فرض بر این است که ابعاد سرشت و حساسیت انزجاری در تعامل با یکدیگر به اختلال اضطراب فراگیر، اختلال پانیک و اختلال وسواسی اجباری منجر می شوند. برخلاف اهمیت این مدل، پژوهش های کافی برای ارزیابی تجربی آن انجام نشده است. پژوهش حاضر با هدف تأثیر ابعاد سرشت بر اختلال اضطراب فراگیر، اختلال پانیک و اختلال وسواسی اجباری با واسطه گری حساسیت انزجاری در دانشجویان دانشگاه ارومیه انجام شده است. طرح پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است؛ برای این منظور 377 نفر از دانشجویان دانشگاه ارومیه با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های سرشت و منش کلونینجر(TCI-125, 1994)، مقیاس حساسیت انزجاری(DSS, 1994)، پرسشنامۀ اختلال اضطراب فراگیر(GADQ-IV,2006)، پرسشنامۀ بازنگری شدۀ وسواسی اجباری(OCI-R, 2002) و پرسشنامۀ اختلال وحشت‌زدگی لیبوییتز (LPI, 1984) پاسخ دادند. تحلیل داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری انجام شد. همچنین برای طبقه‌بندی، پردازش، تحلیل داده ها و بررسی فرضیه‌های پژوهش از نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شد. ارزیابی مدل فرضی پژوهش با استفاده از شاخص های برازندگی نشان داد که مدل فرضی، با مدل اندازه‌گیری برازش دارد( 97/0= CFI،93/0=NFI، 065/0=RMSEA). نتایج پژوهش حاکی از آن بود که ابعادسرشت بر اختلال اضطراب فراگیر، اختلال پانیک، اختلال وسواسی اجباری در سطح 001/0P< تأثیر معنا داری دارد و همچنین نتایج پژوهش نشان داد که ابعاد سرشت با واسطه‌گری حساسیت انزجاری بر اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وحشت‌زدگی و اختلال وسواسی اجباری در سطح 001/0P< تأثیر معنا داری دارد. یافته های پژوهش در کنار حمایت از مدل فرضی برای اختلال اضطراب فراگیر، اختلال وسواسی اجباری و اختلال وحشت زدگی، الگوی مناسبی برای سبب شناسی این اختلالات نشان می دهد و می تواند به نقش انزجار در اختلالات اضطرابی و بهبود مداخلات شناختی رفتاری مرتبط با آن کمک کند. پرونده مقاله

زمینه: یکی از اساسی ترین عناصر پیشرفت بشری خلاقیت می باشد که عوامل گوناگونی موجب افزایش و همچنین موجب کاهش میزان خلاقیت می شوند که بر اساس پیشینه موجود، یکی از این عوامل آلکسی تایمیا می باشد. هدف: نوع ارتباط و تأثیر آلکسی تایمیا بر میزان خلاقیت در پژوهش های داخلی موجب ارزیابی قرار نگرفته است. بنابراین، هدف پژوهش حاضر پیش بینی خلاقیت بر اساس مؤلفه‌های آلکسی تایمیا در میان دانشجویان دانشگاه تبریز می باشد. روش: به منظور دست‌یابی به هدف پژوهش، از میان دانشجویان دانشگاه تبریز، تعداد 211 دانشجو به عنوان آزمودنی با روش نمونه گیری تصادفی- نسبتی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه خلاقیت عابدی و مقیاس آلکسی تایمیای تورنتو (TAS-20) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار "اس پی اس اس" نسخه 18، تجزیه و تحلیل شد و از روش های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها: بر اساس نتایج، خلاقیت به طور معکوس با مؤلفه‌های آلکسی تایمیا رابطه دارد. همین طور مؤلفه‌های دشواری در تشخیص احساسات، دشواری در توصیف احساسات، تفکر برون مدار آلکسی‌تایمیا به طور معنی دار قادر به پیش بینی خلاقیت می باشند. در این میان فقط ضریب بتای خرده مؤلفه ناتوانی در تشخیص احساسات به طور معنی دار قادر به تبیین خلاقیت بود. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشانگر ارتباط معکوس خلاقیت با ابعاد آلکسی تایمیا بود، بنابراین می توان برنامه هایی طراحی کرد که در آن با افزایش میزان خلاقیت افراد، مؤلفه های آلکسی‌تایمیا را به کم‌ترین مقدار رساند. پرونده مقاله

اضطراب امتحان یکی از مشکلات شایع در بین دانش آموزان می باشد که علاوه بر ایجاد مشکلات تحصیلی موجب ایجاد مشکلات رفتاری در بین آنها نیز می باشد . اضطراب امتحان با عوامل متعددی در ارتباط می باشد و روشهای در مانی متنوعی در این خصوص وجود دارد مطابق بررسی های انجام شده یکی از عوامل مرتبط با اضطراب امتحان، دلزدگی تحصیلی دانش آموزان می باشد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی آموزش برنامه های مختلف(خوشبینی، تنظیم هیجان و ذهن آگاهی) در کاهش دلزدگی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان می باشد. در همین ارتباط از میان دانش آموزان مبتلا به اضطراب امتحان به صورت تصادفی چهار گروه انتخاب گردید و سه گروه تحت آموزش برنامه های(خوشبینی، تنظیم هیجان و ذهن آگاهی)به مدت هشت جلسه و یک گروه نیز به عنوان گروه گواه در نظر قرار گرفت نتایج پیش آزمون و پس آزمون گروه ها در مورد دلزدگی تحصیلی دانش آموزان مورد مقایسه قرار گرفت و از طریق تحلیل کوواریانس چند متغیره با استفاده از نرم افزار(ssps)مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . در پژوهش حاضرنتایج نشانگر اثربخشی هرسه روش آموزش در کاهش دلزدگی تحصیلی است ولی ازبین این روشها روش آموزش ذهن آگاهی بابیشترین تفاوت در میانگین بیشترین تاثیر و بعد از آن روش خوشبینی و در آخر تنظیم هیجان می باشد پرونده مقاله

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامهِ آموزش تنظیم شناختی هیجان وکفایت اجتماعی برخودتنظیمی هیجانی فراگیران انجام شد. طرح این پژوهش پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل نابرابر و روش پژوهش نیمه آزمایشی بود که در آن از پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی استفاده شد. جامعه آماری، دانش آموزان پایه یازدهم در سال تحصیلی1399- 1398 شهرستان مرند بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای 60 نفر در سه گروه آزمایشی 1 و گروه آزمایشی 2 و گروه کنترل جهت شرکت در پژوهش انتخاب و جایگزین گردیدند. به گروه آزمایشی اول تنظیم شناختی هیجان در 18جلسه (2 بار در هفته و هر جلسه 45 دقیقه) آموزش داده شد؛ به گروه آزمایشی دوم کفایت اجتماعی در 8جلسه(2 بار در هفته و هر جلسه 45 دقیقه) آموزش داده شد و گروه کنترل هیچ آموزشی را دریافت نکردند. پرسشنامه خود تنظیمی هیجانی گراتز و رومِر(2004) ابزار پژوهش بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS 24 تحلیل شد. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه ها در افزایش خودتنظیمی هیجانی(05/0>p) وجود دارد. این یافته ها نشان داد که دو روش آموزش کفایت اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان در بهبود عدم پذیرش پاسخ های هیجانی؛ دشواری در انجام رفتار هدفمند، دشواری در کنترل تکانه و عدم وضوح هیجانی اثر متفاوت دارند و این تفاوت به نفع آموزش تنظیم شناختی هیجان(35/32=F ، 05/0>p) است؛ اما این دو روش در بهبود فقدان آگاهی هیجانی و دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی اثر یکسان دارند. بر اساس این یافته ها نتیجه گرفته شد که آموزش برنامه تنظیم شناختی هیجان و برنامه کفایت اجتماعی باعث افزایش خودتنظیمی هیجانی در دانش آموزان می شود. پرونده مقاله

امروزه آموزش به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان زندگی از اهمیتی مضاعف برخوردار است و همه ارکان علمی در راستای بهبود و اثر‌بخشی آن تلاش‌های بسیاری را صورت داده‌اند. در همین راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بررسی رابطه جو خانواده و سرمایه روان‌شناختی با اشتیاق تحصیلی با میانجی‌گری نقش ذهن‌آگاهی انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش‌آموزان دوره متوسطه اول شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 1400-1399 بود. به این منظور تعداد 707 نفر از دانش‌آموزان با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های جوخانواده هیل‌برن، سرمایه روان‌شناختی لوتاز و همکاران، ذهن‌آگاهی براون و ریان) و اشتیاق تحصیلی فدریکز و همکاران، را به صورت الکترونیکی تکمیل کردند. پس از گردآوری داده‌ها، مدل‌یابی معادلات ساختاری برای آزمون مدل پیشنهادی و فرضیه‌ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل ارائه شده از برازش مطلوبی برخوردار است و جوّخانواده و سرمایه روان‌شناختی با اشتیاق تحصیلی رابطه معنی‌دار (001/0) و مثبت دارد. همچنین جو خانواده و سرمایه‌ روان‌شناختی از طریق ذهن‌آگاهی بر اشتیاق‌ تحصیلی اثرگذار است. یافته‌ها نشان می‌دهد با توجه داشتن به متغیرهای جوّخانواده، سرمایه روان‌شناختی و ذهن‌آگاهی، می‌توان افزایش اشتیاق‌ تحصیلی در دانش‌آموزان را انتظار داشت. با توجه به اینکه ذهن‌آگاهی می‌تواند محصول نهایی جو خانواده و سرمایه روان‌شناختی باشد، آگاهی والدین از این مهم، سمت و سوی این متغیرها به اهمیت تحصیل و اشتیاق تحصیلی را تقویت می‌کند. پرونده مقاله

عوامل مختلفی از جمله بهزیستی روان شناختی که به عنوان رضایت و ادراک مثبت از زندگی تعریف شده است، بهداشت روانی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش امید به زندگی، شادکامی و ذهن آگاهی در پیش بینی بهزیستی روانشناختی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه تبریز در سال تحصیلی 1398 بود که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 228 نفر انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌های بهزیستی روانشناسی ریف (1980)، امید به زندگی اشنایدر و همکاران (1991)، مقیاس شادکامی آکسفورد (2001) و پرسشنامه ذهن آگاهی بائر و همکاران (2006) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه چندگانه با کاربرد نرم افزارSPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته نشان داد که بین امید به زندگی، شادکامی و ذهن آگاهی با بهزیستی روانشناختی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که امید به زندگی، ذهن آگاهی و شادکامی به ترتیب قادر به پیش بینی تغییرات بهزیستی روانشناختی می باشند. نتایج حاکی از آن است که عامل های رویکرد روانشناسی مثبت همراه با ذهن آگاهی، بهزیستی روانشناختی افراد را ارتقاء می بخشند. پرونده مقاله

هراس اجتماعی از اختلالات مهم روان شناختی است. توجه متمرکز بر خود و سوگیری های انتخابی در توجه، تعبیر، حافظه و قضاوت اجتماعی از مولفه های اصلی شناختی مطرح در زمینه ی هراس اجتماعی است و به نظر می رسد هرگاه افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی در موقعیت های اجتماعی گرایش دارند، توجه خود را به سمت جنبه های درونی از جمله برانگیختگی، رفتار، افکار، هیجانات یا ظاهر خود انتقال می دهند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه ی توجه متمرکز بر خود، دیگران و سوگیری قضاوت در افراد مبتلا به علایم اختلال هراس اجتماعی و افراد عادی بود. بدین منظور، طی یک پژوهش مقایسه ای 50 فرد مبتلا به هراس اجتماعی و 50 نفر از افراد عادی به روش غربال گری از بین دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب و از نظر هراس اجتماعی، کانون توجه و سوگیری قضاوت مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چند متغیره نشان داد که بین دو گروه مبتلا به هراس اجتماعی و افراد عادی در توجه متمرکز بر خود و دیگران و سوگیری قضاوت، تفاوت معناداری وجود دارد. افراد مبتلا به هراس اجتماعی در توجه متمرکز بر خود و سوگیری قضاوت، نمره ی بیشتر و در توجه متمرکز بر دیگران، نمره ی کمتری از افراد عادی کسب کردند. به نظر می رسد افراد مبتلا به هراس اجتماعی در موقعیت های اجتماعی، توجه را بر خودشان متمرکز می کنند و موقعیت های اجتماعی را به شکل منفی تعبیر کرده و قضاوت سوگیرانه دارند. پرونده مقاله