Imbalance in the production of oxidative molecules and antioxidant activity plays an important role in carcinogenesis. This study was performed to evaluate the serum level of malondialdehyde (MDA) as oxidative damage marker, superoxide dismutase (SOD) as well as glutathione peroxidase (GPx) as an antioxidant defense system in non-Hodgkin's lymphoma (NHL). Twenty-five NHL patients and twenty-five healthy individuals were included in the study. The data showed that lower activity of enzymatic antioxidants (GPx, SOD) and higher MDA levels in NHL patients than in the control group. The results suggest that increased serum MDA and decreased SOD and GPx activity may be due to oxidative stress, which may play an important role in NHL formation. the role of oxidative stress in the pathogenesis of the NHL has not been extensively studied. Therefore, the present study aimed to measure the level of MDA as well as GPx and SOD activity in blood tissue collected from NHL patients compared with the control group. تفاصيل المقالة

زمینه و هدف: درمان با سلول های بنیادی، رویکردی نوین را در ترمیم و بازسازی اندام ها و بافت ها پدید آورده است. سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs)، کاندیدهای نویدبخشی برای سلول درمانی محسوب می شوند. گرچه، MSCهای مشتق از مغز استخوان قادرند به چندین رده سلولی تمایز یابند، اما مغز استخوان به دلیل فرآیند جداسازی مشکل سلول ها و بازدهی پایین، منبع سلولی مناسبی نیست. هدف از این مطالعه، بررسی مقایسه ای توان ترمیمیMSCهای انسانی حاصل از 3 منبع شامل بافت مغز استخوان و چربی و بافت دسیدوآی پرده جنینی در شرایطin vitroمی باشد. روش کار: سلول های بنیادی مزانشیمی از 3 بافت مغز استخوان، بافت چربی و سلول بافت دسیدوآی پرده جنینی جدا شده، و تا 10 پاساژ سلولی کشت داده شدند و برای فنوتیپ با ایمونوفلورسانس و فلوسیتومتری به منظورتعیین بیان مارکرهای سطحی اختصاصی سلول مزانشیمی( CD11b ،CD34،CD44،CD45،CD73،CD90وCD105(، توانایی تمایز به سلول استخوان، چربی و غضروف، رشد سلول ها با محاسبه زمان دو برابر شدن و سطح دو برابر شدن جمعیت لحاظ کیفی وکمی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: علیرغم شباهت ها از نظر بیان آنتی ژن سطحی و توانایی خود نوزایی، سلول های بنیادی مزانشیمی منابع مختلف، تفاوت های معنی داری را از نظر تکثیر و ظرفیت های تمایز به استخوان چربی و استخوان نشان دادند. DSCs بالاترین ظرفیت تکثیر سلولی را نشان داد و به نظر می رسد که این ویژگی را تا پاساژ 10حفظ می کند، در حالی که BM-MSCs دارای توانایی تمایز قابل توجهی برای تمایز به استخوان و غضروف، AT-MSC ها بیشترین قدرت تمایز چربی را در بین سایرین نشان دادند. با این توضیحات به نظر می رسد DSC ها با توجه ویژگی های ذکر شده می تواند جایگزین مناسبی برای استفاده در سلول درمانی باشند. نتیجه گیری: از آن جایی کهDSC ها وAT-MSC ها نیز ویژگی های سلول های مزانشیم را به خوبی BM-MSC نشان می دهند این سلول ها می توانند جایگزین مناسبی برای سلول درمانی باشند. تفاصيل المقالة

گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenumgraceum L.) علاوه بر مصارف فراوان غذایی، به‌دلیل سنتزترکیبات پلی‌فنلی دارای اثر آنتی‌اکسیدان و ضدالتهاب موثردر درمان دیابت است. این تحقیق در سال 1393 با هدف بررسی فیتوشیمیایی، آنتی‌اکسیدانی و ضددیابتی عصاره‌ آبی برگ‌های شنبلیله انجام گرفت. برگ‌های گیاه از مزرعه‌ گیاهان دارویی همدان تهیه و عصاره‌ آبی آن با استفاده از روش خیساندن استخراج گردید. ارزیابی فیتوشیمیایی (فنل و فلاونویید کل) در عصاره با استفاده از روش‌های اسپکتروفوتومتری و ارزیابی عملکرد آنتی‌اکسیدانی با استفاده از روش‌های FRAP، شلاته کنندگی یون آهن، سنجش میزان تیول و DPPH انجام گرفت. میزان مهار فروکتوزآمین، محصولات نهایی گلایکیشن پیشرفته و فراگمانتاسیون آلبومین، به‌ترتیب با استفاده از روش‌های اسپکتروفوتومتری، اسپکتروفلورومتری و الکتروفورز اندازه‌گیری گردید. نتایج نشان داد که عصاره‌ گیاه دارای میزان فنل کل (8/23 میلی‌گرم معادل اسیدگالیک در هر گرم وزن نمونه)، فلاونویید کل (29/17 میلی‌گرم معادل کوئرستین در هر گرم وزن نمونه) و گروه تیول (26/0 میلی‌مول معادل سیستئین در میلی گرم) و ظرفیت آنتی‌اکسیدانی (33/0 میلی‌مول معادل سولفات آهن در میلی‌گرم) می‌باشد. درصد شلاته کنندگی آهن و درصد مهار رادیکال‌های آزاد در این عصاره وابسته به غلظت است. این عصاره در غلظت بالا می‌تواند موجب مهار فروکتوزآمین (79 درصد) و همچنین مهار فراگمانتاسیون شود. از این جهت، عصاره‌ شنبلیله می‌تواند به‌منظور جلوگیری از عوارض مرتبط با محصولات نهایی گلایکیشن پیشرفته AGEs در بیماران دیابتیک به کار رود. تفاصيل المقالة

در این مطالعه ، اثر کوئرستین بر زنده مانی سلولهای سرطانی با استفاده از آزمون های MTT و تریپان بلو مورد بررسی قرار گرفت. کوئرستین فلاونولی می باشد که دارای خواص آنتی اکسیدانی بوده و در میوه ها، سبزیجات و بویژه دانه های رنگی یافت می شود. سلول های سرطانی سینه(رده MCF-7) و سلول های سالم(ردهHEK-293 ) به مدت 24 و 48 ساعت در معرض دوزهای 50 و 100 μM از کوئرستین قرار گرفتند. برای بررسی میزان زنده مانی سلول های سرطانی آزمایش های MTT و تریپان بلو انجام شدند. بر اساس نتایج ، میزان بقای سلولهای سرطانی تحت تیمار دارو با دوز Q50 μM در 48 ساعت به طور قابل توجهی کاهش یافت (P <0.01). همچنین کاهش قابل توجهی در دوز Q100 μM در 24 و 48 ساعت مشاهده شد. این کاهش در 24 ساعت در P <0.05 و در 48 ساعت در P <0.01 معنی دار بود. نتایج آزمایشات اثرات مثبت ضد سرطانی کوئرستین را نشان داد. بر اساس نتایج این پژوهش ، کوئرستین میزان زنده مانی سلول های سرطانی را کاهش داد و بهترین نتیجه در 48 ساعت مشاهده شد. با توجه به اینکه تاثیرات ضد سرطانی داروی کوئرستین پس از 48 ساعت بیشتر بود، استفاده طولانی مدت این دارو برای دستیابی به اثرات درمانی آن توصیه می شود. تفاصيل المقالة

The role of oxidative stress is one of the most important factors in the development of cancer. In this study, the catalase activity and total antioxidant capacity in NHL patients were measures and compared with those in healthy subjects. The population of this study consisted of 25 patients with non-Hodgkin's lymphoma, diagnosed based on pathological findings. Total antioxidant capacity (TAC) and catalase catalytic activity (CAT) were determined by spectrophotometry. Based on the results, the CAT activity was significantly lower and TAC was lower (0.29±0.04 vs. 2.69±0.15; P-value=0.01) in NHL patients than in healthy subjects. The findings showed that these markers could be used as a prognosis in non-Hodgkin's lymphoma that oxidative stress may also be related to the NHL or increase the risk of disease. تفاصيل المقالة

پوست یکی از بزرگترین اندام های بدن است و به عنوان مانعی محافظ در برابر عوامل مضر خارجی از جمله میکروارگانیسم ها عمل می کند. می تواند دچار آسیب شود و گاهی اگر آسیب زیاد باشد هیپودرم نیز درگیر می شود که در این صورت مدت زمان بیشتری برای ترمیم لازم است. هدف از این پژوهش بررسی گیاه سدر بر ترمیم زخم پوستی در موش های آزمایشگاهی نژاد NMRI است. تعداد ۲۴ موش نژاد NMRIبا وزن تقریبی ۲۵-۳۵ گرم تهیه نموده و پس از ایجاد زخم پوستی در روزهای ۳، ۶، ۱۲ و ۲۱ توسط پماد تهیه شده از گیاه سدر و اوسرین تیمار شدند و به صورت تصادفی به سه گروه شم، تجربی۱، تجربی۲ تقسیم شدند. به ترتیب گروه‌ها توسط پماد اوسرین، پماد گیاه سدر با دوز ۲ میلی گرم و پماد گیاه سدر با دوز 4 میلی گرم تیمار شدند. زخم ها پس از سه هفته اندازه گیری شدند و بافت آنها توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین -ائوزین مورد ارزیابی قرار گرفت همچنین شاخص های بیوشیمیایی SOD، MDA و TAC مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون توکی صورت گرفت. اندازه زخم در گروه سدر ۱ و ۲ نسبت به اوسرین کاهش معنی داری داشت (05/0 > p). غلظت MDA در گروه‌های سدر ۱ و ۲ کاهش معنی داری نسبت به اوسرین داشت (05/0 > p). علاوه بر این فعالیت SOD و TACدر گروه های سدر ۱ و ۲ نسبت به اوسرین افزایش معنی داری داشت (05/0 > p). همچنین ضخامت اپیدرم و درم در سدر 1 و 2 نسبت به اوسرین افزایش معنی داری داشت (05/0 > p). تعداد فیبروبلاست و رگ خونی در سدر 1 و 2 نسبت به اوسرین افزایش معناداری داشت (05/0 > p). با توجه به نتایج مطالعه حاضر می‌توان نتیجه گرفت عصاره سدر از طریق افزایش TAC، SOD و کاهش MDA در ترمیم زخم موثر بوده است. تفاصيل المقالة

انفارکتوس میوکارد (MI) به علت نرسیدن خون و اکسیژن کافی به یک منطقه از قلب است. نشانه­های MIممکن است متفاوت باشد و اکتروکاردیوگرافی نیز در حدود 50 درصد از موارد غیرتشخیصی است و احتمال خطر تشخیص اشتباه وجود دارد. از این رو سنجش بیومارکرهای قلبی ضرورت دارد. در این پژوهش سطح تروپونین ITnI) سرم در تشخیص وقوع انفارکتوس قلبی با CK-MBسرم، در 40 بیمار MIو 40 بیمار قلبی فاقد MIمراجعه کننده به بیمارستان قلب سیدالشهدا ارومیه بررسی و مقایسه شده است. تروپونین Iبا روش  ایمونوآنزیمومتریک و با استفاده از کیت‌ AccuBindو CK-MBبه روش DGKC(استاندارد انجمن بیوشیمیایی آلمان) و IFCC(فدراسیون بین­المللی شیمی بالینی و طب آزمایشگاهی) با استفاده از کیت شرکت پارس آزمون با روش فتومتریک اندازه­گیری شد. سپس تحلیل آماری نتایج با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 21 و آزمون tمستقل انجام گرفت. نتایج حاصل از مقایسه TnIو CK-MB  بیماران دارای MIو فاقد MIنشان داد که بین TnIو CK-MBبیماران فاقد  MIو دارای MIتفاوت معنی­داری در سطح (001/0P) وجود دارد. بنابراین در تشخیص و درمان به موقع انفارکتوس میوکارد استفاده از آنها ضروری می­باشد. در این پژوهش TnIو CK-MBاز لحاظ حساسیت و اختصاصیت با هم مقایسه شدند که با توجه به نتایج حساسیت و اختصاصیت TnIبه ترتیب با 100 و 5/97 درصد بیشتر از حساسیت و اختصاصیت CK-MBبا 91 و 75 درصد بود. تفاصيل المقالة

سرطان تیروئید یک نئوپلاسم بدخیم تیروئید و متداول­ترین سرطان غدد درون ریز می­باشد. بسیاری از مراکز پزشکی دنیا بر این باورند که وقوع سرطان تیروئید در حال افزایش است. سرطان مدولاری تیروئید (MTC) که 5 تا 10 درصد از کل انواع سرطان­های تیروئید را شامل می­شود، توموری بدخیم با منشاء سلول­های پارافولیکولار می­باشد.MTC   کارسینومای مهاجم تیروئید است و بهبودی آن به میزان بالایی به تشخیص زودهنگام آن بستگی دارد. در این تحقیق سطوح سرمی فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) بیماران بررسی شد، تا شاید بتوان از اندازه­گیری این هورمون به عنوان شاخصی در تشخیص یا تایید تشخیص سرطان مدولاری تیروئید و پیش بینی وقوع سرطان استفاده نمود. افراد مبتلا به MTC در بیمارستان­های دانشگاهی و مراکز درمانی نقاط منتخب کشور بر اساس شواهد آسیب شناختی تشخیص داده شده و تحت عمل جراحی قرار گرفته­اند. از افراد مراجعه کننده بر اساس نتایج آزمایشات تیروئیدی، با همسان سازی سن و جنس، تعدادی افراد فاقد اختلال تیروئیدی، بیماری­های زمینه­ای و هر نوع سرطان دیگر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. در 45 فرد مبتلا به MTC (21 مرد و 24 زن) و 45 فرد سالم (24 مرد و 21 زن)، VEGF سرم به روش الایزا اندازه­گیری شد. آنالیز داده­ها با استفاده از نرم­افزارهای Medcalc 14.8.1 و SPSS 22 انجام شد. در این مطالعه  بین سطح سرمیVEGF زنان مبتلا به MTC و کنترل سالم اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد (05/0 >p). از سطح سرمی VEGF به عنوان شاخص یا مارکر در تشخیص یا تایید تشخیص سرطان مدولاری تیروئید و پیش بینی وقوع سرطان در زنان، همراه با شاخص­های بیوشیمیایی دیگر می­توان استفاده کرد. تفاصيل المقالة

گیاه مای­مرز (Juniper sabina) از تیره­ی سرو است که در گذشته به عنوان داروی سقط جنین مورد استفاده قرار می­گرفت. به این منظور در مطالعه­ی حاضر تأثیر عصاره­ی این گیاه بر تغییرات رحمی در موش سوری مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه موش­های ماده­ی بالغ نژاد NMRI به 5 گروه شامل گروه­های تجربی 1، 2 و 3، یک گروه کنترل و یک گروه شم تقسیم شدند. به گروه کنترل از آب و غذای مخصوص موش­ها که همه­ی گروه­ها از آن تغذیه کرده­اند داده شد، به گروه شم حلال خورانده شد و گروه‌های تجربی 1، 2، 3 به ترتیب عصاره­ی گیاه مای­مرز را با دوزهای 15، 45 و 135 میلی­گرم بر کیلوگرم وزن بدن به مدت 30 روز دریافت کردند. نتایج بدست آمده در این تحقیق نشان داد که عصاره­ی این گیاه باعث افزایش ضخامت رحم می­شود. همچنین قطر هر سه لایه نیز افزایش یافت و تعداد رگ­های رحم در گروه تجربی اول و سوم کاهش نشان دادند. به نظر می­رسد که مصرف گیاه مای­مرز برای زنان باردار مضر بوده و در صورت نیاز باید با مشورت پزشک صورت گیرد. تفاصيل المقالة

بیماری آلزایمر از مهمترین بیماری های تحلیل برنده عصبی است که به دنبال تولید رادیکال های آزاد و فاکتور‌های التهابی بروز می کند. ژرانیول که یک مونوترپن طبیعی است دارای اثرات آنتی اکسیدانی و ضدالتهابی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات ژرانیول و ورزش بر حافظه و یادگیری، میزان فعالیت SOD و سطح MDA، میزان نوروژنز و نیز تعداد پلاک های آمیلوئیدی در موش های آلزایمری شده نژاد ویستار می باشد. برای ایجاد مدل آلزایمری، از تزریق دو طرفه Aβ 1-42درون هیپوکامپ رت های نر استفاده شد. گروه بندی شامل: کنترل منفی، کنترل مثبت، ورزش، آلزایمری، آلزایمری + ورزش، آلزایمری + ژرانیول، آلزایمری + ژرانیول + ورزش می باشد. نتایج نشان داد که میزان فعالیت SOD و سطح سرمی MDA در گروه های ورزش، درمانی و دریافت کننده ژرانیول توام با ورزش در مقایسه با سایر گروه ها به ترتیب افزایش و کاهش معناداری پیدا کردند (001/0>P). نتایج تست رفتاری شاتل باکس نیز نشان داد در مدت زمان ورود به محفظه تاریک، بین گروه های درمانی و دریافت کننده ژرانیول توام با ورزش در مقایسه با گروه های آلزایمری و آلزایمری توام با ورزش در سطح (001/0>P) افزایش معناداری وجود داشت. همچنین میزان نوروژنز درگروه های درمانی و ژرانیول توام با ورزش در مقایسه با گروه های آلزایمری و آلزایمری توام با ورزش در سطح (001/0>P) افزایش معناداری یافته بود. در تعداد پلاک های آمیلوئیدی درگروه های درمانی و ژرانیول توام با ورزش در مقایسه با سایر گروه ها نیز در سطح (001/0>P) کاهش معناداری مشاهده گردید. با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق به نظر می رسد استفاده توام ژرانیول و ورزش می توانند اختلالات ایجاد شده در حافظه، میزان فعالیت SOD، سطح MDA، میزان نوروژنز و نیز پلاک های آمیلوئیدی ایجاد شده در بیماری آلزایمر را به طور چشمگیری بهبود بخشد. تفاصيل المقالة

فیبریل های آمیلوئیدی تجمعات رشته مانندی هستند که از باز شدن ساختار طبیعی و بدتاخوردگی انواع مختلف پپتیدها و پروتئین ها بوجود می آیند. این تجمعات آمیلوئیدی با برخی از بیماری ها نظیر بیماری های تحلیل برنده عصبی و سیستماتیک از قبیل آلزایمر، پارکینسون و دیابت نوع دو در ارتباط می باشند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات مهاری ترانس‌چالکون در مهار فرایند فیبریلاسیون انسولین (پروتئین مدل) می باشد. در مرحله اول با استناد به مطالعات انجام شده، شرایط مناسب برای تشکیل فیبریل های آمیلوئیدی برای پروتئین مدل مد نظر ما فراهم شد. سپس پپتید انسولین در حضور و عدم حضور ترانس‌چالکون به مدت 24 ساعت در شرایط تشکیل تجمعات آمیلوئیدی انکوبه شد و فیبریل های تشکیل شده با تکنیک های مختلف از جمله مطالعه تغییرات جذب نوری کنگورد با تکنیک اسپکتروسکوپی، تصاویر حاصل از میکروسکوپ الکترونی گذاره (TEM) و تصویربرداری و آنالیز تجمعات آمیلوئیدی با میکروسکوپ فلورسان بررسی شدند در نهایت، با استفاده از روش داکینگ مولکولی توسط نرم افزار AutoDock برهمکنش های احتمالی ترکیب ترانس‌چالکون با پپتید انسولین تحلیل شد. نتایج حاصل از پژوهش، کاهش قابل ملاحظه تجمعات آمیلوئیدی را در نمونه تغییر داده شده نسبت به نمونه شاهد نشان داد. تفاصيل المقالة

ترمیم زخم یکی از مشکلات مهم در علم پزشکی است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر باریجه بر روند ترمیم زخم پوستی در موش های آزمایشگاهی نژاد NMRI می باشد. 24 سر موش کوچک آزمایشگاهی نژاد NMRI پس از ایجاد زخم پوستی، در روزهای 3، 6، 12 و 21 توسط پماد تهیه شده باریجه تیمار شدند و به طور تصادفی به سه گروه اوسرین (دریافت کننده روزانه پماد اوسرین)، گروه تجربی اول (تیمار روزانه با پماد گیاه باریجه با دوز ۲ میلی گرم) و گروه تجربی دوم (تیمار روزانه با پماد باریجه با دوز ۴ میلی گرم) تقسیم شدند و زخم ها با کولیس اندازه گیری شد و شاخص های بیوشیمیایی سوپر اکسید دیسموتاز (SOD)، مالون دی آلدئید (MDA) و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (TAC) دربافت مورد سنجش قرار گرفت و مقاطع بافتی از زخم تهیه و توسط رنگ آمیزی هماتوکسیلین- ائوزین مورد ارزیابی هیستوپاتولوژی قرار گرفت.آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS 22 و آزمون توکی انجام شد و توسط نرم افزار اکسل هیستوگرام ها ترسیم شدند. اندازه زخم در گروه های باریجه نسبت به گروه اوسرین کاهش معنادار نشان داد (05/0 p <). غلظت MDA در گروه های باریجه به صورت وابسته به زمان کاهش معنادار نسبت به گروه اوسرین داشت و فعالیت SOD و TAC در گروه های باریجه افزایش معنادار نسبت به گروه اوسرین داشت (05/0 p <). بر اساس یافته های هیستوپاتولوژی، ضخامت اپیدرمال و درمال در گروه های باریجه نسبت به گروه اوسرین افزایش معنادار داشت (05/0 p <) و تعداد فیبروبلاست و رگ های خونی نیز در گروه های باریجه به صورت وابسته به زمان نسبت به گروه اوسرین افزایش معنادار را نشان داد (05/0 p <). با توجه به نتایج حاصل نشان داده شد که باریجه با افزایش فعالیت SOD وTAC و کاهش غلظت MDA، هچنین نتابج هیستوپاتولوژی در ترمیم و بهبودی زخم موثر است. بنابراین، یافته های این مطالعه دیدگاه جدیدی از این گیاه درمانی برای استفاده در درمان زخم را نشان داد. تفاصيل المقالة

بیماری آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که به تدریج توانایی های ذهنی بیمار تحلیل می رود. مطالعات متعدد نشان داده که مکانسیم های التهابی نیز در پاتوژنز بیماری آلزایمر نقش اساسی دارند. در این خصوص هدف قرار دادن فاکتور التهابی TNF-α می‌تواند در کنترل و درمان چنین بیماری هایی باشد. پروبیوتیک ها به عنوان موجودات زنده و فعال میکروسکوپی در حفظ و بهبود سلامت انسان به عنوان یک راهکار درمانی بسیار مهم همواره حائز اهمیت بوده اند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی مقایسه ای سطح سرمی و بافت مغزی TNF-α و نیز تعداد پلاک‌های آمیلوئیدی و در رت های مدل آلزایمر نژاد ویستار تیمار شده با سویه های پروبیوتیک جنس لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتریوم می‌باشد. ابتدا 30 سر موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند: گروه کنترل بدون جراحی و تیمار خاص بودند. سایر گروه‌ها تحت جراحی قرار گرفته و به آنها بتا آمیلوئید تزریق شد. به گروه شم آب (حلال پروبیوتیک) تزریق شد و دو گروه آلزایمری شده با دوز 109 × 2/5CFU از دو سویه پروبیوتیک Bifidobacterium longum و Limosilactobacillus reuteri تیمار شدند. نتایج این بررسی نشان داد در موش‌های آلزایمری تعداد پلاک های آمیلوئیدی افزایش داشته اند (001/0 < p). همچنین میزان TNF-α نیز در موش‌های آلزایمری افزایش داشته است. هر دو سویه به ویژه سویه Bifidobacterium longum توانستند به طور معناداری (001/0 < p) میزان TNF-α را در بافت مغز و نیز در سرم خون نسبت به گروه آلزایمر کاهش دهند. همچنین هر دو سویه به ویژه سویه Bifidobacterium longum عملکرد خوبی بر مهار پلاک‌های آمیلوئیدی داشته است. بنابراین به نظر می رسد سویه های پروبیوتیک Limosilactobacillus reuteri و Bifidobacterium longum می‌توانند کاندیدهای مناسبی جهت کاهش میزان TNF-α و پلاک‌های آمیلوئیدی در بیماری آلزایمر باشند. تفاصيل المقالة

هیپوکسی در طی دوران بارداری سبب اختلال در تکامل و عملکرد مغز جنین می‌شود. ورزش در دوران بارداری سبب کاهش استرس اکسیداتیو، التهاب، آپوپتوز شده و در بهبود حافظه موثر می‌باشد. این مطالعه به‌منظور تعیین تاثیر ورزش در دوران بارداری مادران چاق برای کم کردن هیپوکسی-ایسکمی نوزادی، برروی موش‌های صحرایی نژاد ویستار باردار انجام شد. در این مطالعه، موش‌های صحرایی باردار ویستار طبیعی و چاق در شش گروه طبقه‌بندی شدند. برخی از گروه‌ها در دوران بارداری تحت ورزش قرار گرفتند. هشت روز پس از زایمان، سه گروه از نوزادان تحت القای هیپوکسی-ایسکمی با عمل جراحی قرار گرفته و شریان کاروتید مشترک راست آن‌ها مسدود گردید. سپس، در معرض اکسیژن 8 درصد به مدت 90 دقیقه قرار گرفتند. هفت روز پس از القای هیپوکسی-ایسکمی، آزمایش‌های عصبی-رفتاری انجام شد. نوزادان در پایان مطالعه (روز پانزدهم پس از تولد) ‌کشته شده و پس از برداشتن بافت مغز نوزادان از جمجمه، اینترلوکین-6، ادم مغزی، حجم انفارکتوس، فاکتورهای آپوپتوز آن‌ها اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبیتوکی تجزیه و تحلیل شدند. براساس نتایج بدست آمده، موش‌های صحرایی تازه متولد شده از مادران چاق ورزش کرده نسبت به موش‌های صحرایی تازه متولد شده از مادران چاق که در دوران بارداری ورزش نکرده بودند عملکرد عصبی رفتاری و بیان ژن Bcl2 بهتر (000/0 =p ) و حجم انفارکتوس، سطح ادم، بیان ژن BAX و اینترلوکین-6 به‌طور قابل توجهی کمتر داشتند (000/0 =p ). بنابراین ورزش مادران در دوران بارداری اثرات مفیدی در برابر آسیب هیپوکسی-ایسکمی در نوزادان موش صحرایی نشان داد. تفاصيل المقالة

یکی از مهمترین علل پدیده فرسوده شدن جمعیت جهان ، افزایش بیش از اندازه بیماری های نورودژنراتیو است که آلزایمر شایعترین آنها است که با تجمع خارج سلولی پلاک های آمیلوئید بتا (Aβ) در ناحیه هیپوکامپ مشخص می شود. پروبیوتیک ها موجودات ریززنده و فعال میکروسکوپی هستند که استفاده از این میکروارگانیسم ها به منظور حفظ و بهبود سلامت انسان بسیار مهم است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر دو سویه پروبیوتیک Bifidobacterium longum و Limosilactobacillus reuteri بر بیان ژن Aβ42 و نیز تعداد پلاک‌های آمیلوئیدی و نوروژنز در مغز رت‌های آلزایمری بود. برای این منظور، ابتدا دو سویه پروبیوتیک از ماست سنتی جداسازی، خالص سازی و شناسایی شدند و سپس گروه‌های آزمایشی به این ترتیب دسته بندی شدند: تعداد 30 سر موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل بدون جراحی و تیمار خاص بودند. سایر گروه‌ها تحت جراحی قرار گرفته و به آنها بتا آمیلوئید تزریق شد. به گروه شم آب (حلال پروبیوتیک) تزریق شد و دو گروه با دوز CFU 109 x 5/2 از دو سویه پروبیوتیک Bifidobacterium longum و Limosilactobacillus reuteri تیمار شدند. در نهایت میزان بیان ژن Aβ42 توسط وسترن بلات و نیز تعداد پلاک‌های آمیلوئیدی و نورون‌ها در مغز رت‌های آلزایمری مورد بررسی قرار گرفتند. در موش های آلزایمری مرگ سلولی نورون‌ها به طور گسترده در هیپوکامپ رخ داد و تعداد پلاک‌های آمیلوئیدی نیز افزایش داشته اند (001/0 p <). همچنین بیان ژن Aβ42 نیز در موش های آلزایمری افزایش داشته است. تیمار موش ها با پروبیوتیک ها تمامی موارد ذکر شده را به طور معناداری بهبود بخشید. دو سویه ی پروبیوتیک Bifidobacterium longum و Limosilactobacillus reuteri احتمالاً می تواند به عنوان یک ماده ی طبیعی مناسب در جهت درمان بیماری آلزایمر و کاهش علائم آن مورد استفاده قرارگیرد که این امر نیازمند انجام تحقیقات بیشتر می باشد. تفاصيل المقالة

بیماری آلزایمر یک اختلال تخریبی نورونی است که باعث مرگ نورون و از دست دادن حافظه می شود و موجب تولید رادیکال های آزاد و فاکتورهای التهابی بروز می کند. مطالعات نشان می دهد بورنیل استات به عنوان یک مونوترپن دارای اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی می باشد. بنابراین در این مطالعه اثرات بورنیل استات با دوزهای20 و 50 میلی گرم/کیلوگرم در موش آلزایمری شده نر نژاد ویستار مورد بررسی قرار گرفت . برای ایجاد مدل آلزایمری از تزریق دو طرفه Aβ1-42 درون هیپوکامپ رت‌های نر استفاده شد. در این مطالعه آنزیم های بیوشیمیایی SOD و MDA، تست رفتاری شاتل باکس، بررسی های هیستولوژیکی و رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و تیوفیلاوین S جهت بررسی نوروژنز و پلاک های آمیلوئیدی و اثرات استرس بی حرکتی کوتاه مدت بر موش‌های آلزایمری و همچنین اثرات ترکیب ذکر شده در محیط in vitro نیز مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای بیوشیمیایی، تصاویر بافت شناسی و آزمون رفتاری گروه آلزایمری در مقایسه با گروه های کنترل به طور معناداری متفاوت بود . به طوریکه شاخص های یادگیری و حافظه در گروه آلزایمری شده در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنا داری نشان داد. همچنین دریافت ترکیب بورنیل استات باعث افزایش معنادار نوروژنز و کاهش معنادار تراکم پلاک ها و همچنین تغییرات شاخص های بیوشیمیایی و آزمون رفتاری شد. علاوه بر این، دریافت ترکیب بورنیل استات توام با استرس بی حرکتی باعث افزایش سرعت یاد گیری و بهبود حافظه نسبت به گروه آلزایمری شد. قابل ذکر است که ترکیب فوق در محیط in vitro باعث کاهش فیبریل های آمیلوئیدی شد. با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه و گزارش‌های قبلی مبنی بر اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدان بورنیل استات به نظر می‌رسد این ترکیب می‌توانند اختلالات و عارضه‌های ایجاد شده در حافظه را بهبود ببخشند. تفاصيل المقالة

سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS)، یکی از شایع‌ترین اختلالات اندوکرینوپاتی در زنان می‌باشد و از مهم ترین عواملی محسوب می‌شود که منجر به ناباروری می‌‌‌شود. تیمول دارای اثرات ضد‌‌میکروبی و ضد‌قارچی فراوان می‌‌‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر تیمول در درمان رت‌های مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک می‌باشد. این مطالعه تجربی بر روی رت‌های ماده از نژاد ویستار صورت گرفت و حیوانات به 3 گروه: کنترل، شاهد (شم)، تجربی تقسیم شده بودند. جهت القای PCOS، استرادیول- والرات به میزان 40 میلی‌گرم در 4 میلی‌لیتر بصورت داخل عضلانی در 2 گروه شاهد و تجربی به مدت 25 روز تزریق شد. سپس به مدت 4 هفته، گروه شاهد و گروه تجربی به ترتیب روغن هسته‌ی انگور، تیمول به میزان 12 میلی‌گرم/کیلوگرم را به میزان 1 سی‌سی از طریق گاواژ دریافت کردند. در نهایت حیوانات را توسط اتر بیهوش کرده، تخمدان‌ها جهت بررسی‌های هیستولوژیکی خارج گردیدند و سرم خون نیز برای بررسی پارامترهای خونی جدا گردید. یافته‌های این مطالعه بیانگر آن است که در گروه دریافت کننده‌ی تیمول، افزایش در تعداد فولیکول‌‌های اولیه (01/0p < )، در حال رشد و جسم زرد (05/0p < ) ،گراف (001/0p < ) و کاهش کیست ها (001/0p < ) نسبت با گروه شاهد مشاهده شد. در بررسی پارامترهای خونی مشخص شد که در گروه دریافت کننده‌ی تیمول، کاهش هورمون LH (01/0p < ) و افزایش هورمون FSH(01/0p < ) نسبت با گروه شاهد مشاهده شد. نتایج تحقیق نشان داد که احتمالاً ترکیب تیمول می‌تواند در درمان بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک موثر باشد که هرچند این مورد نیازمند مطالعات بیشتری می‌باشد. تفاصيل المقالة

بیماری آلزایمر یکی از بیماری های تحلیل برنده سیستم عصبی است که جمعیت بسیاری را در سراسر جهان درگیر کرده و تا کنون درمان قطعی برای آن یافت نشده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر سینئول به عنوان یک ماده ی آنتی اکسیدان طبیعی بر پارامترهای رفتاری، بیوشیمیایی و هیستولوژیکی در بیماری آلزایمر بود. برای این منظور تعداد 36 سر موش نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل بدون جراحی و تیمار خاص بودند. سایر گروه ها تحت جراحی قرار گرفته و به چهار گروه بتا آمیلوئید و به یک گروه PBS (حلال بتا آمیلوئید) تزریق شد. گروه شم با تویین 80 (حلال سینئول) تیمار شد و دو گروه تیمار هم با دوز های 02/0 و 04/0 میلی گرم/کیلوگرم سینئول تیمار شدند. گروه کنترل، گروه آلزایمری و گروه PBS هیچ تیماری دریافت نکردند. در نهایت پارامترهای رفتاری (زمان رفتن موش های به بخش تاریک دستگاه شاتل باکس)، بیوشیمیایی (مالون دی آلدهید، سوپراکسید دیسموتاز، TNF-α) و بافتی (با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین و تیوفلاوین S) مورد بررسی قرار گرفتند. در موش های آلزایمری مدت زمانی که طول می کشید تا موش به بخش تاریک شاتل باکس برود به طور معناداری (001/0 p <) کمتر از موش های کنترل بود. سطح مالون دی آلدهید و TNF-α نیز در موش های آلزایمری نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار و سطح سوپراکسید دیسموتاز کاهش معناداری داشت (001/0 p <). بررسی های بافتی نیز نشان داد که در موش های آلزایمری مرگ سلولی نورونی به طور گسترده در هیپوکامپ رخ داده و پلاک های آمیلوئیدی نیز افزایش داشته اند (001/0 p <). تیمار موش ها با سینئول به صورت وابسته به دوز تمامی موارد ذکر شده را به طور معناداری بهبود بخشید. سینئول احتمالاً می تواند به عنوان یک ماده ی آنتی اکسیدان طبیعی مناسب در جهت درمان بیماری آلزایمر و کاهش علائم آن مورد استفاده قرارگیرد که این امر نیازمند انجام تحقیقات بیشتر می باشد. تفاصيل المقالة

بیماری آلزایمر یک نوع اختلال عملکرد مغزی است که منجر به تحلیل توانایی‌های ذهنی بیمار از جمله می گردد. تشکیل کلافه های نوروفیبریلاری در داخل نورون‌ها که در اثر هیپرفسفریلاسیون پروتئین‌های تاو ایجاد می شوند از عوامل اصلی آلزایمر می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی پروتئین Tau در بافت مغز و نیز سطح سرمی و بافت مغزی ژن کد کننده پروتئین تاو در رت‌های مدل آلزایمری نژاد ویستار تیمار شده با سویه‌های جدا شده پروبیوتیک جنس لاکتوباسیلوس و بیفیدوباکتر تخلیص شده از ماست سنتی می‌باشد. در این پژوهش 30 سر رت نر بالغ نژاد به طور تصادفی در 5 گروه شش تایی به شرح زیر تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه موش‌های آلزایمری شده، گروه شم، گروه‌های تجربی اول و دوم که موش‌های آلزایمری شده به ترتیب سویه‌های پروبیوتیک Limosilactobacillus reuteri و Bifidobacterium longum جدا شده از ماست را با دوز CFU 109 × 5/2 به مدت یک ماه دریافت نموده اند. میزان بیان ژن و پروتئین تاو با استفاده از روش های Real time PCR و هیستوپاتولوژی بررسی گردید. نتایج نشان داد که هر دو سویه به ویژه سویه Bifidobacterium longum توانستند بیان ژن پروتئین تاو را در بافت مغز و نیز در سرم خون نسبت به گروه آلزایمر کاهش دهند. همچنین هر دو سویه به ویژه سویه Bifidibacterium longum عملکرد خوبی بر مهار کلاف‌های نوروفیبریلاری تاو داشته است. بنابراین به نظر می‌رسد سویه‌های پروبیوتیک Limosilactobacillu sreuetri و Bifidobacterium longum موجود در ماست می‌توانند کاندیدهای مناسبی جهت کاهش بیان ژن و تجمعات پروتئین تاو در بیماری آلزایمر باشند. تفاصيل المقالة

مشکلات قلبی عروقی بویژه آترواسکلروزیس یکی از بیماری های شایع در جهان است. پروتئین فاز حاد (hs-CRP) حساس ترین شاخص التهابی است که در تحقیقات جدید نشان داده شده مقادیر سرمی آن می تواند خطر معضلات قلبی را پیش بینی نماید. سیر (Allium sativum) و لیمو ترش (Citrus limon) هر دو از گیاهانی هستند که در درمان های سنتی مشکلات قلبی عروقی کاربرد دارند ولی ترکیب آن دو با یکدیگر تاکنون بررسی نشده است. مطالعه حاضر، یک پژوهش تجربی مداخله ای است که تاثیرات ضدالتهابی و هیپولیپیدمیک عصاره ترکیبی سیر و لیمو ترش را در موش صحرایی نژاد ویستار که به مدت 9 هفته تحت تغذیه با رژیم پرچرب قرار گرفته اند، بررسی می کند. 42 سر رت نر بالغ با وزن 200 تا 250 گرم به شش گروه هفت تایی تقسیم شدند. گروه کنترل و گروه تجربی 3 با غذای عادی جوندگان و گروه کنترل چاقی، شم، تجربی 1و تجربی 2 با رژیم پر چرب تغذیه شدند. پس از رسیدن به وزن مطلوب، عصاره ترکیبی سیر و لیمو در دوز 220 میلی گرم ماده خشک محلول در آب مقطر به گروه های تجربی 1 و 3 و در دوز 440 میلی گرم به گروه تجربی 2، برای مدت چهار هفته خورانده شد. سرم حاصل از نمونه گیری خون برای سنجش CRP و کلسترول تام مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج با آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) و روش مقایسه های چند گانه توکی مورد آزمون قرار گرفت. عصاره ترکیبی سیر و لیمو کاهش معنی داری را در کلسترول تام سرم گروه های تجربی 1 و 2 نشان داد (001/0> p). همچنین یک کاهش معنی دار CRP در گروه تجربی 2 که با دوز دو برابر تیمار شده بودند دیده شد (05/0 > p). هیچ تغییر معنی داری از تاثیر عصاره ترکیبی بر روی گروه تجربی 3 که با رژیم غذایی عادی تغذیه شده بودند، مشاهده نگردید. به نظر می رسد عصاره ترکیبی سیر و لیمو ترش در مبتلایان به هایپرکلسترولمی تاثیرات ضدالتهابی و محافظتی بر عروق دارد. تفاصيل المقالة

سرطان رشد غیرقابل کنترل سلول هاست که سرطان سینه یکی از انواع آن بوده و درمان اصلی آن که شیمی درمانی است با عوارض جانبی همراه است. امروزه استفاده از مواد طبیعی مانند چالکون ها در درمان سرطان گسترده شده است. هدف این بررسی القای آپوپتوز با داروهای ترانس چالکون در سلول های سرطان سینه 4T1 و روی موش های نژاد Balb/c بوده است. سمیت دارو با تستMTT در زمان های 24 و 48 ساعت و غلظت های 20، 30، 40 و50 میکرومول (µM) سنجیده شد. پس از تیمار موش های توموری بررسی هماتوکسیلین- ائوزین انجام گرفت. سپس معناداری نتایج باSPSS وANOVA با سطح معناداری 05/0p< بررسی گردید. نتایج تستMTT ترانس چالکون میزان سمیت 50 درصد دارویی را در زمان 48 ساعت در تمامی غلظت ها نشان داده است. در بررسی هیستولوژیک نیز آپوپتوز مشاهده شد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که داروهای ترانس چالکون می توانند به عنوان روش مناسبی برای درمان سرطان سینه باشند. تفاصيل المقالة

سرطان رشد غیرقابل کنترل سلول ها می باشد و سرطان سینه یکی از انواع آن بوده که روش اصلی درمان آن شیمی درمانی است که با عوارض جانبی همراه می باشد. امروزه استفاده از مواد طبیعی مانند چالکون ها در درمان سرطان گسترده شده است. هدف این بررسی القای آپوپتوز با داروهای نیتروچالکون در سلول های سرطان سینه 4T1و روی موش های نژاد Balb/c بوده است. سمیت دارو با روش MTT assay در زمان های 24 و 48 ساعت و غلظت های 20، 30، 40 و 50 میکرومولار سنجیده شد. پس از تیمار موش های توموری، بررسی های بافتی شناسی با رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ائوزین انجام گرفت. سپس معناداری نتایج با SPSS و ANOVA با 05/0 > p بررسی گردید. نتایج سنجش MTT در نیتروچالکون، میزان سمیت 50 درصد دارویی را در زمان 24 ساعت در تمامی غلظت ها نشان داده است. در بررسی هیستولوژیک، آپوپتوز نیز مشاهده شد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که داروهای نیتروچالکون می توانند گزینه ی مناسبی برای درمان سرطان سینه باشند. تفاصيل المقالة

ناباروری یکی از شایع ترین مشکلات بهداشتی جهان است این مشکل حدود 15 درصد از زوج¬ها را درگیر می‌کند. متیلاسیون غیرطبیعی DNA اسپرم می تواند در میزان ناباروری مردان موثر باشد. 5 و10متیلن ‌تتراهیدروفولات ردوکتاز (MTHFR) یک آنزیم حیاتی برای تنظیم الگوهای متیلاسیون DNA اسپرم و چرخه فولات است که نقش اساسی در فرایندهای اسپرماتوژنز ایفا می‌کند. تغییر در سطح بیان این ژن می¬تواند منجر به ناباروری مردان شود. هدف این مطالعه بررسی میزان متیلاسیون ژن MTHFR در مناطق متفاوت متیله شده (DMRs) و همبستگی بین الگوهای متیلاسیون DNA اسپرم با پارامترهای کیفیت مني در افراد بارور و نابارور است. نمونه‌های منی از 30 مرد نابارور و 15 مرد بارور جمع‌آوری شد. پس از تیمار DNA ها توسط بی سولفیت سدیم، وضعیت متیلاسیون MDRsژن MTHFR با روش qMSP ارزیابی شد. ارتباط معناداری بین متیلاسیون DMRژنMTHFR در گروه نابارور در مقایسه با بارور وجود دارد (036/0= p) و افزایش در مردان گروه نابارور مشاهده شد. علاوه بر این، روند کاهشی قابل توجهی در پارامترهای اسپرمی (غلظت اسپرم، تعداد، و مورفولوژی) در مردان گروه نابارور مشاهده شد. همچنین بین متیلاسیون DMRs ژن MTHFR و پارامترهای مایع منی در بیماران همبستگی منفی وجود داشت. هایپرمتیلاسیون ژن MTHFR در مناطق DMRs افراد نابارور با کاهش پارامترهای اسپرم مرتبط است.

تفاصيل المقالة