هدف:بافت چربی قهوه ای نقش بسیار مهمی در پاتوژنز چاقی دارد. بااین وجود اثر تمرینات هوازی بر این بافت کمتر مورد توجه قرار گرفته است. بر این اساس هدف مطالعه حاضر تعیین اثر اثر تمرین هوازی تداومی و بر بیان ژنهای UCP1و PGC1a بافت چربی قهوه ایی در موش های صحرایی نر چاق بود. روش:در یک مطالعه تجربی 18 سر موش صحرای به عنوان آزمودنی انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه کنترل- تغذیه با غذای نرمال، کنترل -تغذیه با غذای پرچرب و تغذیه با غذای پرچرب و تمرین هوازی تقسیم شدند. گروههای تغذیه با غذای پرچرب به مدت هشت هفته غذای پرچرب دریافت نمودند. تمرین هوازی نیز شامل چهار هفته دویدن روی ترید میل ویژه جوندگان بود. بیان ژن های UCP1و PGC1a بافت چربی قهوه ایی به روش Real Time PCR مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها:نتایج نشان داد تغذیه با غذای پرچرب موجب کاهش معنادار بیان ژن های (P=0.002)UCP1و PGC1a(P=0.001) بافت چربی قهوه ایی شد. تمرین هوازی موجب افزایش بیان ژن های UCP1(P=0.040)و PGC1a (P=0.040)بافت چربی قهوه ایی شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده از این مطالعه نتیجه گیری می شود تمرین هوازی به واسطه افزایش بیان زن های مسیر سیگنالینگ بیوژنز میتوکندریایی و ترموژنز بافت چربی قهوه ای ، عوارض متابولیک ناشی از تغذیه با غذای پرچرب را کاهش می دهد. لذا انجام این تمرینات در شرایط تغذیه با غذای پرچرب توصیه می گردد.