کمپیلوباکتر ژژونی و کمپیلوباکتر کولای به عنوان عامل اصلی آنتریت باکتریایی انسان در تمام دنیا شناخته شده اند. معمولاً پرندگان نقش معنی داری را در عفونت کمپیلوباکتریایی انسان بازی می کنند. شیوع بالای کمپیلوباکتر در گله های طیور در مرحله پرورش، سبب ایجاد آلودگی متقاطع در طی کشتار و فرآوری گوشت می گردد. در این بررسی میزان آلودگی طیور گوشتی شهرستان شیراز در پایان دوره پرورش به کمپیلوباکتر با روش کشت مستقیم و غنی سازی قبل از کشت صورت گرفت. 100 مرغداری شهرستان شیراز انتخاب و با مراجعه به کشتارگاه ، از هر مرغداری 21 لاشه انتخاب و سیکوم آن ها برداشته شد. محتویات هر 7 سیکوم با هم مخلوط و پس از آماده سازی به دو صورت مستقیم در محیط آگار انتخابی و غنی سازی در محیط براث قبل از کشت در محیط آگار کشت شدند. جدایه ها با PCR تایید شدند. در آزمایش کشت مستقیم 7/53% نمونه ها (70% مرغداری ها) و در آزمایش غنی سازی در براث و کشت در محیط آگار، 0/60% نمونه ها (76% مرغداری ها) مثبت تشخیص داده شدند. میزان آلودگی به کمپیلوباکتر ژژونی 3/31% تا 0/35% و کمپیلوباکتر کولای 7/36% تا 0/40% بود. میزان جدا سازی کمپیلو باکتر به وسیله کشت در محیط انتخابی پس از غنی سازی در محیط براث نسبت به کشت مستقیم افزایش 3/6% را نشان داد که تاثیر آماری معنی داری داشت. بررسی حاضر نشان داد که آلودگی گله های طیور بسیار زیاد است و به منظور کنترل آلودگی، شناخت ریسک فاکتورهای ایجاد آلودگی وکنترل آن ها ضروری می‌باشد و برای کنترل آلودگی انسان، علاوه بر رعایت موارد فوق، رعایت بهداشت در کشتار گاه ها مد نظر قرار گیرد. پرونده مقاله

نایسین یکی از پپتیدهای ضدمیکروبی است که در صنایع غذایی به عنوان ماده نگهدارنده کاربرد دارد. با این وجود، این پپتید فاقد اثر ضدمیکروبی قابل توجه برعلیه باکتری های گرم منفی می باشد. در این مطالعه تاثیر گلیکاسیون بر فعالیت ضدمیکروبی نایسین بر علیه باکتری‌های اشریشیا کولای و سالمونلا تیفی موریوم بررسی گردیده است. بدین منظور محلول نایسین و پنج برابر غلظت قندهای گلوکز، لاکتوز و دکستران و هم‌چنین محلول نایسین بدون حضور قند تهیه و سپس لیوفیلیزه گردید. پودر لیوفیلیزه به‌مدت هفت روز در شرایط دمای 60 درجه سانتی‌گراد و رطوبت 70% قرار گرفت. در هر 24 ساعت یک نمونه از انکوباتور خارج گردید و در آب مقطر محلول شد. با استفاده از روش اندازه‌گیری پروتئین برادفورد، غلظت‌های مولی مساوی از نایسین طبیعی و کنژوگه تهیه شد. درصد گلیکاسیون نمونه ها با استفاده از روش OPA (ortho-phthalaldehyde) و MIC50 نایسین کنترل و کنژوگه ها با روش میکرودایلوشن بر علیه باکتری های اشریشیا کولای و سالمونلا تیفی موریوم تعیین گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که درصد گلیکاسیون نایسین ارتباط معکوسی با اندازه کربوهیدرات دارد، به شکلی که نایسین-گلوکز بیشترین و نایسین-دکستران کمترین درصد گلیکاسیون را نشان می دهند. گلیکاسیون نایسین پس از هفت روز باعث افزایش MIC50 نایسین بر علیه اشریشیا کولای گردید. در مقابل MIC50 نایسین طبیعی و کنژوگه تفاوت معنی‌دار نداشتند. از این مطالعه نتیجه گیری می شود که کنژوگه کردن نایسین با کربوهیدرات‌ها نمی تواند موجب گسترش فعالیت آن به این دو باکتری گرم منفی گردد. پرونده مقاله

کشک یکی از محصولات تخمیری پرطرفدار در ایران می‌باشد، که به‌‌صورت داغ تولید و بسته‌بندی می‌گردد. به‌علت حساس بودن باکتری‌های پروبیوتیک به حرارت، تاکنون اقبالی جهت تولید کشک پروبیوتیک صورت نگرفته است. در این تحقیق از تکنیک ریز‌پوشانی اکستروژن دولایه توسط آلژینات و صمغ زودو بر روی باکتری لاکتوباسیلوس ‌رامنوسوس انجام شد و مؤلفه‌های اسیدیته، رنگ، بافت، ویژگی‌های حسی و زنده‌مانی باکتری پروبیوتیک مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که اسیدیته تا روز 60 در نمونه شاهد ثابت و در حدود 211 درجه دورنیک و در نمونه پروبیوتیک در حدود 193 درجه دورنیک و از روندی ثابت برخوردار بود. باکتری آزاد اضافه‌ شده به نمونه کشک، بعد از پروسه پرکردن داغ، ماندگاری نداشت ولی نمونه حاوی دانک تا روز چهاردهم نگهداری، از استاندارد حد مجاز لازم برای محصول پروبیوتیک برخوردار بود. در روز شصت، مؤلفه‌های حسی، نظر کلی، طعم، قوام و دل‌پذیری در نمونه کشک شاهد دارای امتیاز بالاتری نسبت به کشک پروبیوتیکی بود. EΔ‌ در کشک شاهد 8/4 و در کشک پروبیوتیک 62/2 بود. به‌غیر از پیوستگی، سایر مؤلفه‌های بافتی در کشک شاهد و حاوی دانک در ابتدای مدت نگه‌داری افزایش یافت و در طول مدت نگه‌داری نسبتاً ثابت ماند. زنده‌مانی باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس ریزپوشانی شده دولایه، در حداقل تعداد مجاز log cfu/ml 6، برای محصول پروبیوتیک، 14 روز بود و مدت زمان ماندگاری کشک شاهد 60 روز بود. لذا این تکنیک می‌تواند به‌عنوان یک روش مؤثر در ماندگاری باکتری پروبیوتیک در کشک به‌کار رود پرونده مقاله

ازن یک اکسید کننده و ضدعفونی کننده قوی می باشد و کاربردهای زیادی در نگه‌داری مواد غذایی پیدا کرده است. هدف از این مطالعه بررسی اثر آب ازنه بر افزایش ماندگاری خمیر مرغ نگه‌داری شده در سردخانه (C°2 ± 4) بود. نمونه های خمیر مرغ تحت اثر ازن (0، 032/0، 065/0، 098/0 و ppm 13/0) تیمار گردید و در بسته بندی های مجزا در دمای C°2 ± 4 نگه‌داری شدند. نمونه ها از نظر ویژگی های شیمیایی (عدد پراکسید) و میکروبی (باکتری‌‌های مزوفیل هوازی، سرماگراها، استافیلوکوکوس آورئوس، کلی فرم و کپک و مخمر) در روزهای 0، 3، 6، 9، 12 و 15 نگه‌داری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ازن در طول دوره نگه‌داری سبب کاهش شمار باکتری‌‌های مزوفیل هوازی، سرماگراها، استافیلوکوکوس آورئوس، کلی‌فرم و کپک و مخمر نسبت به نمونه کنترل می شود (05/0P پرونده مقاله

هیستامین یکی از شاخص های مهم فساد باکتریایی در مواد غذایی است که می تواند موجب مسمومیت در مصرف‌ کنندگان شود. بنابراین شناسایی و اندازه گیری مقدار هیستامین در مواد غذایی از اهمیت به‌سزایی برخوردار است. در این تحقیق، دو روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا (HPLC) به‌عنوان روش مرجع و الکتروفورز موئینه ای با آشکار ساز جذبی (CZE) برای اندازه گیری مقدار هیستامین تولیدی در محیط کشت TSB با هم مقایسه شدند. برای این منظور محیط کشت با سوش استاندارد مولد هیستامین استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس TYH1 و دو سوش استافیلوکوکوس کاپیتیس و استافیلوکوکوس کارنوسوس دارای ژن هیستیدین دکربوکسیلاز تلقیح شد. زمان مهاجرت در روش CZE و زمان بازداری در روش HPLC برای هیستامین به‌ترتیب 4/5 و 0/12 دقیقه به‌دست آمد. منحنی استاندارد در محدوده µg/ml 200- 25/6 به‌صورت خطی با هر دو با معادله رگرسیون y=0.000004x (r2=0.999) به‎دست آمد. مقدار هیستامین تولید شده توسط سه سوش باکتری و اندازه گیری شده با دو روش مذکور تفاوت آماری معنی داری نداشت و ضریب همبستگی بین یافته های به‌دست ‌آمده از دو روش 99/0 بود. با توجه به یافته های مشابه دو روش، روش CZE به‌دلیل عدم نیاز به آماده‌سازی نمونه، سادگی، حساسیت و کم‌هزینه بودن، به‌عنوان روشی مناسب برای اندازه گیری مقدار هیستامین در محیط های کشت میکروبی پیشنهاد می گردد. پرونده مقاله

آفلاتوکسینM1، در شیر دام های تغذیه شده با علوفه آلوده وجود دارد. در مطالعه حاضر 207 نمونه شامل 153 نمونه شیر خام از گاوداری‌های صنعتی دوازده منطقه مختلف استان کرمان و 54 نمونه شیر پاستوریزه تولیدی ده کارخانه‌ فرآوری شیر استان کرمان جمع آوری شد و فراوانی آفلاتوکسین M1 در آن ها با روش الایزا موردسنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که غلظت آفلاتوکسین M1 در 2/41 درصد از شیرهای خام و 2/35 درصد از شیرهای پاستوریزه بیش از محدوده مجاز استاندارد ملی ایران (ng/L100) بود. میزان آفلاتوکسین M1 در شیر پاستوریزه به‌طور معنی داری از شیر خام کمتر بود. به‌منظور تأیید داده های الایزا، 24 نمونه (7/15 درصد) از شیرهای خام و 2 نمونه (7/3 درصد) از شیرهای پاستوریزه با روش کروماتوگرافی ‌مایع‌ با کارایی‌ بالا (HPLC) مورد ارزیابی قرار گرفتند که از این میان، 4 نمونه از نمونه‌های مثبت و 5 نمونه منفی، با HPLC تأیید شدند. مقادیر اندازه گیری شده آفلاتوکسین M1 با دو روش الایزا و HPLC همبستگی معنی‌دار داشت. حساسیت و ویژگی آزمون الایزا به‌ترتیب 100 درصد و 25 درصد تعیین گردید. ازآنجاکه سطح آفلاتوکسین شیر در منطقه بالاتر از محدوده مجاز بود، نیاز به اصلاحات اساسی در مدیریت تغذیه گاوداری های منطقه ضروری به نظر می‌رسد. باوجود این‌که الایزا روشی مناسب در غربالگری آفلاتوکسین است ولی استفاده از روش هایی که افزون بر حساسیت بالا، از ویژگی بهتری نیز برخوردار باشند، در تشخیص فراوانی آفلاتوکسین توصیه می شود. پرونده مقاله

گیاهان دارویی بومادران (Achillea millefolium) و کتیرا (Astraglus gossypinus) به‌علت خواص درمانی متعدد در منطقه خاورمیانه مورد استفاده قرار می‌گیرد. حضور میکروب‌های اندوفیت در گیاهان دارویی در سال های اخیر مورد توجه محققین قرار گرفته است. اندوفیت ها باکتری ها و کپک هایی هستند که درون بافت گیاهان حضور دارند و علاوه بر فوایدی که برای گیاه دارند حاوی ترکیبات زیست‌فعال مؤثری می باشند. در این تحقیق باکتری های اندوفیت از گیاهان دارویی بومادران و کتیرا جداسازی شدند. اثر ضدباکتریایی و ضدکپکی آن‌ها با روش انتشار دیسکی بر روی استافیلوکوکوس اورئوس (ATCC 6538)، اشریشیا کولای (ATTC 35218)، سالمونلا تیفی موریوم (ATCC 14028)، لیستریا مونوسیتوجنز (PTCC 1163) و آسپرژیلوس نایجر (PTCC 5154) مورد بررسی قرار گرفت. باکتری هایی که اثر ضدمیکروبی داشتند از طریق تعیین توالی ژن16S rDNA، خصوصیات بیوشیمیایی و آنزیمی مورد شناسایی دقیق تر قرار گرفت. باکتری‌های جداسازی شده از گیاه بومادران و کتیرا به‌ترتیب باسیلوس سافینیس و باسیلوس پومیلوس بودند که اثر مهاری روی کپک مورد آزمایش را داشتند. باسیلوس سافینیستوانایی تخمیر قندهای گلوکز، ساکاروز، لاکتوز و مانیتول را داشت. در حالی‌که باسیلوس پومیلوس جداسازی شده از گیاه کتیرا تنها گلوکز را تخمیر کرد و دارای آنزیم های اکسیداز، کاتالاز و آمیلاز بود. پرونده مقاله

برخی از پروبیوتیک ها علاوه بر تعادل فلور میکروبی روده میزبان، می توانند از رشد میکروارگانیسم‌های بیماری زا در غذا جلوگیری کنند. در این تحقیق ویژگی‌های کیفی و قابلیت زنده مانی دو میکروارگانیسم بیماری زای استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیا کولای در پنیر لاکتیکی موردبررسی قرار گرفت. بدین منظور در مرحله اول چهار نوع پنیر لاکتیکی (60 نمونه) پروبیوتیک (حاوی لاکتوباسیلوس کازئی و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس) و غیرپروبیوتیک تهیه‌شده با شیر حاوی 3 و 5/4 درصد چربی در سه تکرارتهیه و در زمان های صفر، 14، 28، 42 و 56 مورد ارزیابی کیفی قرار گرفت. سپس ، 12 نوع پنیر لاکتیکی {(پروبیوتیک/ غیرپروبیوتیک) درصد چربی (3 و 5/4 درصد) و میکروارگانیسم بیماری زا (عدم حضور، حضور استافیلوکوکوس اورئوس یا اشریشا کلی)} (180 نمونه) تهیه و زنده مانی میکروارگانیسم های بیماری زا در حضور پروبیوتیک در روزهای صفر، 7، 14، 28 و 35 مورد ارزیابی قرار گرفت. افزودن پروبیوتیک ها به پنیر لاکتیکی، اکسیداسیون اسیدهای چرب را به‌طور معنی داری کاهش داده و اسیدیته و درصد ترکیبات ازته فرار را افزایش داد (05/0> P). افزودن پروبیوتیک در پنیرهای با درصد چربی بالا، سبب افزایش ترکیبات ازته غیرپروتئینه شد ولی در پنیرهای کم چرب، این شاخص کاهش یافت. افزودن پروبیوتیک به پنیرلاکتیکی رشد استافیلوکوکوس اورئوس و اشریشیا کولای را به‌طور معنی‌دار کاهش داد (05/0>P ). افزایش درصد چربی، تأثیر معنی‌دار در مهار رشد باکتری توسط پروبیوتیک ها نشان نداد. با توجه به اثرات مفید افزودن پروبیوتیک ها بر کاهش روند رشد باکتری های بیماری زا و عدم‌تغییر معنی‌دار در ویژگی های حسی پنیر لاکتیکی، استفاده از این پروبیوتیک ها در تولید پنیرلاکتیکی کم‌چرب، توصیه می شود. پرونده مقاله

استفاده از تکنیک ریزپوشانی می‌تواند منجر به افزایش قابلیت زنده‌مانی پروبیوتیک ها در فرآورده‌های لبنی طی دوره نگه داری گردد. یکی از راهکارهای پیشنهاد شده برای بهبود توانایی حفاظتی آلژینات مورد استفاده در ریزپوشانی، اصلاح شیمیایی آن است. در این پژوهش تأثیر سوکسینیله کردن آلژینات و کاربرد آن به‌عنوان ماده ریزپوشانی کننده در تهیه ریزپوشینه‌های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بر ویژگی‌های کیفی (pH، اسیدیته، آب اندازی و ظرفیت نگهداری آب)، خصوصیات حسی و قابلیت زنده‌مانی این باکتری در ماست طی 21 روز نگهداری در دمای 4 درجه سلسیوس مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور چهار نمونه ماست شامل ماست فاقد لاکتویاسیلوس اسیدوفیلوس، ماست حاوی لاکتویاسیلوس اسیدوفیلوس آزاد، ماست حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ریزپوشانی شده با آلژینات طبیعی و ماست حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس ریزپوشانی شده با آلژینات سوکسینیله شده تهیه گردید. نتایج آزمون‌های کیفی نشان داد که اسیدیته و آب اندازی ماست حاوی ریزپوشینه‌های آلژینات سوکسینیله شده در مقایسه با سایر نمونه‌ها کمتر و در مقابل pH و ظرفیت نگه داری آب آن نسبت به دیگر نمونه‌ها بیشتر بود. هم چنین نتایج حاصل از آزمون شمارش میکروبی و ارزیابی حسی نشان داد که ریزپوشانی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس با استفاده از آلژینات سوکسینیله شده به طور معنی‌داری منجر به افزایش زنده‌مانی آن طی دوره نگه داری ماست گردید (05/0>p) بدون آن که اثر منفی معنی‌داری بر ویژگی های حسی ماست داشته باشد، لذا می‌توان ریزپوشانی با آلژینات سوکسینیله شده را به‌عنوان روشی موثر برای بهبود زنده‌مانی پروبیوتیک ها در ماست پیشنهاد نمود. TRANSLATE with x English Arabic Hebrew Polish Bulgarian Hindi Portuguese Catalan Hmong Daw Romanian Chinese Simplified Hungarian Russian Chinese Traditional Indonesian Slovak Czech Italian Slovenian Danish Japanese Spanish Dutch Klingon Swedish English Korean Thai Estonian Latvian Turkish Finnish Lithuanian Ukrainian French Malay Urdu German Maltese Vietnamese Greek Norwegian Welsh Haitian Creole Persian // TRANSLATE with COPY THE URL BELOW Back EMBED THE SNIPPET BELOW IN YOUR SITE Enable collaborative features and customize widget: Bing Webmaster Portal Back // TRANSLATE with x English Arabic Hebrew Polish Bulgarian Hindi Portuguese Catalan Hmong Daw Romanian Chinese Simplified Hungarian Russian Chinese Traditional Indonesian Slovak Czech Italian Slovenian Danish Japanese Spanish Dutch Klingon Swedish English Korean Thai Estonian Latvian Turkish Finnish Lithuanian Ukrainian French Malay Urdu German Maltese Vietnamese Greek Norwegian Welsh Haitian Creole Persian // TRANSLATE with COPY THE URL BELOW Back EMBED THE SNIPPET BELOW IN YOUR SITE Enable collaborative features and customize widget: Bing Webmaster Portal Back // پرونده مقاله

در این بررسی مطالعات انجام یافته در زمینه آلودگی گوشت و فرآورده های آن در ایران جمع آوری شده و مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. در ارتباط با باسیلوس سرئوس کار تحقیقاتی بسیار کمی انجام گرفته است. یکی از دلایل عمده آن می تواند میزان آلودگی کمی باشد که در این فرآورده ها دیده می شود. در مورد بروسلا نیز همین طور، زیرا در عضلات دام های کشتاری به ندرت مشاهده شد و انتقال بیماری از راه خوردن گوشت خطر آفرین نمی باشد. در مورد کمپیلو باکتر ژوژنی اکثر تحقیقات، بدون هدف مشخصی انجام پذیرفته است و گوشت مرغ بیشترین میزان آلودگی را دارا می باشد. کلستریدیوم پرفرینجنس مهمترین عامل آلودگی در ماهی و فرآورده های آن و هم چنین گوشت های کنسرو شده می باشد. در زمینه اشریشیا کلی کارهای تحقیقاتی نسبتاً زیادی انجام پذیرفته است. مطالعات نشان می دهند که هر چه قطعات گوشت بزرگتر باشند میزان آلودگی کمتر می باشد. بیشترین آلودگی در گوشت های چرخ شده مشاهده شده است. در سوسیس و کالباس معمولاً آلودگی به صورت ثانویه و پس از تولید ایجاد می شود. در سال های گذشته میزان آلودگی به اشریشیا کلی به مراتب بیشتر از امروز بوده است. این مطلب نشان دهنده بهبود وضعیت بهداشت در کشتارگاه ها و کارخانه های صنایع گوشت می باشد. در مورد لیستریا تحقیقات محدودی در ایران انجام گرفته است. نتایج نشان می دهند که گوشت و فرآورده‌های آن کما بیش آلودگی به لیستریا مونوسیتوژنز دارند. مهمترین مورد در ارتباط با پیشگیری، دقت در بازرسی قبل از کشتار و حذف دام های بیمار می باشد. در مورد آلودگی های سالمونلایی، اکثر آلودگی ها به صورت ثانویه بودند و آلودگی های اولیه ناشی از سالمونلوز در دام کشتار شده کمتر دیده می شود. از آنجا که وجود این میکروارگانیسم در غذای انسان بسیار خطرناک بوده و از نظر اپیدمیولوژیک حائز اهمیت می باشد، به ویژه هنگام واردات گوشت بایستی کنترل بهداشتی با دقت زیادی انجام پذیرد. در زمینه استافیلوکوک بیماری زا نیز کارهای تحقیقاتی نسبتاً زیادی انجام گرفته است. از تحقیقات چنین بر می آید که بیشتر آلودگی های استافیلوکوکی مربوط به کباب کوبیده و طی فصول گرم سال بوده است. پرونده مقاله

در این مطالعه وضعیت آلودگی شیر و فرآوردهای آن به باکتری‌های بیماری‌زا در ایران مورد مطالعه قرار گرفته است. در مواردی بررسی‌های مقطعی نسبتاً زیادی انجام گرفته است اما در مورد برخی از باکتری‌های بیماری‌زا یا اصلاً مطالعه‌ای وجود ندارد یا بررسی‌ها کافی نیست. این در حالی است که لازمه مطالعات اپیدمیولوژیک و تجربی وجود اطلاعاتی است که از بررسی‌های مقطعی حاصل می‌شود. به طور کلی می‌توان گفت آلودگی شیر به باکتری‌های بیماری‌زا در کشور به مرور زمان و در اثر به کارگیری روش‌های مناسب تولید و آگاهی تولیدکنندکان در حال کاهش بوده است ولی از طرفی استفاده از روش‌های نوین تشخیص و جستجوی باکتری‌ها موجب تشخیص دقیق‌تر و در نتیجه بیشتر باکتری‌ها گردیده است. لذا استمرار منظم بررسی‌های مقطعی همراه با بکارگیری روش‌های دقیق، حساس و مناسب نمونه‌برداری و جستجو و شمارش باکتری‌ها ضرورتی است که صرف‌نظر از آگاهی به وضعیت شیر و فرآورده‌های آن از نظر آلودگی به باکتری‌های عامل بیماری بتوان تدابیر مؤثری در جهت پیشگیری، کاهش یا عدم آلودگی اتخاذ نمود. پرونده مقاله

گیاهان منبع غنی از ترکیبات فنولی هستند که مهم ترین آنتی اکسیدان های طبیعی به شمار می آیند. اخیراً مطالعات متعددی روی منابع طبیعی به‌منظور یافتن منابع غنی از آنتی اکسیدان ها و نقش مصرف این ترکیبات در محافظت بدن در برابر صدمات ناشی از استرس اکسیداتیو انجام شده است. این تحقیق به منظور بررسی کمی و کیفی ترکیبات فنولی و فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره متانولی پوست انار واریته رباب به عنوان جایگزین آنتی اکسیدان های سنتزی انجام شده است. در این مطالعه، ترکیبات ترکیبات فلاونوئیدی، آنتوسیانیدی و قدرت احیاء کنندگی اندازه گیری شد. در نهایت فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره گیاه در غلظت های مختلف با استفاده از روش مهار رادیکال DPPH اندازه گیری گردید. نتایج به‌دست آمده نشان دادند که میزان ترکیبات فنولی، فلاونوئیدی و آنتوسیانیدی موجود در عصاره پوست انار به ترتیب mgTAE/gr83/70، mg CE/gr 33/21 و mMOL/100mL 66/136 می باشد. مطالعه اثر آنتی‌اکسیدانی نشان داد که عصاره متانولی پوست انار (mg/kg 600)، اکسیداسیون لینولئیک اسید را به میزان 61/89 درصد مهار می‌نماید. با افزایش غلظت ترکیبات فنولی عصاره ویژگی ضد رادیکالی آن افزایش پیدا کرده و همبستگی معنی داری بین ویژگی ضد رادیکالی و قدرت احیاء کنندگی عصاره متانولی پوست انار وجود دارد. نتایج نشان داد عصاره متانولی پوست انار سرشار از ترکیبات فنولی بوده و خاصیت آنتی اکسیدانی بالایی دارد. بنابراین می توان از این منبع گیاهی حاوی ترکیبات آنتی اکسیدان به عنوان نگهدارنده در صنایع غذایی استفاده کرد پرونده مقاله

این بررسی گذشته‌نگر، خلاصه ای از مطالعات آلودگی باکتریایی انواع آبزیان در ایران می باشد. مطالعات منتشر شده بیشتر در طول سال های 1378 تا1391 بوده است. باکتری های جدا شده، شامل کلستریدیوم بوتولینوم، کلستریدیوم پرفرنجنس، اشریشیا کولای، لیستریا مونوسیتوژنز، سالمونلا، شیگلا، استافیلوکوکوس اورئوس و ویبریو پاراهمولیتیکوس می باشد. بررسی ها نشان می دهند تیپ E کلستریدیوم بوتولینوم شایع‌ترین تیپ کلستریدیم در ماهیان دریائی بوده و غذاهای خانگی وکارگاهی مسئول اکثر مسمومیت ها می‌باشند. حضور کلیفرم‌ها و اشریشیا در آبزیان می تواند به علت آلودگی محیط زیست باشد. حضور آنها در غذاهای دریائی فرآیند شده نیز می تواند به علت آلودگی آب ، دستکاری ماهی و آلودگی در هنگام فرآیند سازی باشد. لیستریا مونوسیتوژنز از انواع آبزیان تازه، منجمد و فرآیند شده جدا شده است. آبزیان ممکن است هنگام فرآوری به این ارگانیسم آلوده شوند. این ارگانیسم سرماگرا می‌تواند در حرارت یخچال رشد کرده و در غذاهای فرآوری شده افزایش یابد. دمای دود سرد (30-20 درجه سلسیوس) باعث از بین بردن لیستریا نمی شود. آلودگی زیاد آب و آبزیان به سالمونلا به علت عدم رعایت بهداشت محیط زیست و همچنین شرایط جغرافیائی محیط است. استفاده از کود کومپوست در مزارع پرورش آبزیان می تواند منجر به آلودگی سالمونلائی شود. جریان فاضلاب به آبگیرها و محل پرورش آبزیان نیز عامل آلودگی است. استافیلوکوکوس ارگانیسم تیپیک محل زندگی آبزیان نبوده و در هنگام فرآیندسازی یا تماس های بعدی و به صورت ثانویه وارد محصول غذائی دریایی می گردد. وجود گونه های ویبریو در نواحی ساحلی معمول است. ویبریوها خصوصاً در آب های گرم فراوان بوده و در فصل تابستان نیز در نواحی معتدل یافت می شوند. گونه های ویبریو همچنین آلوده کننده طبیعی آب های شور نواحی گرمسیری بوده و می توانند در ماهی های پرورشی در این گونه مناطق حضورداشته باشند. به طور کلی موارد شیوع ویبریوز مربوط به مصرف محصول نیم‌پز، یا محصولی است که بعد از فرآیند حرارتی آلوده شده باشد. پرونده مقاله

کادمیومفلزی سنگینی است که گسترش بالایی در محیط دارد و عوارض متعددی برای سلامتی انسان و حیوانات ایجاد می‌کند. مطالعات مختلفی نشانگر حذف فلزات سنگین توسط باکتری‌هاست. هدف از این مطالعه بررسی اثرات باکتری های باسیلوس کواگولانس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم بر کاهش تجمع کادمیوم در بافت‌های کلیه و کبد موش صحرایی می باشد. در این بررسی 24 سر موش صحرایی نژاد ویستار به‌طور تصادفی در 6 گروه شاهد و تیمار تقسیم شدند. گروه های مواجهه با کلریدکادمیوم (100 میکروگرم در میلی‌لیتر) و حیوانات تیمار شده با پروبیوتیک (CFU/ml 109) روزانه 1 میلی‌لیتر محلول کادمیوم و یا سوسپانسیون باکتری را به‌مدت 24 روز از طریق میل مخصوص گاواژ دریافت کردند. در روز 24 موش ها پس از بی‌هوشی با اتر کشته شدند و میزان کادمیوم در مدفوع، کلیه و کبد آن‌ها با روش اسپکترفوتومتری جذب اتمی گرافیت فورانس اندازه‌گیری شد. پروبیوتیک های باسیلوس کواگولانس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم به‌ترتیب سبب افزایش 8/29 و 3/19 درصدی دفع کادمیوم از طریق مدفوع و کاهش 9/10 و 5/21 درصدی تجمع این فلز سنگین در کلیه موش صحرایی شدند. نتایج این مطالعه نشان داد که هر دو پروبیوتیک تجویز شده اثرات قابل‌ملاحظه‌ای در کاهش جذب گوارشی کادمیوم داشتند. پرونده مقاله

در این مطالعه بقای لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و باسیلوس کواگولانس بعد از انجماد و در طی 90 روز نگه‌داری در دمای 18- درجه سلسیوس در بستنی‌های پروبیوتیک و سین بیوتیک کم‌چرب مورد مطالعه قرار گرفت. علاوه بر یک گروه کنترل که بستنی معمولی بود، دو ترکیب بستنی پروبیوتیک با استفاده از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و باسیلوس کواگولانس و دو ترکیب بستنی‌ سین‌بیوتیک که علاوه بر میکروارگانیسم، 5 درصد مقدار چربی با اینولین جایگزین شده بود، تهیه شد. اگرچه مقدار چربی در بستنی‌های سین‌بیوتیک بطور معنی‌داری (01/0> p) پایین‌تر از بستنی‌های پروبیوتیک و کنترل بود اما مقدار ماده خشک این بستنی‌ها با هم تفاوت معنی‌داری نداشت. شمارش تعداد لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و باسیلوس کواگولانس بیش‌تر از حد توصیه شده 6 واحد لگاریتمی پرگنه در هر گرم بستنی در تمامی نمونه‌های بستنی‌های پروبیوتیک و سین‌بیوتیک در دوره نگه‌داری به مدت 90 روز بود. میزان بقای باسیلوس کواگولانس چه بعد از فرآیند انجماد و چه در انتهای دوره نگه‌داری بستنی در شرایط انجماد بالاتر از لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس بود. اینولین اثر محافظتی روی میکروارگانیسم‌های پروبیوتیک در دوره نگه‌داری نداشت. با توجه به این‌که نسبت بالایی از میکروارگانسیم‌های پروبیوتیک برای یک دوره طولانی قادر به زنده ماندن در بستنی‌های تولیدی بودند، بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که این فرآورده شیری منجمد پتانسیل بالایی برای استفاده به عنوان یک غذای فراسودمند دارد. پرونده مقاله

آلودگی به سارکوسیستیس یکی از شایع ترین عفونت های تک یاخته ای مشترک بین انسان و دام می باشد کهتوسط گونه های مختلف سارکوسیستیس ایجاد می شود. این انگل برای حیوانات از جمله گاو و گوسفندبیماری زاست و نیز موجب علائم گوارشی در انسان می گردد. با توجه به اهمیت بهداشتی این انگل، در این مطالعهمیزان آلودگی به کیست های ماکروسکوپی و میکروسکوپی سارکوسیستیس در گاوهای ذبح شده در کشتارگاهکرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت.در این مطالعه 111 لاشه گاو به طور تصادفی انتخاب شده و نمونه هایی از مری، دیافراگم، قلب و زبان تهیه ومورد بررسی قرار گرفت. نمونه های تهیه شده به دوروش مشاهده مستقیم)ماکروسکوپی(و گسترش فشاری( Impression smear ( که از جمله روش های تشخیصی در بافت های دام می باشد، بررسی شدند. اساس تشخیصکیست های میکروسکوپی، تهیه گسترش فشاری از نمونه ها و سپس رنگ آمیزی آنها با رنگ گیمسا و مشاهدهمیکروسکوپی برادی زوئیت های انگل بوده است .در روش مشاهده مستقیم هیچ گونه کیست ماکروسکوپی مشاهده نگردید. اما در روش گسترش فشاری 111 درصدگاوهای مورد بررسی، از نظر وجود کیست های میکروسکوپی مثبت تشخیص داده شدند. همچنین اختلافمعنی دار بین میزان آلودگی در عضلات مختلف، مشاهده گردید.از 111 رأس گاو مورد بررسی همگی آلوده به انگل سارکوسیستیس بودند و قلب به عنوان آلوده ترین بافت موردبررسی شناخته شد.تحقیق حاضر نشان می دهد که روش گسترش فشاری که روشی ساده، ارزان و سریع است، از حساسیت قابلقبولی برای کشف کیست های میکروسکوپی سارکوسیستیس برخوردار است. پرونده مقاله