هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مهارت‌های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی زناشویی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعۀ آماری تحقیق زوج‌های شهر اصفهان در سال 1389 و نمونۀ تحقیق 30 زوج بود که به روش داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامۀ رضایت زناشویی اینریچ (1989) بود. مداخلۀ آزمایشی (مهارت ارتباطی با رویکرد اسلامی) بر روی گروه آزمایش به مدت 6 جلسۀ 90 دقیقه‌ای و یک‌بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامۀ آموزشی از هر دو گروه پس‌آزمون و آزمون پیگیری (یک‌ماه پس از اجرای پس‌آزمون) به عمل آمد. به‌منظور تجزیه و انجام داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری و کواریانس (مانکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر بهبود رضایت‌مندی زناشویی زوج‌ها در پس‌آزمون و پیگیری مؤثر بوده است (01/0 P < ). پرونده مقاله