در خصوص توانایی کار کردن توسط انسان حر و این‌که آیا این توانایی در شمار دارایی بالفعل محسوب می‌شود یا خیر بین فقها اختلاف‌نظر وجود دارد؛ توضیح آنکه از دیدگاه برخی صرف توانایی کار کردن ازلحاظ بدنی و فکری منجر به خروج فرد از اعسار می‌شود حتی اگر ازلحاظ اموال عینی و طلب دینی فاقد ثروت باشد. در مقابل، عده‌ای دیگر چنین نظری را قبول ندارند؛ زیرا معتقدند توانایی کار کردن انسان حر به‌صورت بالقوه، مال محسوب نمی‌شود که بتوان منفعتی برای نیروی بدنی بالقوه آن قائل شد. به نظر می‌رسد این دیدگاه موجه‌تر باشد؛ زیرا دیدگاه اول، توانایی کار کردن را به‌صورت بالفعل در شمار دارایی می‌داند، اما برای مثال، وکیلی که دارای پروانۀ وکالت دادگستری است، هیچ‌گونه پرونده‌ای برای وکالت به او ارجاع داده نشود و درنتیجه فاقد درآمد باشد، آیا می‌توان این توانایی بالقوه آن را مال محسوب کرد؟ ازاین‌رو، این پژوهش درصدد آن است که با توجه به تحلیل دیدگاه‌های فوق به روش تحلیلی و توصیفی به شناسایی بهترین دیدگاه در راستای اجرای هرچه بهتر عدالت بپردازد. پرونده مقاله