کیتوزان از جمله محرک های زیستی است که باعث تغییرات فیزیولوژیکی و مورفولوژیکی در گیاهان می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور بررسی اثر کیتوزان بر صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گیاه به لیمو در شرایط درون شیشه ای و مزرعه ای انجام شد. در شرایط کشت درون شیشه ای، غلظت های 5/12، 25، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر کیتوزان به محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) اضافه و اثر آنها بر خصوصیات رشدی به لیمو ارزیابی شد. نتایج نشان داد که کیتوزان اثر معنی داری بر تمام صفات مورد ارزیابی، به جز درصد گیاهان سالم، تعداد شاخساره جانبی و تعداد برگ کلروزه، دارد. در شرایط کشت بافت، با افزایش غلظت مصرفی کیتوزان، طول بلندترین شاخه، شاخص کلروفیل و طول گیاه به لیمو در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر افزایش و برعکس، کیتوزان در تمام غلظت ها باعث کاهش تعداد گره در بلندترین شاخه شد. اثر افزایشی کیتوزان بر درصد ریشه زایی و تعداد ریشه مثبت بوده و در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر به بالاترین میزان رسید. در وزن تر شاخساره، تعداد برگ و بلندترین ریشه نیز اثر مثبت کیتوزان مشاهده شد و غلظت های کمتر از 100 میلی گرم بر لیتر اثر بهتری داشتند. همچنین، کاربرد کیتوزان تغییرات نامنظمی در میزان سیترال نشان داد. در شرایط مزرعه ای، اثر کیتوزان در غلظت های 5/12، 25، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر بر شاخص های رشدی به لیمو ارزیابی و اثر مثبت غلظت 50 میلی گرم بر لیتر کیتوزان در تعداد گل آذین، طول بزرگ ترین گل آذین و وزن تر برگ مشاهده شد. بنابراین، استفاده از غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر کیتوزان در شرایط درون شیشه ای و مزرعه ای به خاطر داشتن اثر مثبت بر بیشتر خصوصیات رشدی به لیمو قابل توصیه می باشد. تفاصيل المقالة

سالیسیلیک اسید یک ترکیب فنلى طبیعى و شبه هورمون بوده و غلظت های مختلف و مدت زمان تأثیرگذاری آن، کنش و واکنش های متعددی را در گیاه سبب می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر صفات مورفو - فیزیولوژیک گیاه زینتی – دارویی به لیمو در شرایط درون شیشه ای و مزرعه ای در شهرستان میانه انجام شد. در شرایط کشت بافت، پنج غلظت صفر، 5/2، 5، 10 و 20 میکرومولار سالیسیلیک اسید به محیط کشت موراشیگ و اسکوگ (MS) اضافه و اثر آنها بر شاخص های رشدی به لیمو مورد ارزیابی قرار گرفت. اثر سالیسیلیک اسید در شرایط کشت درون شیشه ای اختلاف آماری معنی داری در تمام صفات به جز در تعداد گره بلندترین ساقه، ارتفاع بوته و سیترال تولیدی نشان داد. همزمان با افزایش غلظت سالیسیلیک اسید، تعداد برگ های کلروزه (زرد) ریزنمونه های به لیمو افزایش و درصد گیاهان سبز سالم و تعداد شاخه جانبی کاهش یافتند ولی در غلظت های کم، طول بلندترین شاخه، تعداد برگ و شاخص کلروفیل برگ افزایش یافت. همچنین، نقش مثبت سالیسیلیک اسید در افزایش وزن تر شاخساره ریزنمونه های کشت بافتی مشـاهده شد. در شـرایط مـزرعه ای، اثر شش تیمار بـدون محلول پاشی، محلول پاشی با آب مقطر و سالسیسلیک اسید در غلظت های 5/2، 5، 10 و 20 میکرومولار بر صفات مورفو-فیزیولوژیک به لیمو مورد ارزیابی قرار گرفت. اثر سالیسیلیک اسید اختلاف آماری معنی داری بین تیمارها در پهنای (عرض) برگ، تعداد گل آذین، وزن تر گل آذین، وزن تر برگ و طول بزرگ ترین گل آذین نشان داد. اثر منفی مصرف سالیسیلیک اسید در پهنای برگ، تعداد و وزن تر گل آذین دیده شد و برعکس، وزن تر برگ و طول گل آذین به خصوص در غلظت کم سالیسیلیک اسید افزایش پیدا کرد. بنابراین، استفاده از غلظت های کم سالیسیلیک اسید به خاطر داشتن اثر مثبت بر رشد اندام های مصرفی به لیمو در شرایط مزرعه ای و کشت بافتی قابل توصیه می باشد. تفاصيل المقالة

بادرنجبویه گیاهی بوته ای معطر و چند ساله با خواص دارویی و بیولوژیکی است که پراکنش عمده آن مربوط به منطقه مدیترانه و آسیا می باشد. اثرات محلول پاشی در ابتدای دوره رشد با ترکیبات سالیسیلیک اسید (50، 100، 150 و 200 میلی گرم در لیتر) و کیتوزان (50، 100، 150 و 200 میلی گرم در لیتر) بر صفات رویشی، درصد اسانس و ترکیبات شیمیایی اسانس گیاه بادرنجبویه در دو مرحله مختلف برداشت (رویشی و گلدهی) مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که بالاترین مقدار شاخص کلروفیل از تیمارهای محلول پاشی 150 و 200 میلی گرم در لیتر کیتوزان به دست آمد. استفاده از کیتوزان در تمام غلظت ها به جز 50 میلی گرم در لیتر به طور قابل توجهی ارتفاع گیاه بادرنجبویه را در مقایسه با تیمار عدم محلول پاشی بهبود بخشید. وزن خشک برگ و وزن خشک اندام های هوایی بوته با افزایش غلظت های سالیسیلیک اسید و کیتوزان افزایش یافت. میزان ترکیبات اسانس بادرنجبویه (citronellal, caryophyllene, linalool, carvacrol, α-pinene, geraniol) در مرحله برداشت گلدهی، به طور قابل توجهی بالاتر از مرحله برداشت رویشی بود. همچنین، محلول پاشی کیتوزان نسبت به سالیسیلیک اسید در افزایش میزان ترکیبات اسانس بادرنجبویه مؤثرتر بود. محتوای اسانس در مرحله برداشت رویشی بین 0/07 و 0/09 درصد و در مرحله برداشت گلدهی بین 0/3 و 0/52 درصد متغیر بود. بیشترین مقدار اسانس (0/52 درصد) از مرحله برداشت گلدهی با محلول پاشی 200 میلی گرم در لیتر کیتوزان به دست آمد. یافته های مطالعه حاضر نشان داد که سالیسیلیک اسید و کیتوزان هر دو از پتانسیل بالایی در تولید زیست توده و افزایش ترکیبات شیمیایی اسانس در گیاه بادرنجبویه برخوردار می باشند. تفاصيل المقالة

گل همیشه بهار گیاهی زینتی و دارویی است و دارای مصارف آرایشی و صنعتی نیز می باشد. به منظور بررسی اثر ورمی کمپوست و کود مایع جلبک دریایی بر خواص مورفوفیزیولوژیکی این گیاه، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در شهرستان میانه انجام شد. در این آزمایش، فاکتور اول شامل کود ورمی کمپوست در چهار سطح (صفر، 5، 10 و ۱۵ تن در هکتار) به صورت افزودن به خاک گلدان و فاکتور دوم کود مایع جلبک دریایی در چهار سطح (صفر، 1، 2 و 3 درصد) به صورت محلول پاشی بر روی شاخ و برگ بودند. صفات مورد ارزیابی در این آزمایش شامل وزن خشک برگ،‌ ریشه و ساقه، حجم ریشه،‌ شاخص محتوای کلروفیل، تعداد شاخساره های فرعی، ارتفاع بوته، تعداد برگ، طول دوره گل دهی، تعداد گل در هر بوته،‌ قطر گل، وزن خشک گل، درصد نشت الکترولیت از برگ، سطح برگ، درصد و عملکرد اسانس بودند. نتایج نشان داد که کاربرد ورمی کمپوست باعث افزایش در برخی صفات از جمله ارتفاع (18/58 سانتی متر)، تعداد شاخه فرعی (4/3 شاخه)، حجم ریشه (3/4 سانتی متر مکعب) و سطح برگ بوته (65/55 سانتی متر مربع) گردید. همچنین، در اکثر صفات مورد مطالعه، کاربرد ۳ درصد کود مایع جلبک دریایی مؤثر واقع شد. در کل، کاربرد معادل ۵ تن در هکتار ورمی کمپوست به همراه ۳ درصد کود جلبک دریایی برای اکثر صفات مانند وزن خشک گل و وزن خشک ساقه بهترین نتیجه را به دنبال داشت. تفاصيل المقالة

جوانه‌زنی مرحله‌ای مهم و اساسی در زندگی اکثر گیاهان می‌باشد و تحمل به شوری در این مرحله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به منظور ارزیابی مصرف نانوکلات آهن و پتاسیم بر بهبود جوانه‌زنی و صفات رشدی اولیه گیاه سیاهدانه تحت شرایط تنش شوری، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه اجرا شد. فاکتور اول شامل پیش‌تیمار بذر با نانوکلات آهن و پتاسیم هرکدام در سه سطح 1000، 2000 و 3000 میلی‌گرم بر لیتر در کنار پیش‌تیمار با آب مقطر و فاکتور دوم چهار سطح شوری با کلریدسدیم 0، 25، 50، 75 میلی‌مولار بود. نتایج نشان داد سطوح بالای کلریدسدیم سبب کاهش معنی‌دار شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه گردید. همچنین، مصرف نانوکلات پتاسیم نسبت به نانوکلات آهن اثر مثبت بیشتری بر شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه سیاهدانه در شرایط تنش و بدون تنش شوری داشت و با مصرف نانوکلات پتاسیم به تنهایی و یا تحت تنش شوری، شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه عملکرد بهتری نشان داد. بنابراین، می‌توان برای کاهش اثرات سوء شوری بر جوانه‌زنی بذر سیاهدانه، از پیش‌تیمار نانوکلات پتاسیم استفاده کرد. تفاصيل المقالة

شوری از عوامل محدود کننده تولیدات کشاورزی است. تاکنون پژوهش‌های زیادی برای به حداقل رساندن اثرات مضر این تنش در گیاهان صورت گرفته است. به منظور ارزیابی اثر متقابل اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک بر تحمل به تنش شوری بذور گیاه گل‌راعی، پژوهشی در سال 1395 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار تحت شرایط آزمایشگاهی انجام گرفت. عامل اول شامل تنش شوری در پنج سطح صفر،30، 60، 90، 120 میلی‌مولار و عامل دوم اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک هر یک به ترتیب در چهار سطح صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 میلی‌‌مولار و صفر، 1/0، 2/0 و 3/0 میلی‌مولار بودند. نتایج نشان داد که پیش‌تیمار بذور تحت تنش‌شوری با اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک، درصد، سرعت و میانگین مدت جوانه‌زنی را به طور معنی‌داری بهبود بخشید ولی شوری اثر منفی بر صفات یاد شده نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از پیش-تیمار اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک با بهبود صفات مرتبط با تندش بذرهای گل راعی، تحمل گیاه را در برابر تنش شوری افزایش می‌دهد. تفاصيل المقالة

سالیسیلیک‌اسید یک مولکول واسطه‌ای مهم جهت واکنش گیاهان در برابر تنش‌های محیطی است. به‌منظور بررسی اثر پیش‌تیمار بذر با سالیسیلیک‌اسید بر خصوصیات جوانه‌زنی ماریتیغال در شرایط تنش شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه در سال 1395 به اجرا در آمد. فاکتور اول شامل پیش‌تیمار بذر با سالیسیلیک‌اسید در چهار سطح 0، 100، 200 و 300 میلی‌گرم بر لیتر و فاکتور دوم چهار سطح شوری شامل 0، 40، 80 و 120 میلی‌مولار نمک NaClبود. در پایان آزمایش، درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول و وزن تر ریشه‌چه، طول و وزن تر گیاهچه، شاخص طولی و وزنی گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. افزایش غلظت کلریدسدیم سبب کاهش شاخص‌های جوانه‌زنی شد ولی پیش‌تیمار با سالیسیلیک‌اسید تحت تنش شوری باعث بهبود شاخص‌های جوانه‌زنی شد. مناسب‌ترین سطح سالیسیلیک‌اسید برای کاهش اثرات شوری و بهبود جوانه زنی پیش‌تیمار با غلظت 200 میلی‌گرم بر لیتر به تنهایی و تحت تنش شوری بود. بنابراین، پیش‌‌تیمار بذر ماریتیغال با 200 میلی‌گرم بر لیتر سالیسیلیک‌اسید در مناطق مستعد تنش شوری می‌تواند باعث مقاومت بذر ماریتیغال در مرحله جوانه‌زنی شود. تفاصيل المقالة

پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد تنظیم کننده رشد گیاهی به صورت طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام در سال 1394 شد. تیمارهای پرایمینگ زیستی شامل 15 باکتری افزاینده رشد گیاهی از جنس های Herbaspirillum، Azotobacter، Azospirillum، Flavobacterium و Pseudomonas و پرایمینگ هورمونی شامل جیبرلیک اسید و کینتین در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر به همراه هیدروپرایمینگ و شاهد (بدون پرایم) بود. پس از اعمال پرایمینگ، تعداد 25 عدد بذر در هر پتری دیش قرار داده شده و بذرهای جوانه زده به صورت روزانه شمارش گردید. همه شاخص های جوانه زنی مورد بررسی، به جز میانگین زمان جوانه زنی و ضریب سرعت جوانه زنی روزانه تحت تأثیر پرایمینگ زیستی قرار گرفتند. پرایمینگ زیستی با Azotobacter 12 موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه افزایش یافت. در پرایمینگ هورمونی، تمام شاخص های جوانه زنی تحت تأثیر تیمارها قرار داشتند و کاربرد مواد تنظیم کننده رشد موجب کاهش ضریب سرعت جوانه زنی و افزایش میانگین زمان جوانه زنی گردید. همچنین، کینتین در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه را افزایش داد. تفاصيل المقالة

تبدیل زیستی به منظور تغییر یک پیش‌ماده کم ارزش به فرآورده ارزشمند دارویی انجام می‌شود. این پژوهش گلخانه‌ای جهت ارزیابی اثر محلول‎پاشی سیترال و ژرانیال مصنوعی در غلظت‌های 100، 200، 300، 400 و 500 میلی‌لیتر بر لیتر در کنار محلول‌پاشی با آب مقطر و بدون محلول‌پاشی (شاهد) بر کمیت و کیفیت اسانس گیاه دارویی به‌لیمو Lippia citriodora Kunth. در دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه طی 1394 انجام گرفت. اولین محلول‌پاشی در مرحله تقریباً 25 سانتی‌متری انجام شده و 7 و 14 روز بعد تکرار گردید. یک هفته پس از آخرین محلول‌پاشی، برگ‌های به‌لیمو برداشت شد. استخراج اسانس برگ به‌لیمو با روش تقطیر با آب (طرح کلونجر) انجام شد. در ارزیابی بازده اسانس، محلول‌پاشی سیترال و ژرانیال و به‌خصوص غلظت‌های کم آنها (100 میلی‌لیتر بر لیتر) و آب مقطر اثر مثبتی بر افزایش درصد اسانس تولیدی نشان داد. تجزیه اسانس با استفاده از دستگاه کروماتوگراف گازی و کروماتوگراف گازی متصل به طیف‌سنج جرمی انجام شد. در کل، 21 ترکیب در اسانس نمونه‌ها شناسایی و مهمترین ترکیبات شناسایی شده لیمونن، ژرانیال و نرال بود. محلول‌پاشی سیترال و ژرانیال و به‌خصوص غلظت‌های بالای آنها موجب افزایش میزان لیمونن تولیدی شد و بیشترین میزان لیمونن به ترتیب در ژرانیال (500) و سیترال (400 میلی‌لیتر بر لیتر) به مقدار 24/28 و 54/24 درصد و کمترین میزان لیمونن (83/17) در تیمار شاهد شد. ولی، محلول‌پاشی سیترال و ژرانیال اثر مثبتی بر میزان نرال و ژرانیال نشان نداد. تفاصيل المقالة

بذر کتان Linum usitatissimum L. یکی از مهمترین محصولات دانه روغنی جهان است و روغن آن منبع ارزشمندی از اسیدهای چرب ضروری امگا-3 از نوع آلفالینولنیک‌اسید می‌باشد. این گیاه نسبت به کودی که در نزدیکی ساقه ریخته می‌شود حساس است، بنابراین تغذیه برگی عناصر غذایی به عنوان یک روش‌ کارآمد با تأثیرگذاری عمده بر رشد، کمیت و کیفیت مواد مؤثره این محصول به‌کار می‌رود. پژوهش حاضر در مزرعه گیاهان دارویی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه طی سال 1398 جهت ارزیابی اثر محلول‌پاشی غلظت های مختلف بوریک‌اسید، سالسیلیک‌اسید و اوره در ساعات مختلف روز به منظور افزایش کمیت و کیفیت اسیدهای چرب ضروری به‌صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. تیمارها به فواصل ده روز در سه دوره پس از شروع گلدهی اعمال و برداشت نهایی جهت استخراج روغن توسط حلال نرمال هگزان پس از رسیدن کپسول‌ها انجام گرفت. درصد پروفایل اسیدهای چرب روغن کتان با استفاده از دستگاه کروماتوگراف گازی و کروماتوگراف گازی متصل به طیف سنج جرمی تعیین شد. بر اساس نتایج بدست آمده محلول‌پاشی 50 میلی‌گرم در لیتر سالیسیلیک‌اسید بعد از غروب بر درصد آلفالینولنیک‌اسید و 3 ‌گرم در لیتر بوریک‌اسید بعد از غروب بر لینولئیک‌اسید، 100 میلی‌گرم در لیتر سالیسیلیک‌اسید قبل از طلوع بر ایکوزادی‌انوئیک‌اسید و 5 گرم در لیتر اوره بعد از غروب بر پالمیتولئیک‌اسید مؤثر واقع شد. همچنین می‌توان گفت ترکیبی از اثرات محیط بر گیاه قبل و حین محلول‌پاشی و فیزیولوژی گیاه در هنگام جذب و پس از جذب، بر میزان تأثیر ماده محلول‌پاشی شده تأثیرگذار است. تفاصيل المقالة

جوانه‌زنی مرحله‌ای مهم و اساسی در زندگی اکثر گیاهان می‌باشد و تحمل به شوری در این مرحله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. به منظور ارزیابی مصرف نانوکلات آهن و پتاسیم بر بهبود جوانه‌زنی و صفات رشدی اولیه گیاه سیاهدانه تحت شرایط تنش شوری، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه اجرا شد. فاکتور اول شامل پیش‌تیمار بذر با نانوکلات آهن و پتاسیم هرکدام در سه سطح 1000، 2000 و 3000 میلی‌گرم بر لیتر در کنار پیش‌تیمار با آب مقطر و فاکتور دوم چهار سطح شوری با کلریدسدیم 0، 25، 50، 75 میلی‌مولار بود. نتایج نشان داد سطوح بالای کلریدسدیم سبب کاهش معنی‌دار شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه گردید. همچنین، مصرف نانوکلات پتاسیم نسبت به نانوکلات آهن اثر مثبت بیشتری بر شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه سیاهدانه در شرایط تنش و بدون تنش شوری داشت و با مصرف نانوکلات پتاسیم به تنهایی و یا تحت تنش شوری، شاخص‌های جوانه‌زنی و رشد گیاهچه عملکرد بهتری نشان داد. بنابراین، می‌توان برای کاهش اثرات سوء شوری بر جوانه‌زنی بذر سیاهدانه، از پیش‌تیمار نانوکلات پتاسیم استفاده کرد. تفاصيل المقالة

شوری از عوامل محدود کننده تولیدات کشاورزی است. تاکنون پژوهش‌های زیادی برای به حداقل رساندن اثرات مضر این تنش در گیاهان صورت گرفته است. به منظور ارزیابی اثر متقابل اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک بر تحمل به تنش شوری بذور گیاه گل‌راعی، پژوهشی در سال 1395 به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی در چهار تکرار تحت شرایط آزمایشگاهی انجام گرفت. عامل اول شامل تنش شوری در پنج سطح صفر،30، 60، 90، 120 میلی‌مولار و عامل دوم اسید سالیسیلیک و اسید آسکوربیک هر یک به ترتیب در چهار سطح صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 میلی‌‌مولار و صفر، 1/0، 2/0 و 3/0 میلی‌مولار بودند. نتایج نشان داد که پیش‌تیمار بذور تحت تنش‌شوری با اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک، درصد، سرعت و میانگین مدت جوانه‌زنی را به طور معنی‌داری بهبود بخشید ولی شوری اثر منفی بر صفات یاد شده نشان داد. نتایج این پژوهش نشان داد استفاده از پیش-تیمار اسید آسکوربیک و اسید سالیسیلیک با بهبود صفات مرتبط با تندش بذرهای گل راعی، تحمل گیاه را در برابر تنش شوری افزایش می‌دهد. تفاصيل المقالة

سالیسیلیک‌اسید یک مولکول واسطه‌ای مهم جهت واکنش گیاهان در برابر تنش‌های محیطی است. به‌منظور بررسی اثر پیش‌تیمار بذر با سالیسیلیک‌اسید بر خصوصیات جوانه‌زنی ماریتیغال در شرایط تنش شوری، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه در سال 1395 به اجرا در آمد. فاکتور اول شامل پیش‌تیمار بذر با سالیسیلیک‌اسید در چهار سطح 0، 100، 200 و 300 میلی‌گرم بر لیتر و فاکتور دوم چهار سطح شوری شامل 0، 40، 80 و 120 میلی‌مولار نمک NaClبود. در پایان آزمایش، درصد و سرعت جوانه‌زنی، طول و وزن تر ریشه‌چه، طول و وزن تر گیاهچه، شاخص طولی و وزنی گیاهچه مورد ارزیابی قرار گرفت. افزایش غلظت کلریدسدیم سبب کاهش شاخص‌های جوانه‌زنی شد ولی پیش‌تیمار با سالیسیلیک‌اسید تحت تنش شوری باعث بهبود شاخص‌های جوانه‌زنی شد. مناسب‌ترین سطح سالیسیلیک‌اسید برای کاهش اثرات شوری و بهبود جوانه زنی پیش‌تیمار با غلظت 200 میلی‌گرم بر لیتر به تنهایی و تحت تنش شوری بود. بنابراین، پیش‌‌تیمار بذر ماریتیغال با 200 میلی‌گرم بر لیتر سالیسیلیک‌اسید در مناطق مستعد تنش شوری می‌تواند باعث مقاومت بذر ماریتیغال در مرحله جوانه‌زنی شود. تفاصيل المقالة

پرایمینگ بذر روشی است که در آن بذر پیش از قرار گرفتن در بستر کشت و مواجهه با شرایط محیطی، به لحاظ فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی آماده جوانه زنی می شود. در این راستا، دو آزمایش جداگانه به منظور ارزیابی اثر پرایمینگ بذرهای مریم گلی کبیر با باکتری های افزاینده رشد گیاهی و مواد تنظیم کننده رشد گیاهی به صورت طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار در آزمایشگاه علوم باغبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه انجام در سال 1394 شد. تیمارهای پرایمینگ زیستی شامل 15 باکتری افزاینده رشد گیاهی از جنس های Herbaspirillum، Azotobacter، Azospirillum، Flavobacterium و Pseudomonas و پرایمینگ هورمونی شامل جیبرلیک اسید و کینتین در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر به همراه هیدروپرایمینگ و شاهد (بدون پرایم) بود. پس از اعمال پرایمینگ، تعداد 25 عدد بذر در هر پتری دیش قرار داده شده و بذرهای جوانه زده به صورت روزانه شمارش گردید. همه شاخص های جوانه زنی مورد بررسی، به جز میانگین زمان جوانه زنی و ضریب سرعت جوانه زنی روزانه تحت تأثیر پرایمینگ زیستی قرار گرفتند. پرایمینگ زیستی با Azotobacter 12 موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه افزایش یافت. در پرایمینگ هورمونی، تمام شاخص های جوانه زنی تحت تأثیر تیمارها قرار داشتند و کاربرد مواد تنظیم کننده رشد موجب کاهش ضریب سرعت جوانه زنی و افزایش میانگین زمان جوانه زنی گردید. همچنین، کینتین در غلظت 100 میلی گرم بر لیتر موجب کاهش درصد، سرعت و متوسط جوانه زنی روزانه بذر شد و فقط سرعت جوانه زنی روزانه را افزایش داد. تفاصيل المقالة

Background & Aim: The genus Echinacea (family Asteraceae), commonly known as purple coneflower, is an important medicinal plant that has been used for centuries, customarily as a treatment for the common cold, coughs, bronchitis, upper respiratory infections, and some inflammatory conditions . The present study was carried out to evaluate the effect of six different methods of drying to obtain the highest of active substances from Echinacea purpurea. Experimental: To determine the effect of drying methods on quantity and quality of active substances, the samples were dried with six drying methods (sun, shade, greenhouse and industrial-drying at 50° C, 60° C and 80 ° C). Active substances of aerial parts were extracted by ultrasonic method and the amounts caffeic acid derivatives, alkamides (8/9) were measured by using high performance liquid chromatography analysis, and also total phenolics determined with spectrophotometer. Results: The results showed that different drying methods had significant effects on active substances. Samples dried in greenhouse had higher amounts of chlorogenic acid (3.18 mg/g.dw), echinacoside (4.29 mg/g.dw), cynarin (1.55 mg/g.dw) and total phenols contents (363 mg / g.dw). Also, samples dried in shade had higher amounts of caftaric acid (25.8 mg / g.dw), cichoric acid (36.57 mg / g.dw) and alkamides (361.1 μg / g.dw). Recommended applications/ industries: Greenhouse drying and shade-drying were proper methods of drying to achieve more amounts of active compounds in E. purpurea. تفاصيل المقالة

Background & Aim: Lemon verbena (Lippia citriodora H.B.K.) is a richly scented herb and has a long history as a sacred and medicinal plant. Select an appropriate medium in tissue culture is a necessity for success Experimental: To evaluate the effect of 10 medium of previous researches for Lippia micropropagation (1- MS medium supplemented with BAP (3 mgL-1) + IBA (0.1 mgL-1) + activated charcoal (1 gL-1) 2- MS medium supplemented with BAP (1 mgL-1) + IBA (0.5 mgL-1) + activated charcoal (1 gL-1) 3- 1/2MS 4- MS medium supplemented with BAP (5 mgL-1) 5- MS medium supplemented with BAP (1 mgL-1) 6- MS medium supplemented with activated charcoal (1 gL-1) 7- MS medium supplemented with BAP (1 mgL-1) + activated charcoal (1 gL-1) 8- MS medium supplemented with BAP (1 mgL-1) + AgNO3 (5 mgL-1) 9- MS medium supplemented with AgNO3 (5 mgL-1) 10- MS (control)), an experiment was conducted as a Completely Randomized Design (CRD) with three replicates and three explants per replication. Results & Discussion: The results showed positive effects for BAP (5 mgL-1) and somewhat active charcoal, but contrary to predictions, AgNO3 had no effect on reducing senescence and leaf necrosis. Recommended applications/industries: Therefore, Based on the finding, the four medium (MS medium supplemented with BAP (5 mgL-1)) with the highest rates of shoot fresh weight, leaf number, internodes number, shoot number, root fresh weight, callus diameter and root dry weight can be introduced as a suitable medium of tissue culture in this experimental conditions. تفاصيل المقالة