ورزش و فعالیت بدنی به طور سنتی به دلیل اثرات مثبت آنها بر سلامت جسمی مورد تایید قرار گرفته است. با این حال، توجه اخیر بر تأثیر آنها بر سلامت روان و اجتماعی شدن متمرکز شده است. این مقاله شواهد علمی فعلی در مورد تأثیر ورزش و فعالیت بدنی بر انتقال دهنده های عصبی مرتبط با اجتماعی شدن، از جمله دوپامین، سروتونین، اندورفین و اکسی توسین را بررسی می کند. با بررسی اثرات ورزش بر روی این انتقال دهنده های عصبی، مکانیسم هایی را توضیح می دهیم که از طریق آن ورزش باعث ترویج احساسات مثبت، کاهش استرس و افزایش تعاملات اجتماعی می شود. علاوه بر این، ما در مورد نقش ورزش در بهبود انعطاف پذیری مغز و تأثیر بعدی آن بر عملکرد شناختی و اجتماعی شدن بحث می کنیم. درک این فرآیندهای عصبی زیستی می تواند فرایند گنجاندن ورزش در سبد زندگی روزانه مردم را به عنوان یک راهکار موثر برای ارتقای بهزیستی ذهنی و بهینه سازی اجتماعی شدن راهنمایی کند. پرونده مقاله