امروزه سنسورهای گازی به طور گسترده برای کنترل اتمسفر محیط مورد استفاده قرار می‌گیرند. در این پژوهش، لایه نازک PEDOT:PSS/Fe(salen) تهیه شده به روش پوشش دهی چرخشی، به عنوان حسگر گاز منواکسید کربن مورد استفاده قرار گرفت. کامپوزیت حاصل، با استفاده از روش‌های مختلف ازجمله طیف سنجی نوری( UV-Vis) و طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز( FT-IR) مشخصه یابی شد. همچنین، توپوگرافی سطح کامپوزیت لایه نازک با استفاده از میکروسکوپ نیروی اتمی ( AFM ) مورد بررسی قرار گرفت. این کامپوزیت روی بسترهای شیشه ای با الکترودهای شانه‌ای درهم فرورفته پوشش داده شد. الکترود حاصل هنگام قرار گیری در معرض گاز CO در شرایط معمولی اتاق (20RH=%) و با کاهش فوری مقاومت مواجه شد. نتایج نشان داد که پاسخدهی سنسور موردنظر یک طرفه نیست و با حذف گاز CO از محفظه دوباره به مقاومت اولیه خود برمی‌گردد (RD< 2%). بالاترین فاکتور پاسخدهی و کمترین زمان پاسخدهی (t90) بدست آمده به ترتیب برابر با 77/0%±40 و 38 ثانیه می‌باشند. در نهایت، مقدار بهینه‌ی ترکیب برای کامپوزیت ساخته شده، (02/0 درصد وزنی Fe(II)(salen))) تعیین گردید. پرونده مقاله

در این مقاله به ساخت و بهینه سازی شرایط تولید نانو ذرات اکسید قلع پرداخته شده است. روش تهیه این نانو پودر، روش تجزیه حرارتی است که در واقع، یک روش سنتز شیمیایی متداول برای ساخت ذرات اکسید فلزی در ابعاد نانو می باشد. عوامل متعددی میتواند بر اندازه ذرات حاصل از این روش و نیز سایر روش ها تأثیر گذار باشند که بررسی همـه آنهـا نیازمنـد صـرف زمان و هزینه بسیار است. از این رو، در جهت صرفه جویی در هزینه و زمان و نیز انجام حـداقل آزمـایشهـا ، مـدل ریاضـی و آماری تاگوچی به منظور بهینه سازی شرایط سنتز نانو پودر معرفی می شود. در این مقاله از سـه عامـل نـسبت مـولی واکـنش دهندهها، زمان و دمای کلسینه شدن به عنوان متغیرهای مدل تاگوچی استفاده شده است . نانو ذرات بدست آمده با استفاده از روش پــــراش اشــــعه XRD) x)، میکروســــکوپ الکترونــــی عبــــوری (TEM) و طیــــف ســــنجی نــــوری (UV-visible spectroscopy) بررسی شده اند. اندازه بلورهای بدست آمده در هر مرحله نیز با اسـتفاده از روش XRD و فرمول دبای شرر اندازه گیری شده است. در پایان آزمایشها سعی شده تا با استفاده از شرایط بهینه بدست آمـده، نـانو ذرات اکسید قلع با کمترین اندازه تشکیل گردد. کمترین اندازه بدست آمده برای این نوع نانوپودر، 2nm می باشد.  پرونده مقاله

سنتز کامپوزیت‌های نیترید آلومینیوم- کاربید سیلیسیم از روش واکنش احتراقی بین پودرهای آلومینیوم، کربن و نیترید سیلیسیم (منبع جامد نیتروژن) مورد بررسی قرار گرفت. واکنش احتراق با شعله‌ور ساختن مخلوط پودری، درون یک فر خانگی بوسیله‌ی حرارت‌دهی میکروویوی، آغاز گردید و از این روش، سرامیک مورد نظر در محصول سنتز، مشاهده شد. برای دست‌یابی به محصول بیش‌تر، چندین فراسنج در مراحل گوناگون سنتز، تغییر داده شد. این فراسنج‌ها شامل زمان آسیاکاری، مقدار کربن موجود در مخلوط واکنش دهنده و جرم مخلوط واکنش دهنده‌ی فشرده شده، بود. تغییر دو فراسنج نخست، تأثیر چشم‌گیری روی افزایش میزان تولید نداشت، اما افزایش اندازه‌ی نمونه، احتراق کامل‌تر و میزان تبدیل بیش‌تری را امکان‌پذیر ساخت. دمای احتراق سیستم به گونه‌ی تئوری و تجربی بررسی گردید. ریز ساختار و نوع فاز محصولات به ترتیب به وسیله‌ی میکروسکوپ الکترونی روبشی و پراش اشعه ایکس، مورد تحلیل قرار گرفت.    پرونده مقاله

  بویژه در زمانی که احتمال نشتی ،(FRP) مدیریت طول عمر خطوط لوله گاز تعمیر شده با پلیمرهای تقویت شده با الیاف وجود دارد، یک پارامتر مهم فنی- اقتصادی در سامانه تعمیری است. در این پژوهش، آزمون انفجار انجام شده روی خطوط لوله مورد ارزیابی قرار گرفت. هدف، بررسی سامانه تعمیری خارجی بر یکپارچگی خطوط لوله با FRP انتقال گاز تعمیر شده با استفاده از شواهد آزمایشگاهی است. هیدروتست روی مقاطع یک متری از لولههای تعمیر شده که دارای یک سوراخ راه به در انجام گرفت و هیدروتست ISO- در موقعیت ساعت 6 بودند، انجام گرفت. طراحی سامانه تعمیری بر اساس استاندارد 24817 شبیهسازی شد. نتایج بدست آمده از آزمایش، نشان دهنده توانایی لوله تعمیر شده در ABAQUS انجام شده نیز با نرمافزار 1 برابر فشار طراحی خط لوله است. این نتایج به همراه نتایج بدست آمده از شبیهسازی، کاربرد / تحمل فشارهایی بیشتر از 5 پذیر بودن این گونه از سامانههای تعمیری را برای خطوط لوله انتقال گاز (حتی در بدترین شرایط) نشان میدهد. پرونده مقاله

      این پژوهش، به مطالعه خواص خمشی کامپوزیت‏های زمینه‏ی اپوکسی تقویت شده با الیاف‏های آسیاب شده از دو نوع شیشه‏ی معمولی (E-glass) و شیشه‏ی با استحکام بالا (S-glass) و یک نوع کربنِ با استحکام بالا پرداخته است. نخست، الیافِ اولیه با استفاده از آسیاب ساینده به پودر تبدیل شد و مورفولوژی آن‏ها به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) مورد بررسی قرار گرفت. کامپوزیت‏های تولیدی، با مخلوط و اضافه کردن wt.%1 پودرِ حاصل از آسیاب‏کاری الیاف‏های یاد شده یک رزین اپوکسی تجاری از نوع پخت در دمای بالا تبدیل شدند. تأثیر انجام عملیات گاز زدایی رزین و هم‌چنین افزودن گاما آمینو پروپیل تری اکسی سیلین (γ-APS) به عنوان عامل اتصال دهنده‏ی رزین به فاز تقویت کننده نیز بررسی شد. برای این منظور، خواص خمشی کامپوزیت‏های تولیدی با یکدیگر مقایسه و سطح شکست نمونه‏های آزمون خمش و مکانیزم‏های چقرمگی فعال با استفاده از تصاویر SEM ارزیابی شد. با افزودن wt.%2 از γ-APS به رزین اپوکسی حاوی الیاف آسیاب شده‏ی شیشه E و سپس گاز زدایی آن، بیش‌ترین افزایش در استحکام خمشی و مدول کشسان مُماسی حاصل شد. این مقادیر به ترتیب به میزان 22_/1 و 20_/1 برابر نسبت به حالت خالص به دست آمد. پرونده مقاله

در دهه‏ی گذشته، توجه محققان به کامپوزیت‏های نانویی و میکرونی برای بهبود خواص سایشی اپوکسی متمرکز شده است. پژوهش حاضر نیز به مطالعه‏ی خواص سایشی کامپوزیت‏های زمینه‏ی اپوکسی تقویت شده با الیاف آسیاب شده‏ی میکرونی شیشه E، شیشه S و کربنِ با استحکام بالا پرداخته است. برای این منظور، نخست الیافِ اولیه با استفاده از آسیاب ساینده به پودر تبدیل شدند و مورفولوژی آن‏ها با میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) بررسی شد. کامپوزیت‏های تولیدی، با مخلوط و اضافه کردن wt.%1 پودرِ حاصل از آسیاب‏کاری الیاف، به یک رزین اپوکسی تجاری تبدیل شدند. جهت ارزیابی خواص سایشی کامپوزیت‏های تولیدی، از آزمون پین بر روی دیسک استفاده و میزان ضریب اصطکاک و نرخ سایش آن‏‏ها تعیین شد. بر اساس تصاویر SEM سطح سایش نمونه‏ها، مکانیزم حاکم بر سایش نیز مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین از آزمون سختی‏سنجی برای مقایسه‏ی تغییرات سختی استفاده شد. با توجه به نتایج آزمون‏های یاد شده، از یک سو ضریب اصطکاک به گونه قابل ملاحظه از حدود 524_/0 مربوط به نمونه‏ی خالص، به میزان 066_/0 مربوط به کامپوزیت‏های زمینه‏ی اپوکسی تقویت شده با الیاف آسیاب شده‏ی شیشه S کاهش یافت و از سوی دیگر نیز با وجود سختی بالاتر این نمونه‏های کامپوزیتی، نرخ سایش آن‏ها مشابه با حالت خالص به دست آمد. هم چنین نرخ سایش کامپوزیت‏های زمینه‏ی اپوکسی تقویت شده با الیاف کربن آسیاب شده، 13 درصد کمتر از حالت تعیین شد. ضریب اصطکاک کامپوزیت‏های زمینه‏ی اپوکسی تقویت شده با الیاف شیشه E، به میزان جزئی کمتر از نمونه‏ی خالص به دست آمد؛ اما نرخ سایش یکسانی با آن از خود نشان داد. پرونده مقاله

 کپسولهای CNG کامپوزیتی، مزایای قابل توجهی نسبت به انواع فلزی خود دارند که از آن جمله میتوان به قابلیت ذخیره سازی گاز با فشار بالاتر، مکانیزمهای واماندگی ایمنتر، ویژگیهای مکانیکی بهتر، مقاومت بالاتر در برابر خوردگی و 2 تا 4 برابر وزن کمتر اشاره کرد. هدف اصلی این پژوهش، آنالیز ترمومکانیکی و ارزیابی کپسولهای CNG کامپوزیتی است. برای ساخت این کپسولها، یک رزین اپوکسی با کارایی بالا به عنوان فاز زمینه کامپوزیت زمینه پلیمری و الیاف کربن با استحکام بالا از نوع T-700S به عنوان فاز تقویت کننده انتخاب شد. پس از تعیین ویژگیهای گوناگون این دو بخش اصلی، ویژگیهای لمینای ناشی از آنها به کمک روابط میکرو مکانیک تعیین و برای ساخت آن نیز یک دستگاه رشتهپیچ 5 محوری ساخته شد. سپس با توجه به شرایط کاری بهینه دستگاه که در کسر حجمی 50 تا 60 درصد از الیاف تقویت کننده بدست میآمد، آنالیز ترمومکانیکی سه بعدی در کسر حجمی 55 ،50 و 60 درصد با استفاده از نرمافزار ANSYS-12 انجام شد. با توجه به نتایج این پژوهش، افزایش تعداد لایههای لمینت کامپوزیتی و کسر حجمی الیاف تقویتکننده، تأثیری متفاوت بر رفتار واماندگی آستر فلزی و لایههای کامپوزیتی دارند. از نتایج دیگر، تأثیر بسزای تنشهای حرارتی بر واماندگی لمینت است؛ در حالی که تأثیر آنها بر واماندگی آستر فلزی قابل چشمپوشی است.  پرونده مقاله

در این پژوهش رفتار اکسیداسیون چرخه‌ای و خوردگی داغ پوشش‌های CoNiCrAlYSi نانوساختار اعمالی به روش پاشش حرارتی HVOF مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور، پودر اولیه CoNiCrAlYSi برای رسیدن به ابعاد نانو مورد آسیاب‌کاری برودتی قرار گرفته و با استفاده از روش HVOF پوشش نانوساختار ایجاد شد. به‌کمک آزمون‌های اکسیداسیون چرخه‌ای و خوردگی داغ، مقاومت پوشش‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت. هم­چنین، تغییرات ریزساختار و آنالیز فازی پوشش‌ها حین آزمون‌ها به وسیله SEM و XRD بررسی شد. عمر مفید پوشش در آزمون‌های اکسیداسیون چرخه‌ای و خوردگی داغ به‌ترتیب 115 دوره و 700 ساعت تعیین شد. افزایش عمر پوشش‌های نانوساختار نسبت به پوشش‌های معمول به دلیل حضور ذرات اکسیدی     α-Al₂O₃ در پودر آسیاب‌کاری برودتی شده و افزایش نفوذ آلومینیم از میان مرز دانه‌ی پوشش بوده که شرایط مساعدی را جهت تشکیل لایه پیوسته و محافظ  α-Al₂O₃روی سطح پوشش فراهم می‌آورد. پرونده مقاله