیت خودشیفته و خودافشایی و اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی حمایت می‌کند. پرونده مقاله