به‌منظور بررسی تغییرات دمای کاردینال جوانه‌زنی بذر خردل وحشی طی رفع کمون، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقات بذر دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1396 انجام شد. عامل اصلی دماهای مختلف (5، 10، 15، 20، 25 و 30 درجه سانتی‌گراد) و عامل فرعی غلظت‌های مختلف جیبرلیک اسید (GA: 0، 100، 300، 500، 1000، 1500، 2000 پی‌پی‌ام) بود. برای توصیف واکنش سرعت جوانه‌زنی به دما، از تابع دندان مانند استفاده شد. برای دهک‌های مختلف جوانه‌زنی، دمای پایه از 9/2 تا 4/3 درجه سانتی‌گراد در GA0 به 2/1- تا 0/2- درجه سانتی‌گراد در GA2000 کاهش یافت؛ دمای سقف در GA0، 25 درجه سانتی‌گراد بود و در GA2000 به3/33 درجه سانتی‌گراد افزایش یافت؛ دامنه بردباری دمایی از 6/21 تا 1/22 درجه سانتی‌گراد در GA0 به 4/32 تا 1/35 درجه سانتی‌گراد در GA2000 رسید. با توجه به تغییرات دمای کاردینال، کمون فیزیولوژیک خردل وحشی از نوع غیرعمیق تیپ یک می‌باشد. بذرهای دارای کمون ابتدا در دماهای پایین بیشترین جوانه‌زنی داشته و با خروج از حالت کمون در دماهای بالا هم جوانه می‌زنند و دامنه دمایی جوانه‌زنی افزایش می‌یابد. پارامترهای تخمینی در این مطالعه می‌تواند در مدل‌های شبیه‌سازی بانک بذر و برای مطالعات بعدی در مورد بیولوژی و اکولوژی خردل وحشی مفید باشد. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تغییرات دمای کاردینال جوانه‌زنی بذر خردل وحشی طی رفع کمون، آزمایشی به‌صورت اسپلیت پلات در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه تحقیقات بذر دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1396 انجام شد. عامل اصلی، دماهای مختلف (5، 10، 15، 20، 25 و 30 درجه سانتی‌گراد) و عامل فرعی دوره‌های مختلف سرمادهی (0، 2، 4، 6 و 8 روز در دمای 5 درجه سانتی‌گراد) بود. برای توصیف واکنش سرعت جوانه‌زنی به دما، از تابع دندان مانند استفاده شد. برای دهک‌های مختلف جوانه‌زنی، دمای پایه از 9/2 تا 4/3 درجه سانتی‌گراد در بذرهای شاهد به 5/1 تا 8/1 درجه سانتی‌گراد در تیمار 4 روز سرمادهی کاهش یافت؛ دمای سقف در بذرهای شاهد، 25 درجه سانتی‌گراد بود و به 9/29 تا 9/32 درجه سانتی‌گراد مربوط به تیمار 6 روز سرمادهی افزایش یافت؛ با توجه به تغییرات دمای کاردینال، کمون فیزیولوژیک خردل وحشی از نوع غیر عمیق تیپ یک می‌باشد. بذرهای دارای کمون ابتدا در دماهای پایین بیشترین جوانه‌زنی داشته و با خروج از حالت کمون در دماهای بالا هم جوانه می‌زنند و دامنه دمایی جوانه‌زنی افزایش می‌یابد. پارامترهای تخمینی در این مطالعه می‌تواند در مدل‌های شبیه‌سازی بانک بذر و برای مطالعات بعدی در مورد بیولوژی و اکولوژی خردل وحشی مفید باشد. پرونده مقاله

به منظور بررسی مقاومت بیوتیپ های فالاریس (Phalaris brachystachys Link.) به علف کش هالوکسی فوپ آر متیل، آزمایشی در سال 1396 در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل 36 بیوتیپ فالاریس مشکوک به مقاومت و یک بیوتیپ حساس بودند که از مزارع گندم استان گلستان جمع آوری شدند. آزمایش ها شامل تعیین غلظت تفکیک کننده، غربال بیوتیپ ها با غلظت تفکیک کننده، آزمون غلظت-پاسخ و دز-پاسخ برای بیوتیپ های مقاوم بود. در آزمون زیست سنجی بذر در پتری دیش، بعد از تعیین غلظت تفکیک کننده و غربالگری همه بیوتیپ ها، دامنه ای از غلظت های مختلف علف کش اعمال شد. در آزمایش دز-پاسخ واکنش بیوتیپ های فالاریس در دامنه ای از دزها شامل 25/0 تا 8 برابر دز توصیه شده علف کش بررسی شد. براساس نتایج آزمون زیست سنجی بذر، غلظت تفکیک کننده برای بیوتیپ حساس 03/0 میلی گرم ماده مؤثره در لیتر بود. نتایج آزمون غربالگری نشان داد که از بین بیوتیپ های مورد بررسی، 19 بیوتیپ مقاوم بودند. درجه مقاومت به دست آمده از آزمایش های گلخانه ای برای بیوتیپ های مقاوم فالاریس بین 2 و 4 بود. همچنین، همبستگی بالایی بین درجات مقاومت به دست آمده از روش گلخانه ای و آزمایشگاهی مشاهده شد (87%). بررسی نقشه پراکنش بیوتیپ های مقاوم حاکی از پراکنش غیریکنواخت این بیوتیپ ها در سطح مزارع گندم استان گلستان بود. پرونده مقاله

به‌منظور بررسی تغییرات سرعت جوانه زنی، دمای کاردینال و پارامترهای هیدروترمال‌تایم بذر خردل وحشی در پتانسیل‌های آب مختلف طی رفع کمون این تحقیق در آزمایشگاه تحقیقات بذر دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان در سال 1396 به صورت طرح اسپلیت پلات در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طراحی و اجرا شد. در این تحقیق مدل‌سازی جوانه زنی به‌خوبی انجام شد. برای تشریح واکنش سرعت جوانه زنی به دما در پتانسیل‌های مختلف آب 2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0- مگاپاسکال از تابع دندان مانند استفاده شد. با اعمال غلظت‌های مختلف جیبرلیک اسید (0، 100، 300، 500، 1000، 1500 و 2000 پی پی ام)، روند تغییرات جوانه‌زنی در دماهای موردبررسی افزایشی بود، به‌گونه‌ای که بیشترین درصد جوانه‌زنی مربوط به جیبرلیک اسید 2000 پی پی ام بود. با کاهش پتانسیل در هر سطح جیبرلیک اسید دمای پایه افزایش و دمای مطلوب تحتانی و مطلوب فوقانی و دمای سقف کاهش یافت. ضریب هیدروتایم در بذرهای شاهد با افزایش دما به طور معنی‌داری کاهش یافت و پتانسیل آب پایه افزایش یافت. ضریب هیدروتایم و پتانسیل آب پایه با افزایش غلظت جیبرلیک اسید روندی کاهشی داشت. نتایج نشان داد ضرایب بدست آمده توسط مدل هیدروترمال‌تایم از دقت نسبتاً بالایی برخوردار بود و مقدار ثابت هیدروترمال‌تایم، پتانسیل آب پایه و دمای پایه در بذرهای شاهد 83/1173 مگاپاسکال درجه سانتی گراد ساعت ، 09/0- مگاپاسکال و 07/3 درجه سانتی گراد و برای جیبرلیک اسید با غلظت 2000 پی پی‌ام به ترتیب 57/315 مگاپاسکال درجه سانتی گراد ساعت ، 50/0- مگاپاسکال و 22/1- درجه سانتی گراد بود. تغییرات پتانسیل آب پایه برای 50 درصد جوانه زنی در تیمارهای جیبرلیک اسید 1500 و 2000 پی پی ام دارای یک روند دوتکه ای بود به‌طوری‌که تا دمای 20 درجه سانتی گراد این پتانسیل در حدود 7/0- تا 6/0- مگاپاسکال بود و از 20 درجه سانتی گراد به بعد افزایش پیدا کرد تا در دمای 30 درجه سانتی گراد به حداکثر مقدار خود رسیدند. پرونده مقاله

پرونده مقاله

پرونده مقاله

شرایط غرقابی یکی از مشکلات کشت کلزا در مناطق پر باران می‌باشد، به‌طوری‌که در زمان کاشت در مزارع فاقد زهکشی مناسب، ایجاد می‌گردد، از سوی دیگر با وقوع بارش دمای خاک و محیط کاهش می یابد. این عمل اثرات نامطلوبی بر قدرت بذر و رشد کلزا می‌گذارد. به‌منظور بررسی اثرات طول دوره غرقاب و دما بر قدرت بذر و رشد گیاهچه کلزا آزمایشی در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام گرفت. این آزمایش بصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور اجرا شد. فاکتور اول شامل مدت زمان غرقاب در 5 سطح (0، 24، 48، 72 و 96 ساعت) و فاکتور دوم شامل دما در چهار سطح (10، 15، 20، 25 درجه سانتی‌گراد) بود. بر اساس نتایج این پژوهش اثر متقابل دما و غرقاب بر روی خصوصیات جوانه‌زنی از جمله سرعت جوانه‌زنی، وزن خشک گیاهچه نرمال و زمان تا 10 درصد جوانه‌زنی اثر معنی‌داری در سطح احتمال 1 درصد داشت، اما شرایط غرقابی و دماهای مختلف تاثیر معنی‌داری بر حداکثر جوانه‌زنی بذر‌ها نداشتند. بر اساس نتایج، بهترین تیمار از نظر سرعت جوانه‌زنی و وزن خشک گیاهچه نرمال تیمار 15 درجه سانتی‌گراد و 24 ساعت غرقاب بود. همچنین نتایج این آزمایش نشان داد غرقاب شدن بذر‌های کلزا به‌مدت زمان کم (براساس نتایج این آزمایش تا 96 ساعت غرقاب) باعث افزایش جوانه‌زنی و بهبود (پرایمینگ) آن می‌شود. از سوی دیگر نتایج این آزمایش نشان داد، در شرایط غرقاب در صورتی که دما کاهش یابد جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کلزا بیشتر از زمانی که دما افزایش می‌یابد کاهش خواهد یافت. پرونده مقاله

آزمون تسریع پیری یکی از مهم ترین آزمون‌های قدرت بذر می‌باشد. این روش برای اندازه‌گیری قدرت بذر استفاده می‌شود و برای انجام آن بذرها در معرض دمای بالا و رطوبت نسبی بالا قرار می‌گیرد. در این تحقیق اثرات ترکیبی دما و دوره زمانی برای آزمون تسریع پیری در 9 محموله بذری گندم در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان بررسی شد. ‌محموله‌‌‌های بذری گندم که دارای درصد جوانه‌زنی بالای 93 درصد بودند در معرض آزمون تسریع پیری در دمای 41، 43 و 45 درجه به‌مدت 24، 48، 72 و 96 ساعت قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین آزمون جوانه‌زنی استاندارد و درصد سبز شدن همبستگی معنی داری وجود ندارد اما بین نتایج تیمارهای مختلف آزمون تسریع پیری و درصد سبز شدن همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد و ترکیب دمایی 41، 43 و 45 درجه‌سانتی‌گراد و دوره زمانی 48 و 72 ساعت همبستگی بالایی با درصد سبز شدن در مزرعه دارند. بنابراین به تولیدکنندگان بذر پیشنهاد می‌شود که به دلخواه از این ترکیب‌های دمایی و زمانی برای ارزیابی قدرت بذر و پیش‌بینی سبز شدن محموله‌های بذری گندم استفاده کنند. پرونده مقاله

گیاه کما (Apiaceae)Boiss. Ferula ovina یک گیاه چندساله دارویی در مراتع و مناطق کوهستانی مرتفع ایران است. جمعیت این گونه دارویی- مرتعی ارزشمند به‌دلیل بهره‌برداری بی‌رویه، تغییر شرایط اقلیمی همین‌طور کمون بذرهای آن در زمان بلوغ رو به کاهش است. در این تحقیق برای نخستین بار اثر تیمارهای دودی (ذرات دود و دو روش تهیه عصاره دودی) حاصل از سوختن کاه گندم بعد از اعمال دوره های مختلف استراتیفیکاسیون سرد (0، 7، 15 و 30 روز) بر جوانه زنی بذرهای کما مطالعه شد. بر اساس نتایج، استراتیفیکاسیون باعث تغییر سطح کمون و افزایش درصد و سرعت جوانه زنی بذرهای کما به طور معنی دار نسبت به شاهد شد. اعمال تیمار ذرات دودی بعد از استراتیفیکاسیون، سرعت و درصد جوانه زنی بذرها را نسبت به شاهد افزایش داد. بیشترین افزایش درصد جوانه زنی نسبت به شاهد (20 درصد) در تیمار 2 دقیقه مجاورت با ذرات دود بعد از 7 روز استراتیفیکاسیون سرد مشاهده شد. دو روش عصاره دودی مورد استفاده در این تحقیق در دامنه 001/0 و 01/0 نسبت حجمی بعد از استراتیفیکاسیون جوانه زنی بذر را افزایش دادند به‌طوری‌که بیشترین درصد جوانه زنی (80 درصد) از نسبت 001/0 محلول آبی کاه نیم سوز بعد از 30 روز استراتیفیکاسیون به دست آمد، اما محلول پایه دود آب منجر به کاهش درصد جوانه زنی در تیمارهای 0 و 30 روز استراتیفیکاسیون و تولید گیاهچه های ضعیف در تمامی دوره های استراتیفیکاسیون شد. به‌طورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد که اعمال تیمارهای دودی در این مطالعه سرعت و درصد جوانه زنی بذرهای استراتیفیکاسیون شده کما را بهبود می‌بخشد. پرونده مقاله

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر انواع کود نیتروژن (اوره، نیترات آمونیوم و سولفات آمونیوم) در مقادیر متفاوت (0، 50، 100 و 150 کیلوگرم در هکتار) بر پارامترهای رشد‌، رنگیزه‌، اسانس و روغن گیاه دارویی سیاه‌دانه انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در زمین زراعی واقع در نزدیکی شهرستان گرگان انجام گردید. براساس نتایج بیشترین مقدار صفات تعداد شاخه زایا، وزن خشک بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، درصد و عملکرد روغن، درصد و عملکرد اسانس، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل در کود اوره به میزان 150 کیلوگرم در هکتار مشاهده شد. استفاده از 50 کیلوگرم کود اوره سبب شد که صفات تعداد شاخه زایا، میزان کلروفیل a، کلروفیل b و کل کلروفیل و درصد روغن و اسانس به حداکثر مقدار خود برسند، هرچند که شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، عملکرد روغن و عملکرد اسانس با افزایش میزان کود اوره تا 150 کیلوگرم در هکتار نیز افزایش یافت. کودهای نیترات آمونیوم و سولفات آمونیوم سبب افزایش اکثر صفات مطالعه شده از جمله عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، عملکرد روغن و عملکرد اسانس نسبت به شاهد گشته و پس از اوره در رتبه دوم و سوم قرار گرفتند. افزایش میزان کود نیترات آمونیوم و سولفات آمونیوم از حد 50 کیلوگرم در هکتار اثری بر صفات فوق‌الذکر نداشت. این نتایج نشان داد که 150 کیلوگرم کود اوره در شرایط آب هوایی و خاک گرگان می‌تواند باعث حداکثر رشد و بالاترین عملکرد دانه، روغن و اسانس شود. آزمایشات بیشتر در سایر شرایط آب و هوایی و خاک‌ها توصیه می‌شود. پرونده مقاله

بذرها در طی انبارداری زوال یافته و پیر می شوند به طوری که سرعت این فرآیند به دما و رطوبت بذر در طی انبارداری بستگی دارد. این آزمایش به منظور مطالعه فعالیت سیستم آنتی اکسیدانتی در بذرهای پنبه رقم ارمغان در طی زوال صورت گرفت. برای ایجاد سطوح مختلف زوال از آزمون تسریع پیری استفاده شد. بذرهای پنبه به‌مدت 0، 48، 96، 144 و192 ساعت در دمای 43 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 100 درصد قرار گرفتند. نتایج نشان داد با افزایش دوره زوال هدایت الکتریکی غشاء، پراکسیداسیون لیپید و پراکسید هیدروژن افزایش یافت. افزایش پراکسید هیدروژن همراه با کاهش فعالیت آنزیم کاتالاز و افزایش فعالیت آنزیم پراکسیداز و مقدار اسید آسکوربیک بود که نشاندهنده تاثیر کاهنده دوره زوال بر فعالیت آنزیم کاتالاز نسبت به آنزیم پراکسیداز و اسید آسکوربیک بود. همچنین با افزایش دوره زوال درصد، سرعت و یکنواختی جوانه زنی کاهش یافت. به طور کلی نتایج این تحقیق بیانگر این مطلب است که یکی از دلایل اصلی زوال بذر در بذرهای پنبه، تنش اکسیداتیو ناشی از تجمع گونه های اکسیژن فعال و کاهش کارایی سیستم آنتی اکسیدانتی می باشد. پرونده مقاله

شرایط غرقابی یکی از مشکلات کشت کلزا در مناطق پر باران می‌باشد، به‌طوری‌که در زمان کاشت در مزارع فاقد زهکشی مناسب، ایجاد می‌گردد، از سوی دیگر با وقوع بارش دمای خاک و محیط کاهش می یابد. این عمل اثرات نامطلوبی بر قدرت بذر و رشد کلزا می‌گذارد. به‌منظور بررسی اثرات طول دوره غرقاب و دما بر قدرت بذر و رشد گیاهچه کلزا آزمایشی در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام گرفت. این آزمایش بصورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور اجرا شد. فاکتور اول شامل مدت زمان غرقاب در 5 سطح (0، 24، 48، 72 و 96 ساعت) و فاکتور دوم شامل دما در چهار سطح (10، 15، 20، 25 درجه سانتی‌گراد) بود. بر اساس نتایج این پژوهش اثر متقابل دما و غرقاب بر روی خصوصیات جوانه‌زنی از جمله سرعت جوانه‌زنی، وزن خشک گیاهچه نرمال و زمان تا 10 درصد جوانه‌زنی اثر معنی‌داری در سطح احتمال 1 درصد داشت، اما شرایط غرقابی و دماهای مختلف تاثیر معنی‌داری بر حداکثر جوانه‌زنی بذر‌ها نداشتند. بر اساس نتایج، بهترین تیمار از نظر سرعت جوانه‌زنی و وزن خشک گیاهچه نرمال تیمار 15 درجه سانتی‌گراد و 24 ساعت غرقاب بود. همچنین نتایج این آزمایش نشان داد غرقاب شدن بذر‌های کلزا به‌مدت زمان کم (براساس نتایج این آزمایش تا 96 ساعت غرقاب) باعث افزایش جوانه‌زنی و بهبود (پرایمینگ) آن می‌شود. از سوی دیگر نتایج این آزمایش نشان داد، در شرایط غرقاب در صورتی که دما کاهش یابد جوانه‌زنی و رشد گیاهچه کلزا بیشتر از زمانی که دما افزایش می‌یابد کاهش خواهد یافت. پرونده مقاله

آزمون تسریع پیری یکی از مهم ترین آزمون‌های قدرت بذر می‌باشد. این روش برای اندازه‌گیری قدرت بذر استفاده می‌شود و برای انجام آن بذرها در معرض دمای بالا و رطوبت نسبی بالا قرار می‌گیرد. در این تحقیق اثرات ترکیبی دما و دوره زمانی برای آزمون تسریع پیری در 9 محموله بذری گندم در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان بررسی شد. ‌محموله‌‌‌های بذری گندم که دارای درصد جوانه‌زنی بالای 93 درصد بودند در معرض آزمون تسریع پیری در دمای 41، 43 و 45 درجه به‌مدت 24، 48، 72 و 96 ساعت قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین آزمون جوانه‌زنی استاندارد و درصد سبز شدن همبستگی معنی داری وجود ندارد اما بین نتایج تیمارهای مختلف آزمون تسریع پیری و درصد سبز شدن همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد و ترکیب دمایی 41، 43 و 45 درجه‌سانتی‌گراد و دوره زمانی 48 و 72 ساعت همبستگی بالایی با درصد سبز شدن در مزرعه دارند. بنابراین به تولیدکنندگان بذر پیشنهاد می‌شود که به دلخواه از این ترکیب‌های دمایی و زمانی برای ارزیابی قدرت بذر و پیش‌بینی سبز شدن محموله‌های بذری گندم استفاده کنند. پرونده مقاله

پژوهشی در دو سال زراعی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان انجام شد. آزمایش در سال اول در پنج تاریخ کاشت و در سال دوم در دو تاریخ کاشت انجام شد. نمونه‌گیری از زمان تشکیل بذر در غلاف به صورت هفتگی بود و بذرها بلافاصله به آزمایشگاه منتقل شدند. در آزمایشگاه درصد رطوبت و جوانه‌زنی نمونه‌های بذر تعیین و پس از خشک کردن بذرها میزان هدایت الکتریکی آن‌ها اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد که تاریخ کاشت اثر معنی‌داری روی رطوبت بذر در زمان برداشت، درصد جوانه‌زنی، هدایت الکتریکی بذر، سرعت و مدت پرشدن دانه و قدرت گیاهچه داشت. بذرهای حاصل از کشت‌های زود هنگام کمترین مقدار رطوبت و بیشترین درصد جوانه‌زنی را نسبت به بذرهای حاصل از کشت دیرهنگام داشتند. همچنین، تأثیر تاریخ کشت بر عملکرد بذر بادام زمینی در سال اول معنی‌دار بود، در حالی که در سال دوم تأخیر در کاشت تأثیر معنی‌داری بر عملکرد بذر نداشت. کاهش طول دوره پر شدن دانه در تاریخ‌های کاشت تأخیری سال اول و مواجه شدن این دوره با بارش‌های انتهای فصل موجب شد که قدرت و کیفیت بذرهای حاصله به طور معنی‌داری کاهش یابد. نتایج حاکی از آن است که در میان عوامل آب و هوایی، دما و بارندگی طی دوره پر شدن دانه، دو عامل بسیار تأثیرگذار بر قدرت و عملکرد بذر هستند و با تنظیم تاریخ کشت با توجه به شرایط منطقه می‌توان بذرهایی با کیفیت و قدرت بالا را برداشت کرد. پرونده مقاله