جامعه شناسی ورزش یکی از زیر شاخه‌های حیطه جامعه شناسی است. ورزش، از این لحاظ که یک پدیده اجتماعی است می‌تواند به عنوان حوزه‌ای از جامعه شناسی به شمار ‌رود. در حوزه جامعه شناسی ورزش، ارتباط، تاثیر و تعامل متقابل مردم و ورزش مطرح می شود. مردم ممکن است افراد ورزشکار در انواعی از ورزش‌ها باشند که در میدان‌های مسابقه، به رقابت می پردازند و یا افراد غیر ورزشکاری باشند که برای اهدافی چون تندرستی جسمانی و روانی و یا گذران اوقات فراغت به ورزش و فعالیت بدنی می‌پردازند. همه ساختارها، الگوها، سازمان ها و گروه‌های مختلف اجتماعی-فرهنگی مرتبط با ورزش در حوزه جامعه شناسی ورزشی جای می‌گیرند. شکی نیست که در دنیای امروز ورزش تاثیر مستقیم و غیر مستقیم بر جامعه از نظر اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی دارد بنابراین مطالعه و بحث این اثرها در حیطه جامعه شناسی ورزش قرار می گیرند. شروع و ظهور جامعه‌شناسی ورزش به پایان قرن نوزدهم برمی‌گردد زمانی که تاثیر رقابت های ورزشی بر گروه و جامعه مورد بحث و آزمایش قرار گرفت. به دنبال آن ورزش و بازی به عنوان یکی از ارکان اولیه و ضروری برای تولید فرهنگ مطرح شد. این پدیده ها به ظهور و رشد جامعه شناسی ورزش کمک شایانی نمود طوری که در سال 1970، جامعه شناسی ورزش به عنوان یک رشته مطالعاتی سازمان یافته مورد توجه قرار گرفت و برای اولین بار انجمن جامعه شناسی ورزش آمریکای شمالی در سال 1978 با هدف مطالعه این رشته تشکیل شد و حاصل این تلاش‌ها انتشار "مجله جامعه شناسی ورزشی" بود. پرونده مقاله

ورزش و فعالیت بدنی به طور سنتی به دلیل اثرات مثبت آنها بر سلامت جسمی مورد تایید قرار گرفته است. با این حال، توجه اخیر بر تأثیر آنها بر سلامت روان و اجتماعی شدن متمرکز شده است. این مقاله شواهد علمی فعلی در مورد تأثیر ورزش و فعالیت بدنی بر انتقال دهنده های عصبی مرتبط با اجتماعی شدن، از جمله دوپامین، سروتونین، اندورفین و اکسی توسین را بررسی می کند. با بررسی اثرات ورزش بر روی این انتقال دهنده های عصبی، مکانیسم هایی را توضیح می دهیم که از طریق آن ورزش باعث ترویج احساسات مثبت، کاهش استرس و افزایش تعاملات اجتماعی می شود. علاوه بر این، ما در مورد نقش ورزش در بهبود انعطاف پذیری مغز و تأثیر بعدی آن بر عملکرد شناختی و اجتماعی شدن بحث می کنیم. درک این فرآیندهای عصبی زیستی می تواند فرایند گنجاندن ورزش در سبد زندگی روزانه مردم را به عنوان یک راهکار موثر برای ارتقای بهزیستی ذهنی و بهینه سازی اجتماعی شدن راهنمایی کند. پرونده مقاله

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل شایستگی مربیگری ورزش بود که با استفاده از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد انجام گرفت. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر، مربیان ورزش و ورزشکاران در رشته ها و حوزه های مختلف بودند که تعداد بیست نفر از آنها به صورت نمونه گیری نظری جهت مصاحبه های عمیق انتخاب شدند و مصاحبه های تا اشباع نظری ادامه یافت. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. 450 کد با چهارده مقوله و 60 مفهوم در قالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل پدیده محوری با عنوان شایستگی مربیگری ورزش، شرایط علی در قالب چهار مقوله دانش مربیگری، مهارت های مربیگری، ویژگی های مربی و فلسفه مربیگری، ویژگی های زمینه ای در قالب پنج مقوله مدیریت تمرین، مدیریت مسابقه، روابط اجتماعی، رفتار اجتماعی و ایفای نقش، پیامدها در قالب دو مقوله پیامدهای ورزشی و پیامدهای اجتماعی، شرایط محیطی در قالب دو مقوله تنوع در محیط ورزشی و تنوع در شاگردان و راهبردها در قالب یک مقوله پیگیری رشد و تعالی در مربیگری شناسایی شدند. آن چه در مربیگری ورزش مشهود است برونداد مطلوب ورزشکاران چه از لحاظ فنی و چه از جنبه اجتماعی است. نتیجه شایستگی مربی ورزش، اعتماد بازیکنان و مدیران و هواداران به آن مربی است و هر چه درجه شایستگی مربی بالاتر ادراک شود اعتماد به او و رضایتمندی شاگردان از او بیشتر می شود. پرونده مقاله