جنس سنبله ای Stachys spp. از مهمترین گیاهان داروئی ادویه ای و معطر تیره نعناعیان Lamiaceae محسوب می شوند و در مناطق مختلف ایران بصورت بومی یافت می شوند. در این تحقیق به منظور مقایسه ترکیبات شیمیایی اسانس پنج گونه از جنس Stachys، (S. lavandulifolia، S. laxa، S. inflata، S. germanica و S. byzantina) بذر آن ها در سال 1397 در مزرعه تحقیقاتی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی خرم آباد کاشت و تکثیر شدند. در مرحله گلدهی کامل از گیاهان نمونه برداری شد. نمونه ها، در سایه خشک و آسیاب شدند. اسانس گیری با استفاده از دستگاه کلونجر و روش تقطیر با آب انجام شد و ترکیبات اسانس توسط دستگاه های GC و GC/MS تعیین شدند .نتایج نشان داد بیشترین و کمترین بازده اسانس با 0/2 و 8/0 درصد به ترتیب در گونه های S. lavandulifolia وS. byzantina بدست آمد. بیشترین مقدار آلفا-پینن با 1/6 و 9/9 درصد و بیشترین بتا-فلاندرن با 2/19 و 1/25 درصد به‌ترتیب در گونه های S. laxa و S. inflata بدست آمد و ترکیبات سابینن، دی لیمونن و الاگزاین در مرتبه بعدی قرار گرفتند. بیشترین مقدار لینالول با 9/9 و 9/3 درصد به‌ترتیب در گونه های S. germanica و S. inflata و بیشترین مقدار کاریوفیلن با 6/15 درصد در گونه S. laxa به دست آمد. مقدار ژرماکرن-دی در گونه های S. byzantina، S. laxa، S. lavandulifolia وS. inflata به‌ترتیب معادل 8/33، 4/4، 1/3 و 7/2 درصد بود. ترکیبات اصلی گونه S. lavandulifolia، شامل آلفا -کادینول (7/8 درصد)، اسپادولنول (8/6 درصد)، سیگما -کادینن (5/6 درصد)، بی سیکروژرماکرن (6/4 درصد)، سیگما- کادینول (1/3 درصد) بودند. در نتیجه این گونه با توجه به پراکنش وسیع آن در ایران به‌عنوان یکی از گونه های مهم جنس سنبله ای جهت کشت و اهلی کردن معرفی می‌گردد. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی ذخایر ژنتیکی بعضی از جمعیت‌های گونه‌های جنس قدومه Alyssum ، تعداد 32 جمعیت از 7 گونه شامل 3 جمعیت قدومه بیابانی (A. desertorum)، 3 جمعیت قدومه پاکوتاه (A. marginatum)، 15 جمعیت قدومه کرکدارA. hirsutum))، 8 جمعیت قدومه شیرازی (A. stapfi) و یک جمعیت از گونه‌هایA.dasycarpum، A.linifolium و قدومه آراراتی(( A. szowitsianum در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شدند. بر اساس آنالیز داده‌ها و مقایسه بین گونه‌ها و جمعیت‌ها. گونه‌های دیررس نظیر گونه‌های A.linifolium، A.stapfi جزو گونه‌های با عملکرد بالاتر ارزیابی شدند. گونه‌های A.marginatum ، A.desertorumو A.szowitsianum جزو گونه‌های زودرس و با عملکرد پایین بودند. در بررسی همبستگی ساده بین صفات مورد مطالعه ارتفاع گیاه با صفات درصد استقرار، عملکرد سرشاخه تر و خشک و عملکرد دانه همبستگی مثبت و معنی‌داری داشت در حالی که بین درصد استقرار گیاه با تعداد ساقه همبستگی منفی و معنی دار داشت. نتایج تجزیه و تحلیل مؤلفه‌های اصلی (PCA) سه مؤلفه اصلی را با در نظر گرفتن مقادیر ویژه بیشتر از یک به دست آورد که 90 درصد واریانس کل را توجیه می کند. نتایج مربوط به تجزیه خوشه‌ای منجر به گروه‌بندی جمعیت‌های مورد مطالعه به پنج گروه شد. گونه‌های A.stapfi ، A.desertorumو A. hirsutum در یک گروه قرار گرفتند. مقایسه جمعیت‌ها، زمینه ژنتیکی مناسبی را جهت انتخاب جمعیت‌های برتر از خوشه‌های مختلف فراهم نمود به‌طوری‌که می‌توان از آنها در برنامه‌های به‌نژادی استفاده کرد. پرونده مقاله

Alfalfa (Medicago sativa L.) is one of the most important forage crops, the so-called queen of forage plants, duo to its good quality, high digestibility, and its adaptability to different climates. In this study, 51 alfalfa populations were provided from the Research Institute of the Forests and Rangelands Gene Bank, Tehran, Iran. Seeds were sown based on an augmented design using six control genotypes in the agriculture and natural resources research center, Kermanshah, Iran in 2017. In the flowering stage, plants were cut and forage yield and chemical, quantitative and morphological traits were measured in all of 51 entries. Data were analyzed for descriptive statistics, correlation, factor analysis and cluster analysis. The Result of analysis of variance revealed no significant differences among replications (for replicated genotypes) for all traits except shoot height, leaves/stems, calcium, potassium, and total ash. The results of means comparison showed a significant variation between genotypes for the most studied traits. The highest and lowest forage yield with average values of 10089 and 1824 kg/h was obtained in Sharab-Urmia (Es-053) and Torbati1 (Es-032), respectively. The high protein content with average values of 19.46% was obtained in Sirjan1 (Es-026). Forage yield was positively correlated with stem number (r=0.50**), leaf weight (r=0.95**) and shoot weight (r=0.92**). Cluster analysis Ward method classified all alfalfa based on the all traits into four clusters. Populations in cluster 4 had higher overall mean values for both yield and quality traits. According to the Principle component analysis (PCA), the four components, namely the quality, yield, plant height and Mg+Zn components account for 40, 20, 10 and 7% (In total 77%) of data variance, respectively. The 5 top genotypes as FAO 1 (KR-3003), Cody 2 (Es-058), Italy 2 (Es-75), Kazagi2 (KR-615) and Mashhad 2 (Es-067) were recommended for improved breeding synthetic variety. پرونده مقاله

Halophytes have good potential for forage production and combating desertification in saline soils. The present research was aimed to investigate the effects of phenological stages (Vegetative, Flowering & Ripening) on the yield and quality of three halophytes, Atriplex leucoclada, Suaeda fruticosa, and Seidlitzia rosmarinus, in warm steppe rangelands, Khuzestan privince, Iran. Data were collected in 2015-2016 for Dry Matter (DM) yield. Quality traits included Crude Protein (CP), Dry Matter Digestibility (DMD), Water-Soluble Carbohydrates (WSC), Acid Detergent Fiber (ADF), Crude Fiber (CF), Neutral Detergent Fiber (NDF), and total ash. Data were statistically analyzed using SAS9 software and means were compared using LSD 5% method. Results showed a significant difference between species, phenological stages, and their interaction for all the traits. S. fruticosa and A. leucoclada with average values of 14.45 and 12.88 t/ha had higher and lower production, respectively. In all species, with some exceptions, the DM yield, WSC, ADF, CF, and NDF increased, and CP, DMD, and ash decreased with the development stages. For S. rosmarinus, the lower and higher DM yield with values of 8.11 and 16.90 t/ha were obtained in the vegetative and flowering stages, respectively. The highest and lowest CP in S. fruticosa (17.73 and13.31%), S. rosmarinus (13.05 and 9.62%), and A. leucoclada (10.19 and5.29%) were obtained in flowering and seed ripening stages, respectively. In S. rosmarinus, DMD decreased in the flowering stage compared to the vegetative stage (from 70% to 65%), but its value increased again in the seed production stage and reached to 90%. However, in Suaeda and Atriplex, there was no significant variation at different growth stages. Our results clearly showed that Suaeda fruticosa having a higher DM yield in the flowering stage (16.20 t/ha) coupled with higher CP (18.04%) (p<0.5) recommended for cultivation as forage sources and combating desertification in Khuzestan province, Iran. پرونده مقاله

در پژوهش حاضر عملکرد و کیفیت علوفه 49 اکوتیپ یونجه در قالب طرح لاتیس مربع ساده با 2 تکرار در شرایط دیم به مدت سه سال (1384 تا 1386) در ایستگاه تحقیقات کشاورزی خسروشهر (آذربایجان‌ شرقی) مورد ارزیابی قرار گرفتند. طی سال‌های دوم و سوم صفات: عملکرد علوفه خشک، ارتفاع بوته، قدرت رشد، تاریخ گلدهی، نسبت برگ به ساقه و صفات کیفی شامل قابلیت هضم، پروتئین خام، کربوهیدرات‌های محلول در آب، خاکستر کل، فیبرخام و فیبرهای محلول در شوینده اسیدی و خنثی اندازه‌گیری شد. نتایج تجزیه مرکب بیانگر وجود تفاوت معنی‌دار بین سال‌ها و بین اکوتیپ‌ها بود. میانگین عملکرد علوفه خشک در سال دوم و سوم به ترتیب 5/43 و 4/45 تن در هکتار بود. نتایج تجزیه همبستگی نشان داد که برای رسیدن به عملکرد علوفه بالا باید اکوتیپ‌های زودرس، پابلند با قدرت رشد بالا را انتخاب کرد. با توجه به رابطه منفی عملکرد با کیفیت علوفه بایستی از بین اکوتیپ‌های منتخب با عملکرد علوفه بالا اکوتیپ‌هایی را برگزید که دارای نسبت برگ به ساقه، پروتئین خام، قابلیت هضم، قندهای محلول و خاکستر کل بالا و میزان فیبر خام و فیبرهای محلول در شوینده اسیدی و خنثی پایین باشند. لذا اکوتیپ‌های خرم آباد، قره یونجه، فلاورجان، قزاقستان و کردستان با کیفیت علوفه مطلوب و متوسط عملکرد علوفه 6/5 تا 8/5 تن در هکتار برای تولید یک واریته سنتتیک پیشنهاد می‌شوند. پرونده مقاله

BACKGROUND: Drought stress is the main challenge in grassland cultivation and management. Introduction of drought-resistant species in hot climates such as Khuzestan (Iran) is a priority. OBJECTIVES: This study was aimed to assess responses of Seven amenity grass species for morphological and physiological traits in two pot and laboratory conditions. Seven amenity grass species as Cynodon dactylon, Dichondra repens, Festuca arundinaceae (cv. Finelawn, Starlette and Talladega), Festuca rubra (cv.Napoli and Simone), Lolium perenne (cv. Capri, Danilo and Delaware), Poa pratensis (cv. Mardona) and two cv. Sport seed provided from Italy and Netherlands were subjected to four levels of drought stress. METHODS: A factorial experiment was conducted using four levels of water stresses namely well-watered (100% of field capacity) as control, (80%FC, 60%FC and 40% FC) in pot condition and well-watered (0MPa) as control, (-0.3 MPa and -0.6 MPa and -0.9 MPa) in laboratory condition as the first factor and turfgrass species as the second factor on a Completely Randomized Design (CRD) with 3 replications in 2018, Ahvaz, Iran. Data collected for 14 physiological traits of the seedlings. RESULT: The result of ANOVA showed significant effects of species and water stress levels for all traits (p<0.01). Interaction effects of species and water stress were significant for all traits except catalase in glasshouse condition indicating that the grass species had different responses to water stress. Results of means comparison between water stress levels showed in pots condition values of RWC, recovery after drought and regrowth after cutting were decreased by drought stress and lower values were observed in 40%FC. The higher values of RWC, carbohydrates, Proline and Catalase, SOD and APX content were obtained in C. dactylon, indicating this species was more tolerated to drought stress than other species and recommended for cultivation in green space of Iran. Turf quality and chlorophyll content was decreased due to drought stress. Proline was increased in three species with prolonged withholding irrigation. CONCLUSION: The highest prolin was observed in C. dactylon in 80% FC. There was significant difference in activities of superoxide dismutase and catalase between stressed plants and control plants. The highest activities of enzymes were showed in C. dactylon. پرونده مقاله