جریان رواناب در حوضه‌های آبریز تحت تأثیر پارامترهای مختلفی است که از جمله می‌توان به میزان بارش، ارتفاع، تبخیر، دما، عوامل اقلیمی، شبکه زهکشی، توپوگرافی و زمین شناسی حوضه اشاره کرد. به دلیل وابستگی برخی از این پارامترها بر یکدیگر، میزان تأثیر آنها بر جریان رواناب، در حوضه‌هاو مناطق مختلف متفاوت می‌باشد. در این مطالعه به ارزیابی آماری و تحلیل پارامترهای مؤثر بر رواناب و پهنه بندی مکانی منابع آبهای سطحی در حوضه آبریز زاگرس مرکزی، پرداخته شده است. نتایج این مطالعه با به کار‌گیری تحلیل‌های آماری و روش رگرسیون چند متغیره برای پارامترهای ذکر شده، یک ارتباط توزیع لگاریتمی جریان سطحی با متغیرهای دما و ارتفاع با قدرت مدل R2 بین 795/0 تا 851/0 را نشان می‌دهد. برای 80 ایستگاه منتخب داخل محدوده و با همبستگی 923/0 توزیع جریان بصورت لگاریتم دبی نسبت به لگاریتم بارش و متغیر ارتفاع در سطح 95% ارتباط معنی‌دار و قابل قبولی را نشان می‌دهد. بررسی عوامل تأثیرگذار در ایجاد رواناب و اثر متغیرهای فوق در نقشه پهنه بندی تهیه شده، که براساس تأثیر شاخص وزنی هر کدام از متغیر‌ها و از طریق نرم افزار ArcGIS انجام گردید، تغییر مکان و جابجایی بسیار زیادی از مناطق مناسب و دارای پتانسیل آب، از جنوب محدوده مورد مطالعه به سمت شمال و شرق حوضه را نشان می‌دهد. همچنین، بین پارامترهای هیدرولوژیکی و تعیین مکانهای مناسب منابع آب، با روش تحلیل آماری رگرسیون چند متغیره، روش لاجستیک و روش تعیین شاخص وزنی متغیرها، انطباق تقریبی وجود دارد. پرونده مقاله

این مطالعه به منظور نقشه‌برداری رقومی گروه‌های مرجع خاک در سیستم مرجع جهانی طبقه‌بندی خاک با استفاده از روش رگرسیون درختی توسعه یافته در منطقه‌ای به وسعت 60000 هکتار از اراضی شهرستان هیرمند اجرا شد. بدین‌منظور 108 خاکرخ حفر گردید و براساس سیستم مرجع جهانی طبقه‌بندی خاک تشریح و نمونه‌برداری شدند. به‌منظور پیش‌بینی کلاس‌های خاک 20 متغیر کمکی شامل اجزای سرزمین و شاخص‌های سنجش از دور مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد خاک‌های تشکیل شده در منطقه مورد مطالعه جوان بوده و بیشتر تحت تاثیر رسوبات و سیلاب هستند و در گروه‌های فلوی‌سول و کمبی سول قرار می‌گیرند و در مناطقی، شوری خاک سبب تشکیل خاک‌های سلونچاک شده است. نتایج اهمیت متغیرها در مدل‌سازی نشان داد پارامترهای سرزمینی شامل شاخص همواری دره با درجه تفکیک بالا، عمق دره، شاخص همگرایی، سطح ویژه حوضه به همراه شاخص شوری بیشترین اهمیت را در بین تمامی متغیرها در پیش‌بینی گروه‌های مرجع خاک در هر دو سطح سیستم مرجع جهانی طبقه‌بندی خاک داشتند. نتایج اعتبارسنجی نشان داد روش رگرسیون درختی توسعه یافته گروه‌های مرجع خاک را در دو سطح اول و دوم به ترتیب با خلوص نقشه 47 و 25 درصد پیش‌بینی کرده است و با افزایش کلاس‌های خاک از سطح اول به سطح دوم، شاخص‌های ارزیابی کاهش می‌یابند، به‌عبارتی دیگر توانایی مدل در پیش‌بینی صحیح کم شده است. در مناطقی با پستی و بلندی کم و خاک‌های جوان که تنوع خاک شدید نیست، روش نقشه‌برداری رقومی می‌تواند به عنوان روشی مفید، کارآمد و سریع جهت تهیه نقشه خاک مورد استفاده قرار گیرد. پرونده مقاله