در این پژوهش، ضمن تعاریف جامع و روشن از عناصر داستانی، به شیوه‌ی توصیفی-تحلیلی به بررسی شیوة داستان‌پردازی و ساختار روایی مثنوی‌های خلدبرین، ناظر و منظور و فرهاد و شیرین وحشی بافقی و تطبیق آن با معیارهای داستان‌پردازی ادب معاصر پرداخته شده است . یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد در آثار وحشی، عناصر داستانی در خدمت پیشبرد داستان‌ها به کار گرفته شده‌اند و طرحی مبتنی بر روابط علی، آنها را از آغاز تا پایان، استحکام می‌بخشد. از این رو سلسله منظم حوادث و روابط علی و معلولی بین آنها، خواننده را ترغیب به ادامه داستان می‌کند؛ وحشی بافقی در سرودن فرهاد و شیرین به کیفیت عناصر و انسجام آن بیشتر از منظومه‌های دیگر نظر داشته است. در بررسی شیوة داستان‌پردازی، کیفیت بهره‌گیری از عناصری چون: طرح، شخصیت‌پردازی، مناظره و گفتگو، زاویه دید، درون‌مایه و در ساختار روایی، ابزارهایی چون: توصیف، تغییر در زاویه دید، کشمکش، گره‌افکنی، تنوع در گفتگو، صحنه‌پردازی و شیوه‌هایی از این نوع، از دیدگاه داستان پرداری معاصر مورد بررسی است. پرونده مقاله