مایکوپلاسما بویس از عوامل اصلی ایجاد پنومونی، ورم پستان و آرتریت مایکوپلاسمائی در گاو می‌باشد. هدف از این مطالعه، شناسایی مایکوپلاسما بویس در گاوهای مبتلا به ورم پستان بالینی با استفاده از کشت و روش زنجیره‌ای پلیمراز بود. این مطالعه روی تعداد 328 نمونه شیر گاو مبتلا به ورم پستان بالینی که در طول یک سال به آزمایشگاه مرجع مایکوپلاسمای مؤسسه تحقیقات واکسن و سرم‌سازی رازی ارجاع می‌شد، اجرا گردید. نمونه‌ها در دمای 4 درجه سلسیوس و در مدت کمتر از 24 ساعت به آزمایشگاه ارسال و به مدت 24-18 ساعت در 37 درجه سلسیوس انکوبه می شدند و پس از فیلتر شدن به محیط اختصاصی PPLO، در انکوباتور Co2‌دار به مدت 10-7 روز از نظر رشد پایش می شدند. همزمانDNA نمونه‌ها به وسیله روش فنل- کلروفرم استخراج و خالص سازی شده و از روش PCR برای تشخیص جنس مایکوپلاسما بر اساس ژن 16SrRNA و برای تشخیص گونه بویس از جستجوی وجود ژن uvrC استفاده گردید.از تعداد 328 نمونه‌، 58 مورد (69/17 درصد) در محیط کشت PPLO مثبت شناخته شدند. از نظر حضور ژن مربوط به جنس مایکوپلاسما، تعداد 97 نمونه (57/29 درصد) مثبت شناخته شدند که از این تعداد، 14 نمونه (26/4 درصد) ژن اختصاصی گونه بویس (uvrC) را نشان دادند.نتایج این مطالعه روش PCR را به عنوان یک تست سریع و قابل اعتماد در شناسایی مایکوپلاسما بویس در نمونه‌های شیر معرفی کرده و نشان داد که میزان حضور مایکوپلاسما بویس در گله‌های شیری در ایران بالا است و می‌تواند به عنوان یکی از عوامل اصلی مسبب ورم پستان بالینی در گاو مطرح باشد. تفاصيل المقالة

هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر علایم بالینی، عوامل فیزیولوژیک (سن، جنس و سابقه سقطجنین) و فاکتورهای محیطی(باتلاقی یا غیر باتلاقی بودن محیط، آبو هوای منطقه، میزان پراکندگی پشهها در محیط، ارتفاع منطقه از سطح دریا) بر میزان شیوع سرمی ویروس بلوتانگ در گلههای گوسفندی بود. این مطالعه بر روی200نمونه خون اخذ شده به طور تصادفی از 19گله گوسفند و 7روستا در شهرستان خوی انجام گرفت. سرمها با استفاده از روش الایزای رقابتی برای بررسیآنتیبادیهای سرمی ضد ویروس بلوتانگ بررسی شده و نتایج مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز نیز در فرم پرسشنامه و در حین انجاممطالعه جمعآوری گردید. نتایج نشان داد از تعداد 200نمونه، 74نمونه دارای علایم بالینی از جمله رینیت، استوماتیت و لنگش بودند که از این تعداد تنها 26مورداز نظر سرمی مثبت شدند. از کل 40رأس دام نر 23مورد مثبت( )%57/5و از 160رأس دام ماده 111رأس( )%69/37تست الایزای مثبت داشتند که اختلافمعنیداری بین دامهای نر و ماده از لحاظ میانگین درصد مثبت بودن تست بلوتانگ وجود نداشت( .)P <0/05تعداد 66نمونه دامی با سابقه سقطجنین وجودداشت که از نظر فراوانی مطلق نمونههای سرمی مثبت دامی در بین میشها، 49نمونه سرمی مثبت با سابقه سقط وجود داشت که معادل %44/14برآورده شد. بینردههای سنی مختلف از دید ابتلاء به آلودگی سرولوژیک ویروس زبان آبی اختلاف معنیداری وجود دارد( .)P <0/05بیش از 80درصد نمونهها به محیطهایباتلاقی و نیمه باتلاقی و بقیه نمونهها به محیطهای غیر باتلاقی تعلق داشتند. در بین نمونههای سرمی مثبت، بیش از نیمی از نمونهها به آب و هوای گرم و مرطوبمربوط میشدند. از نظر میزان پراکندگی پشهها در محیط بیش از 40درصد موارد مثبت به محیطهای با پراکندگی خیلی زیاد پشهها در محیط مربوط بودند. از نظرارتفاع منطقه از سطح دریا نیز نزدیک به نیمی از نمونههای مثبت به مناطق کم ارتفاع و پست جلگهای (با ارتفاع کمتر از 1000متر) تعلق داشتند. نتایج حاصل از اینتحقیق نشان میدهد فاکتورهایی از قبیل سن، سابقه سقطجنین، باتلاقی بودن محیط پیرامون دام، گرما و رطوبت محل نگهداری دام، پراکندگی بسیار زیاد پشهها درمحیط و نیز کم ارتفاع و پست بودن منطقه میتوانند به عنوان فاکتورهای خطر شیوع سرمی ویروس بلوتانگ در بین گوسفندان منطقه مطرح باشند و بایستی برایکنترل شیوع سرمی ویروس در منطقه و جلوگیری از تبدیل شدن آن به فرم بالینی و درمانگاهی، راهکارهایی را در نظر گرفت. تفاصيل المقالة