زمینه و هدف: درک مشکلات زیست محیطی و فهم اولیه آن شرط لازم برای اقدامات اساسی در جهت تخریب‌زدایی محیط زیست در اثر توسعه بی‌رویه است. از مهم‌ترین اقدامات آن توسعه و گسترش دانش زیست محیطی از طریق حوزه‌های خدماتی دانش‌گاه‌ها و موسسات آموزش عالی هر جامعه است که از نقشی بی‌بدیل در توسعه یافتگی جوامع برخوردار است. این پژوهش به تحلیل برنامه‌های آموزش زیست‌محیطی در آموزش‌عالی می‌پردازد. روش بررسی: روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری اساتید و دانشجویان زیست‌محیطی در دانش‌گاه‌های کشور شامل 40 نفر اساتید و 719 نفر دانشجو می‌باشد. روش نمونه‌گیری به‌طور تصادفی ساده بوده که بنابر جدول کرجیسی و مورگان 250 نفر دانشجو را شامل می‌شد و برای اساتید از شیوه سرشماری استفاده گردید. در این پژوهش از پرسش‌نامه‌ پژوهش‌گر ساخته و برای تعیین روایی از نظرات صاحب‌نظران استفاده شد که براساس فرمول لا‌و‌شه 8/0 و پایایی آن براساس ضریب آلفای‌کرونباخ برابر 806% به‌دست آمد. تحلیل و تفسیر داده‌ها براساس ماتریس IFE می‌باشد. یافته ها: با استناد به نتایج حاصل از 6 قوت و 7 ضعف از میان مولفه‌های مورد پژوهش در استراتژی کنونی نظام آموزش‌عالی، برنامه‌درسی زیست‌محیطی وضعیت نسبتاً متعادل بین قوت‌ها و ضعف‌های پیش‌روی سازمان دارد. بحث و نتیجه‌گیری: با استفاده از قوت‌ها به منظور پیشبرد اهداف سازمان پیش می‌رود. اینگونه استراتژی، استراتژی مطلوب می‌باشد. پرونده مقاله