چکیده زمینه: نظام آموزشی به عنوان پرورش‌دهنده‌ سازندگان فردای جامعه، وظیفه مهمی دارد. از مهم ترین مؤلفه‌هایی که نظام آموزشی بایستی در قرن بیست و یکم در میان سازندگان فردای جامعه، در صدد افزایش و پرورش آن باشد، یادگیری عمیق و تفکّر خلاق است. هدف: هدف از پژوهش حاضر، طراحی و اجرای تلفیق آموزش الگوی حل‌مسأله با اصول سازنده‌گرایی و بررسی تأثیر آن بر‌ یادگیری و تفکّر خلاق در دانش‌آموزان است. روش: در این پژوهش، روش شبه آزمایشی‌ با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفته است. نمونه پژوهش شامل 30 دانش‌آموز بود که با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل آزمون یادگیری محقق‌ساخته و آزمون خلاقیت عابدی بود که به عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون از آنها استفاده شد. تدریس دانش‌آموزان گروه آزمایش به مدت 11 جلسه، طی 6 هفته، با تلفیق آموزش الگوی حل‌مسأله با اصول سازنده‌گرایی و تدریس گروه گواه به روش مرسوم انجام گرفت. به منظور تحلیل داده‌ها، از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف استاندارد و از آمار استنباطی، تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی lsd، استفاده کردیم. یافته ها: یافته‌ها نشان داد که تلفیق الگوی حل مسأله با اصول سازنده‌گرایی در افزایش میزان یادگیری ( 5/286F= ، 0001/0 p=)، مؤلفه سیّالی تفکر خلاق( 91/143F= ، 0001/0 p=)، مؤلفه انعطاف پذیری تفکر خلاق ( 59/15F= ، 001/0 p=) و مؤلفه بسط تفکر خلاق( 64/35F= ، 0001/0 p=) موثر بوده و معنادار است، اما در افزایش مؤلفه ابتکار تفکر خلاق( 997/0F= ، 328/0 p=) معنادار نبوده است. نتیجه گیری: تلفیق آموزش الگوی حل‌مسأله با اصول سازنده‌گرایی از امتیازات هر دو رویکرد استفاده کرده است. یافته‌های پژوهش بیانگر این است که این تلفیق بر میزان یادگیری و مؤلفه‌های تفکر خلاق (سیّالی، انعطاف پذیری، بسط) به غیر از مؤلفه ابتکار تفکر خلاق، مؤثر و معنادار است و می‌توان از تلفیق آموزش الگوی حل‌مسأله با اصول سازنده‌گرایی در کلاس‌های درسی استفاده کرد. پرونده مقاله

زمینه: یادگیری وخلاقیت ازجمله عنصرهای مهم برای پیشرفت یک کشور است. قابلیت یادگیری و آموزش خلاقیت، این امکان را برای مسئولین آموزش‌وپرورش فراهم می‌کند که راهکارهایی برای افزایش خلاقیت و یادگیری دانش آموزان و دانشجویان ایجاد کنند. هدف: هدف از اجرای این پژوهش بررسی تأثیر الگوی پرورش خلاقیت ویلیامز بر یادگیری و خلاقیت دانش آموزان است. روش: این پژوهش به لحاظ ماهیت موضوع، اهداف و فرضیه‌ها از نوع کاربردی است و در زمره طرح‌های شبه آزمایشی قرار می‌گیرد. جامعة آماری پژوهش را کلیة دانش آموزان پسر پایة اول دبیرستان شهرری تشکیل می‌دهند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌های چندمرحله‌ای استفاده‌ شد. در این تحقیق، ما با دو گروه آزمودنی پسر پایه اول دبیرستان امام خمینی (ره)، سروکار داشتیم که یک گروه در معرض متغیر مستقل (الگوی پرورش خلاقیت ویلیامز) و گروه دیگر در معرض روش تدریس سنتی قرار گرفتند تا تأثیر متغیر مستقل بر یادگیری و خلاقیت بررسی شود. ابزارهای پژوهش، آزمون یادگیری محقق ساخته و آزمون خلاقیت تورنس بود و در پیش‌آزمون و پس‌آزمون از آن‌ها استفاده شد. در پژوهش از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد و برای انجام محاسبات آماری از نرم‌افزار اس پی اس اس[1] استفاده شد. یافته‌ها: در بررسی فرضیه‌ها مشاهده شد که الگوی پرورش خلاقیت ویلیامز در افزایش یادگیری و خلاقیت نسبت به روش تدریس سنتی اثربخشی بهتری دارد. بنابراین، این الگو یکی از راهکارهای افزایش یادگیری و خلاقیت است که می‌توان از آن استفاده کرد. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق با بسیاری از تحقیقات داخلی و خارجی همسو بود. در پایان پیشنهادهایی برای استفاده از این الگو در محیط‌های یادگیری حضوری و محیط‌های یادگیری الکترونیکی و همچنین ایجاد کارگاه‌های آموزشی برای آشنایی معلمان با این الگو داده شد. [1]. spss پرونده مقاله