تحقیق مذکور با هدف مقایسه اثرات کمپوست، کودهای شیمیایی و دامی و تلفیق آنها برخصوصیات خاک و عملکرد گیاه هندوانه در شهرستان بافت استان کرمان انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار و نه تیمار 1- شاهد 2- پنج تن کود گاوی در هکتار، 3- پنج تن کود مرغی در هکتار، 4- پنج تن کمپوست زباله در هکتار، 5- دو و نیم تن کمپوست زباله در هکتار، 6- عرف کود شیمیایی منطقه (250 کیلوگرم سوپر فسفات تریپل، 250 کیلوگرم اوره و 100 کیلوگرم پتاسیم در هکتار)، 7- تلفیق دو و نیم تن کمپوست و دو و نیم تن کود مرغی در هکتار، 8- تلفیق دو و نیم تن کمپوست و دو و نیم تن کودگاوی در هکتار، 9- تلفیق دو و نیم تن کمپوست و نصف عرف کود شیمیایی، انجام گردید. نتایج آزمایش نشان داد که اثر تیمارهای آزمایشی بر اسیدیته خاک و طول بوته معنی دار نیست، ولی شوری خاک را تحت تاثیر قرار میدهد. بیشترین مقدار شوری خاک در تیمار 5 تن کمپوست و کمترین میزان شوری در تیمار کود گاوی مشاهده شد. عملکرد میوه در تیمارهای پنج تن کود مرغی و تلفیق کمپوست و کودشیمیایی با میانگین وزن میوه 7220 گرم بالاترین مقدار را دارا بود و کمترین وزن میوه در تیمار شاهد (بدون کود) با میانگین وزن5670 گرم مشاهده گردید. اثر کمپوست بر شوری خاک، استفاده مداوم از کمپوست در خاکهای استان کرمان که با تنش شوری تهدید می شوند را محدود می نماید. پرونده مقاله

اثر کودهای شیمیایی پتاسیمی و نیتروژنی بر عملکرد و ویژگی های وابسته به خوابیدگی برنج رقم گیلانه در رژیم های مختلف آبیاری، طی یک آزمایش مزرعه ای به صـورت کرت های دوبار خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مدت دو سال 1396 و 1397 در رشت بررسی شد. عامل های آزمایشی شامل مدیریت آب در دو سطح غرقاب دایم و فاصله آبیاری 10 روز یک بار به عنوان عامل اصلی، کود نیتروژنی در سه سطح صفر، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی و کود پتاسیمی در سه سطح صفر، 80 و 160 کیلوگرم در هکتار به عنوان عامل فرعی فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه به میزان 3713 کیلوگرم در هکتار در تیمار غرقاب، کاربرد 120 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژنی و 80 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیمی و کمترین عملکرد در دور آبیاری 10 روز و عدم مصرف دو نوع کود پتاسیمی و نیتروژنه معادل 634 کیلوگرم در هکتار را به دست داد. دور آبیاری 10 روز سبب کم شدن 40 درصدی گشتاور خمش میانگره 4 شد. با افزایش سطح کود پتاسیمی شاخص خوابیدگی میانگره 4 کاهش نشان داد که این اثر با افزایش محتوای سلولز به میزان 60 درصد در این میانگره بود. در همه سطوح کود نیتروژنه، افزایش مصرف کود پتاسیمی سبب کاهش شاخص خوابیدگی در میانگره های 3 و 4 گردید. دور آبیاری 10 روز، ارتفاع، گشتاور خمش میانگره، سلولز و همی سلولز و عملکرد را کاهش و شاخص خوابیدگی را افزایش داد اما در هر دو رژیم آبیاری با افزایش سطوح دو نوع کود اثر معکوس روی صفات فوق داشت. پرونده مقاله

به‌منظور ارزیابی اثرات رژیم‌های آبیاری و کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژن بر عملکرد دانه (شلتوک) و برخی صفات فیزیولوژیک، آزمایشی به صورت کرت‌های دوبار خرد شده در قالب طرح بلوک‌های‌ کامل تصادفی با سه تکرار در سال‌های1396 و 1397 در مزرعه تحقیقاتی موسسه تحقیقات برنج کشور (رشت) اجرا گردید. عوامل آزمایشی شامل رژیم آبیاری در سه سطح بدون تنش (غرقاب دائم) و فواصل آبیاری 10 روز و 15 روز یکبار به عنوان عامل اصلی، کود در سه سطح تلقیح ریشه نشاء با کود زیستی، تلقیح ریشه نشاء با کود زیستی + 50 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه (تیمار ترکیبی) و 100 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه به‌عنوان عامل فرعی و رقم برنج در دو سطح هاشمی و گیلانه به‌عنوان عامل فرعی فرعی بودند. بیش‌ترین عملکرد دانه در سال اول (14/4 تن در هکتار) و دوم (99/3 تن در هکتار) در تیمار 100 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه، شرایط غرقاب و رقم گیلانه ثبت شد که با تیمار تلقیح ریشه نشاء با کود زیستی + 50 درصد کود شیمیایی تأمین کننده نیتروژن مورد نیاز گیاه (تیمار ترکیبی) در سال اول (93/3 تن در هکتار) و دوم (85/3 تن در هکتار) در یک گروه آماری قرار داشتند. مصرف کود زیستی در کنار کودهای شیمیایی نیتروژن، توانست علاوه بر تولید محصول کافی و بهبود کارایی جذب نیتروژن، مصرف کود شیمیایی نیتروژن را به میزان 50 درصد کاهش دهد. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف اوره و کمپوست بر عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم هاشمی، آزمایشی به صورت کرت های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 94 در شهرستان رودسر انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل سه سطح کود اوره (شاهد، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار) در دو قسط و کمپوست زباله شهری در چهار سطح (شاهد، 5، 10 و 20 تن در هکتار) بودند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر مقادیر کود اوره بر وزن هزار دانه و اثر کمپوست بر ارتفاع بوته، تعداد خوشه در متر مربع، تعداد دانه در خوشه، عملکرد دانه و وزن هزار دانه معنی‌دار بود. همچنین ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه تحت تاثیر برهمکنش معنی دار سطوح مختلف کود اوره و کمپوست قرار گرفت. بالاترین عملکرد شلتوک در سطوح 10 تن در هکتار کمپوست و مصرف 50 و 100 کیلوگرم اوره در هکتار به ترتیب با میانگین 6667 و 6000 کیلوگرم در هکتار بدست آمد که تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند که نشان می دهد که می توان با کاربرد کمپوست به میزان 50 درصد از میزان کود اوره کاست. بالاترین وزن هزار دانه نیز در همین سطوح تیماری بدست آمد. کاربرد تلفیق کمپوست و کود اوره در خاک به منظور دستیابی به یک عملکرد مطلوب در برنج ضروری می باشد. پرونده مقاله

Peanut is an oilseed plant, which is rich in seed oil and protein content. The effects of different irrigation methods and humic acid dosages were explored on yield and yield components of peanuts in Astaneh-ye Ashrafiyeh County in Guilan province, Iran, in 2018 and 2019 cropping years. The experiment was laid upon a split-plot design based on a randomized complete block design with three replications in which the main plot was assigned to irrigation treatments including rainfed treatment and irrigation to meet 60%, 80%, and 100% of water requirement, and the sub-plot was assigned to humic acid (HA) at four rates of 0, 3, 6, and 9 L ha-1. The results showed that the highest biological yield (9750 kg ha-1) was obtained from the plants irrigated to meet 80% of their water requirement and applied with 9 L ha-1 HA and the lowest (2453 kg ha-1) was produced under rainfed conditions with no HA applied. Seed yield was 1863 kg ha-1 at the 80% water requirement level and 2067 kg ha-1 at the HA level of 9 L ha-1. Based on the results, it can be recommended to apply 9 L ha-1 HA and supply 80% of the plants’ water requirement as appropriate conditions for the studied region. پرونده مقاله

To investigate the effect of sulfur (S) and zinc (Zn) fertilizers on yield, fatty acid composition, and micronutrients of two peanut cultivars, a factorial experiment in a randomized complete block design with three replications was conducted in a farm in Guilan province, Astana Ashrafieh city in 2019 and 2020. The effects of S and Zn on peanut seed yield, fatty acids, and micronutrients were significant at the 1% level. The simultaneous application of Zn foliar application at a rate of 2 per thousand and S fertilizer at a rate of 40 kg ha-1 produced the maximum grain yield of the Spanish cultivar (with an average of 5770 kg ha-1). With an average of 5331 kg ha-1, the North Carolina 2 (CN2) cultivar produced the maximum yield when treated with 60 kg ha-1 of S and Zn foliar application at 2 per thousand. In terms of the number of fatty acids that make up the oil structure based on the average of the treatments tested, Oleic acid (56.9% in the Spanish cultivar and 61.1% in the CN2 cultivar) and Linoleic acid (28.6%) had the highest amount. The highest amount of palmitic acid was significantly higher in the treatment of the application of 40 kg ha-1 of S with a foliar application at 2 per thousand Zn (8.8%) and the lowest amount was found in the treatment without S and Zn (7.2%). According to the results of this experiment, both S and Zn factors were effective on most traits, so it is better to use Zn fertilizer if S is used to better absorb this element and can be effective in the growth and development of peanut plants. Therefore, simultaneous use of S fertilizer and Zn foliar application at high levels to improve the quality of fatty acids and grain micronutrients in the Guilan region is recommended. پرونده مقاله

به منظور بررسی اثر رژیم های آبياري و مقادير اسيد هيوميک بر ویژگی های کمّی و کیفی بادام زميني، آزمايشی در مزرعه یکی از بادام کاران شهرستان آستانه اشرفیه استان گیلان به صورت یک بار خرد شده در قالب طرح پایه بلوک کامل تصادفي با سه تکرار در سال¬های زراعی 1397 و 1398 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل رژیم آبیاری (ديم و نياز آبي 60، 80 و 100 درصد) به عنوان عامل اول (اصلی) و مقادير اسيد هيوميک (بدون کود، 3، 6 و 9 ليتر در هکتار) به عنوان عامل دوم (فرعی) بودند. نتايج پژوهش نشان داد که اثر متقابل آبياري و اسيد هيوميک بر عملکرد بيولوژيک و عملکرد غلاف و دانه معني دار بود. بيشترين عملکرد دانه در تيمار آبياري 100 و 80 درصد نياز آبي و با مصرف اسيد هيوميک 9 ليتر در هکتار به ترتيب با ميانگين 2562 و 2526 کيلوگرم در هکتار به دست آمد. عملکرد بيولوژيک در شرایط 80 و 100 درصد نياز آبی به ترتيب در 6714 و 6772 کيلوگرم در هکتار بود. بيشترين عملکرد بيولوژيک در مقادير مختلف اسيد هيوميک در تيمارهاي 9 ليتر در هکتار به مقدار 7436 کيلوگرم در هکتار مشاهده شد. عملکرد غلاف در تيمار 80 و 100 درصد نياز آبي به ترتيب در 2427 و 2435 کيلوگرم در هکتار بود. کمترين و بيشترين عملکرد غلاف در مقادير مختلف اسيدهيوميک به ترتيب در تيمارهاي بدون کود و 9 ليتر در هکتار با میانگین 1453 و 2706 کيلوگرم در هکتار بودند. تيمار 80 درصد نياز آبي گياه و مقدار اسید هیومیک مصرفی 9 لیتر در هکتار با ميانگين 745/5 کيلوگرم در هکتار، نسبت به سایر تيمارها، داراي بيشترين میزان بود. با توجه به نتایج پژوهش می توان مقدار مصرف 9 لیتر اسیدهیومیک در هکتار را با تأمین 80 درصد نیاز آبی به عنوان شرایط مناسب برای منطقه مورد مطالعه پیشنهاد نمود. پرونده مقاله