این پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي رفتاردرمانی تعدیل‌شده، درمان تعاملی والد-کودک و درمان مبتنی بر ذهنی¬سازی مادر-کودک بر بهبود نشانه‌های نافرمانی مقابله‌ای کودکان پیش¬دبستانی زنجان انجام شده است. چهارچوب پژوهش یک طرح نیمه¬آزمایشی بین گروهی چند متغیره با پیش‌آزمون و پس‌آزمون است. جامعه پژوهش کودکان مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله‌ای مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر زنجان در سال 1399 بود که از میان آن‌ها تعداد 75 نفر نمونه به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در سه گروه 25 نفره جایگزین شدند. در این پژوهش پرسشنامه علائم مرضی کودکان استفاده شد. نتایج روش آماری t زوجی نشان داد که هر سه روش درمانی در کاهش علائم اختلال اثر¬بخش بودند (p≤./05). نتایج تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد که بین سه روش درمانی در کاهش علائم اختلال نافرمانی مقابله¬ای تفاوت وجود دارد (p≤./05). مقایسه گروه-های آزمایش حاکی از این است که تفاوت بین میانگین¬های گروه رفتاردرمانی تعدیل‌شده با درمان تعاملی والد و کودک (**07/1) و گروه درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی مادر و کودک (**64/1) معنادار بود (P<./001)؛ اما تفاوت گروه¬های درمان تعاملی والد کودک با درمان مبتنی بر ذهنی‌سازی مادر و کودک (57/.) معنادار نیست (P=./13). پرونده مقاله

فرض بر این است که ابعاد سرشت و حساسیت انزجاری در تعامل با یکدیگر به اختلال اضطراب فراگیر، اختلال پانیک و اختلال وسواسی اجباری منجر می شوند. برخلاف اهمیت این مدل، پژوهش های کافی برای ارزیابی تجربی آن انجام نشده است. پژوهش حاضر با هدف تأثیر ابعاد سرشت بر اختلال اضطراب فراگیر، اختلال پانیک و اختلال وسواسی اجباری با واسطه گری حساسیت انزجاری در دانشجویان دانشگاه ارومیه انجام شده است. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است؛ برای این منظور 377 نفر از دانشجویان دانشگاه ارومیه با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های سرشت و منش کلونینجر(TCI-125, 1994)، مقیاس حساسیت انزجاری(DSS, 1994)، پرسشنامۀ اختلال اضطراب فراگیر(GADQ-IV,2006)، پرسشنامۀ بازنگری شدۀ وسواسی اجباری(OCI-R, 2002) و پرسشنامۀ اختلال وحشت‌زدگی لیبوییتز (LPI, 1984) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. همچنین برای طبقه‌بندی، پردازش، تحلیل داده ها و بررسی فرضیه‌های پژوهش از نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شد. ارزیابی مدل فرضی پژوهش با استفاده از شاخص های برازندگی نشان داد که مدل فرضی، با مدل اندازه‌گیری برازش دارد( 97/0= CFI،93/0=NFI، 065/0=RMSEA). نتایج پژوهش حاکی از آن بود که ابعادسرشت بر اختلال اضطراب فراگیر، اختلال پانیک، اختلال وسواسی اجباری در سطح 001/0P< تأثیر معنا داری دارد و همچنین نتایج پژوهش نشان داد که ابعاد سرشت با واسطه‌گری حساسیت انزجاری بر اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وحشت‌زدگی و اختلال وسواسی اجباری در سطح 001/0P< تأثیر معنا داری دارد. یافته های پژوهش در کنار حمایت از مدل فرضی برای اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وسواسی اجباری و اختلال وحشت زدگی، الگوی مناسبی برای سبب شناسی این اختلالات نشان می دهد و می تواند به نقش انزجار در اختلالات اضطرابی و بهبود مداخلات شناختی رفتاری مرتبط با آن کمک کند. پرونده مقاله

هدف این پژوهش تعیین تفاوت اثربخشی درمان تعاملی والد-کودک(PCIT)، ذهن‌آگاهی کودک محور(بوردیک) و برنامه سال‌های باورنکردنی(IY) بر نشانه‌های برونی‌سازی‌شده دانش‌آموزان دوره اول ابتدایی شهر تبریز بود. در قالب طرح نیمه آزمایشی از نوع طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و پیگیری با سه گروه آزمایش و یک گروه کنترل و اجرای پرسشنامه رفتاری کودک(CBCL) آخنباخ نسخه والدین اطلاعات لازم جمع‌آوری شد. جامعه آماری شامل کلیه مادران و دانش‌آموزان دوره‌ی اول ابتدایی شهر تبریز در سال تحصیلی 1399-1398 بود. نمونه شامل 40 نفر دانش‌آموز به همراه مادران‌شان است که 30 نفر در سه گروه 10 نفره به عنوان گروه‌های آزمایشی و 10 نفر به عنوان گروه کنترل به روش داوطلبانه و مبتنی بر معیارهای ورود انتخاب شدند. پس از برگزاری دوره‌های آموزشی(تعاملی والد-کودک، ذهن‌آگاهی کودک‌محور و سال‌های باورنکردنی) طی 3 ماه و تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس مختلط، نتایج نشان داد که روش‌های درمانی تعاملی والد-کودک، ذهن‌آگاهی کودک‌محور و برنامه سال‌های باورنکردنی بر کاهش نمرات برونی‌سازی شده دانش‌آموزان از جلسه‌ی پیش‌آزمون تا جلسه‌ی پیگیری مؤثرند(001/0>p). نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که روش درمان تعاملی والد-کودک اثربخش‌تر از روش ذهن‌آگاهی کودک‌محور در کاهش نشانه‌های برونی‌سازی شده دانش‌آموزان است(013/0=P). همچنین برنامه آموزش سال‌های باورنکردنی نسبت به آموزش ذهن‌آگاهی کودک محور در کاهش نشانه‌های برونی‌سازی‌شده دانش‌آموزان اثربخش‌تر بوده است(001/0=P). پرونده مقاله

عوامل آسیب پذیری روانی مختلفی ممکن است در ترس از کرونا نقش داشته باشد. یکی از این عوامل حساسیت اضطرابی است. حساسیت اضطرابی نشان دهنده ترس از احساسات بدن همراه با برانگیختگی اضطرابی به دلیل عواقب درک شده جسمی، روانی یا اجتماعی است. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد حساسیت اضطرابی نقش مهمی در نگهداری و پیشرفت علایم اضطراب در همه اختلالات اضطرابی دارد. هدف مطالعه حاضر بررسی نقش حساسیت اضطرابی و عدم تحمل بلاتکلیفی در پیش بینی شدت اضطراب بیماری کرونا بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، 128 نفر به صورت نمونه داوطلبانه، در این مطالعه شرکت و از نظر اضطراب بیماری کرونا، حساسیت اضطرابی و عدم تحمل بلاتکلیفی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بین اضطراب بیماری با حساسیت اضطرابی و عدم تحمل بلاتکلیفی رابطه معناداری وجود دارد (001/0>p). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که 1/30 درصد از واریانس اضطراب بیماری کرونا توسط مولفه های حساسیت اضطرابی و عدم تحمل بلاتکلیفی تبیین می‌شود. با توجه به نتایج این مطالعه می توان حساسیت اضطرابی و عدم تحمل بلاتکلیفی را پیش بین مناسبی برای شدت اضطراب بیماری کرونا در نظر گرفت. پرونده مقاله

این پژوهش بر اساس مدل خودخاموشی و مدل لذت افزایی طراحی شده است. مدل خودخاموشی متاثر از نظریه های شناختی ،دلبستگی، گشتالت می باشد که بر نقش عوامل اجتماعی و فرهنگی در عدم بیان خواست ها و امیال زنان که منجر به افسردگی می گرددتاکید دارد. مدل لذت افزایی در روانشناسی مثبت نگر معتقد است به جای آموزش روش های مقابله با مشکلات، می توان روش های لذت افزایی را به افراد آموزش داد و از مشکلات روانشناختی پیشگیری یا آنها را درمان کرد. در این پژوهش با استفاده از پروتکل های درمانی، همچنین دریافت راهنمایی از نظریه پردازان این دو مدل برنامه های مداخلاتی تهیه گردید. نمونه پژوهش شامل 45 زن 20 الی 40 ساله با تحصیلات لیسانس و بالاتر شاغل در آموزش و پرورش بود که بر اساس پرسشنامه بک و مصاحبه دارای علایم افسردگی بودند. نمونه شامل گروه لذت افزایی، گروه خودخاموشی و گروه کنترل بود که از هر گروه با پرسشنامه بک پیش آزمون و پس از آزمون اخذ شد. در فاصله پیش آزمون و پس آزمون، شرکت کنندگان برنامه مداخله ای گروه خود را دریافت کردند. روش مورد نظر برای تحلیل داده ها تحلیل کوواریانس بود که به دلیل رعایت نشدن پیش فرض ها با تحلیل واریانس بر نمرات تفاضل در نرم افزار SPSS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مداخله مبتنی بر لذت افزایی و خودخاموشی در کاهش افسردگی زنان موثر هستند و این دو روش از نظر کاهش افسردگی تفاوت معنی دار ندارند. پرونده مقاله