مایکوپلاسما بویس از عوامل اصلی ایجاد پنومونی، ورم پستان و آرتریت مایکوپلاسمائی در گاو می‌باشد. هدف از این مطالعه، شناسایی مایکوپلاسما بویس در گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی با استفاده از کشت و روش زنجیره‌ای پلیمراز بود. این مطالعه روی تعداد 328 نمونه شیر گاو مبتلا به ورم پستان بالینی که در طول یک سال به آزمایشگاه مرجع مایکوپلاسمای مؤسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی ارجاع می‌شد، اجرا گردید. نمونه‌ها در دمای 4 درجه سلسیوس و در مدت کمتر از 24 ساعت به آزمایشگاه ارسال و به مدت 24-18 ساعت در 37 درجه سلسیوس انکوبه می شدند و پس از فیلتر شدن به محیط اختصاصی PPLO، در انکوباتور Co2‌دار به مدت 10-7 روز از نظر رشد پایش می شدند. همزمانDNA نمونه‌ها به وسیله روش فنل- کلروفرم استخراج و خالص سازی شده و از روش PCR برای تشخیص جنس مایکوپلاسما بر اساس ژن 16SrRNA و برای تشخیص گونه بویس از جستجوی وجود ژن uvrC استفاده گردید.از تعداد 328 نمونه‌، 58 مورد (69/17 درصد) در محیط کشت PPLO مثبت شناخته شدند. از نظر حضور ژن مربوط به جنس مایکوپلاسما، تعداد 97 نمونه (57/29 درصد) مثبت شناخته شدند که از این تعداد، 14 نمونه (26/4 درصد) ژن اختصاصی گونه بویس (uvrC) را نشان دادند.نتایج این مطالعه روش PCR را به عنوان یک تست سریع و قابل اعتماد در شناسایی مایکوپلاسما بویس در نمونه‌های شیر معرفی کرده و نشان داد که میزان حضور مایکوپلاسما بویس در گله‌های شیری در ایران بالا است و می‌تواند به عنوان یکی از عوامل اصلی مسبب ورم پستان بالینی در گاو مطرح باشد. تفاصيل المقالة

لپتوسپیروزیس یک بیماری چند چهره با گسترش جهانی است که همه ساله خسارات اقتصادی و بهداشتی زیادی به جمعیت دامی و نیز انسانی کشور ما وارد می‌کند. استان‌های شمالی ایران جزو مناطق پرباران و مرطوب ایران هستند و لذا شیوع بیماری‌های مرتبط با آب مانند لپتوسپیروز در این مناطق بالا می‌باشد. در بین نشخواركنندگان، حساسیت گاو نسبت به نشخواركنندگان كوچك در ابتلا به بیماری¬ لپتوسپیروزیس بیشتر می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین میزان شیوع سرولوژیک لپتوسپیروز گاوهای ارجاعی به کشتارگاه در استان گیلان با استفاده از آزمایش استاندارد آگلوتیناسیون میکروسکوپی (microscopic agglutination test; MAT) بود. بدین منظور تعداد 300 نمونه خون از گاوهای کشتارگاهی استان گیلان در طی بهار و تابستان 1402 اخذ گردید. پس از جداسازی سرم و ارسال آن‌ها به آزمایشگاه تحقیقاتی لپتوسپیروز، تمامی نمونه‌ها با روش MAT و با استفاده از آنتی¬ژن¬های 5 سرووار لپتوسپیرا گریپوتیفوزا، پومونا، ایکترو هموراژیه، کانیکولا و هارجو مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تعداد 62 نمونه (66/20 درصد) واجد پادتن ضد لپتوسپیرایی علیه یکی از 5 سروتیپ فوق‌الذکر بودند که بیشترین آن مربوط به سروتیپ هارجو با 37 مورد (6/59 درصد) و کمترین آن مربوط به سروتیپ ایکترو هموراژیه با 5 مورد (06/8 درصد) بود. عیارسنجی نمونه‌های مثبت نشان داد که 59 نمونه (8/86 درصد) دارای عیار 1:100 تا 1:200 و 9 نمونه (2/13 درصد) عیار 1:400 داشتند. در مجموع نتایج مطالعه‌ حاضر بیانگر بالا بودن شیوع لپتوسپیروز در گاوهای کشتارگاهی در استان گیلان و حضور فعال عامل این بیماری در سطح استان می‌باشد. تفاصيل المقالة

سالمونلوزیس یکی از مهم ترین بیماری های مشترک انسان و حیوان است. استفاده از آنتی بیوتیک ها شیوه ای مهم برای کاهش میزان بروز و تلفات مرتبط با عفونت های سالمونلایی است، اما مصرف نادرست و بی‌رویه آن ها در مزارع طیور صنعتی ممکن است منجر به پیدایش مقاومت و در نتیجه ناکارآمدی داروهای ضدمیکروبی شود. هم چنین، انتقال سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها به انسان از طریق زنجیره غذایی می تواند تهدیدی برای بهداشت عمومی باشد. هدف از این مطالعه تعیین گروه سرمی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در سالمونلاهای جدا شده از 25 گله گوشتی در اهواز بود. تمامی جدایه ها با استفاده از آنتی سرم های تجارتی از نظر گروه سرمی و به روش انتشار دیسک (Kirby-Bauer) از نظر مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک های رایج در صنعت مرغداری (انروفلوکساسین، فلورفنیکل، فسفومایسین، لینکوسپکتین، سولتریم و داکسی سایکلین) و انسانی (جنتامایسین، آموکسی کلاو، سیپروفلوکساسین، سفالکسین، سفوتاکسیم و سفتری آکسون) بررسی شدند. سالمونلاهای جدا شده در گروه های سرمی B (2 جدایه)، C (3 جدایه) و D (45 جدایه) قرار داشتند. از 50 جدایه سالمونلا، 24 جدایه (48 درصد) حداقل به یک نوع آنتی بیوتیک مقاوم بودند. همه جدایه ها به سولتریم، فسفومایسین، فلورفنیکل، سفالکسین و سفتری آکسون حساس بودند. بیش ترین و کم ترین میزان مقاومت به ترتیب در برابر لینکوسپکتین (36 درصد) و آموکسی کلاو (2 درصد) مشاهده شد. شیوع بالای مقاومت دارویی در میان سالمونلاهای جدا شده از ماکیان نشان می دهد که تجویز آنتی بیوتیک باید با احتیاط بیش تری صورت گیرد. تفاصيل المقالة