این پژوهش به اثربخشی روش تصورات ذهنی هدایت شده فردی بر میزان اضطراب و امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه بخش رادیوتراپی انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران میپردازد. برای انجام پژوهش ابتدا 36 نفر از بیماران داوطلب انتخاب و بهصورت تصادفی در 3 گروه (یک گواه و دو آزمایش) جایگزین شدند. در این مرحله افرادی که براساس اطلاعات جمعیتشناختی با دیگران اختلاف داشتند حذف گردیده و حجم نمونه به 30 نفر رسید. سپس میزان اضطراب و امید به زندگی بیماران یکبار قبل و یکبار بعد از اجرای روش تصورات ذهنی هدایت شده (تلقین آگاهانه مثبت و مستقیم درباره مبارزه با بیماری و بهدست آوردن سلامتی) با شاخص امید هرث و پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر ارزیابی شد. با این تفاوت که در این فاصله، مداخلهای در گروه گواه صورت نگرفت، در حالی که یکی از گروههای آزمایش، 7 جلسه و گروه دیگر، 15 جلسه آموزش دیدند. در نهایت برای تجزیه و تحلیل دادهها از محاسبه میانگین، انحراف معیار،تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد. نتایج نشان داد که روش تصورات ذهنی هدایت شده درکاهش اضطراب موقعیتی و اضطراب کل و همچنین افزایش امید به زندگی زنان مبتلا به سرطان سینه مؤثر است (05/0 187/0 = P) و اضطراب کل (05/0 > 076/0 = P) تفاوتی بین این دو گروه وجود ندارد. پرونده مقاله

چکیده: عشق یک فرایند روان‌شناختی است که در دهه‌های اخیر مورد توجه روان‌شناسان واقع شده است، زیرا یکی از موضوعات مورد توجه در ازدواج است‌. کپهارت (1965) و اسپرچر (2002) در پژوهش خود دریافتند که عشق یکی از مؤلفه‌های لازم برای ازدواج است‌. استرنبرگ (1986) از کسانی است که راجع به عشق نظریه‌پردازی کرده است. وی براساس یک پژوهش دریافت عشق یک حالت روان‌شناختی است که دارای سه بعد صمیمیت‌، شوریدگی و تصمیم ـ تعهد است‌. زندگی زناشویی یک پدیده در حال تحول است و در هر مرحله شرایط خاص دارد. پژوهشگران رضایت از زندگی زناشویی و شادمانی را بررسی کرده و میزان آن را در مراحل مختلف مقایسه کرده‌اند‌. این پژوهش‌ها نشان داده‌اند که رضایت‌، شادمانی و سازگاری زناشویی در ابتدای ازدواج بالاست و در دورانی که بچه‌ها به مدرسه می‌روند کاهش و بعد از آن مجدداً افزایش می‌یابد، به این ترتیب سیر آن به شکل U است. در این پژوهش‌ها سیر تحول عشق‌ورزی بررسی نشده است‌. هدف این پژوهش که از نوع توصیفی است بررسی میزان عشق و نحوه ترکیب آن در زوجهایی است که در مراحل مختلف زندگی زناشویی به‌سر می‌برند. برای انجام این پژوهش 500 زوج از پنج منطقه شهر اصفهان که در چهار مرحله نامزدی‌، عقد، پس از ازدواج و فرزندپروری قرار داشتند و مایل به همکاری بودند به‌صورت دسترس انتخاب شدند و آزمون عشق‌ورزی به آنان داده شد. نتایج نشان داد که بین میزان عشق‌ورزی در مراحل مختلف زندگی زناشویی تفاوت معنا‌داری وجود دارد. به علاوه بین جنسیت آزمودنیها و مراحل تحول زندگی زناشویی در عشق‌ورزی تعامل وجود دارد. همچنین مشاهده گردید بین میزان عشق‌ورزی زن و شوهر همبستگی معنا‌دار وجود دارد. پرونده مقاله

  هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش گروهی والدین با رویکرد خانواده‌درمانی ستیر بر جو عاطفی خانواده بود. این پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعۀ آماری کلیۀ دانش‌آموزان دختر مقطع راهنمایی ناحیۀ 2 شهر کرمان در سال تحصیلی 91ـ90 بودند. نمونۀ پژوهش را 30 نفر از دانش‌آموزان تشکیل می‌دادند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) به‌صورت تصادفی جایگزین شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامۀ جو عاطفی خانواده (هیل برن، 1964) بود. ابتدا بر روی هر دو گروه پیش‌آزمون اجرا گردید، سپس والدین گروه آزمایش در 8 جلسۀ 90 دقیقه‌ای آموزش دیدند، ولی گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. پس از اتمام برنامۀ آموزش، پس‌آزمون روی هر دو گروه اجرا شد. داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS 19 و روش تحلیل کوواریانس بررسی شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش گروهی والدین با رویکرد خانواده‌درمانی ستیر بر بهبود جو عاطفی خانواده تأثیر معناداری دارد (001/0 P < ). پرونده مقاله

  هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی مهارت‌های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر رضایتمندی زناشویی بود. طرح پژوهش از نوع نیمه‌تجربی با پیش‌آزمون و پس‌آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعۀ آماری تحقیق زوج‌های شهر اصفهان در سال 1389 و نمونۀ تحقیق 30 زوج بود که به روش داوطلبانه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامۀ رضایت زناشویی اینریچ (1989) بود. مداخلۀ آزمایشی (مهارت ارتباطی با رویکرد اسلامی) بر روی گروه آزمایش به مدت 6 جلسۀ 90 دقیقه‌ای و یک‌بار در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامۀ آموزشی از هر دو گروه پس‌آزمون و آزمون پیگیری (یک‌ماه پس از اجرای پس‌آزمون) به عمل آمد. به‌منظور تجزیه و انجام داده‌ها از تحلیل واریانس چندمتغیری و کواریانس (مانکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی با رویکرد اسلامی بر بهبود رضایت‌مندی زناشویی زوج‌ها در پس‌آزمون و پیگیری مؤثر بوده است (01/0 P < ). پرونده مقاله