به منظور بررسی تأثیر زمان کاشت و کود شیمیایی بر خصوصیات جوانه‌زنی بذر بالنگوی شیرازی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 93 – 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شاهد اجرا شد. عوامل آزمایش شامل تاریخ کشت پائیزه و بهاره و و نیز کود شیمیایی (نیتروژن، فسفر) در سه سطح عدم مصرف کود، کاربرد نصف کود مورد نیاز (23 کیلوگرم در هکتار N + 6/50 کیلوگرم در هکتار P2O5) و کاربرد مقدار کامل توصیه شده کود (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) بود. نتایج نشان داد اثر تاریخ کاشت بر درصد جوانه‌زنی، فعالیت آنزیم کاتالاز، درصد نیتروژن و فسفر و درصد موسیلاژ بذر در سطح یک درصد معنی‌دار و بر وزن هزار دانه غیر معنی‌دار بود. اثر کود شیمیایی بر تمام صفات مذکور در سطح یک درصد معنی‌دار بود. هم‌چنین اثر متقابل تاریخ کاشت و کود شیمیایی بر فعالیت آنزیم کاتالاز، درصد موسیلاژ، درصد نیتروژن و فسفر بذر در سطح یک درصد معنی‌دار و بر درصد جوانه‌زنی و وزن هزار دانه غیر معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به کشت پاییزه (8/74 درصد) بود که افزایش 6/11 درصدی نسبت به کشت بهاره داشت. هم‌چنین بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به اعمال کود کامل (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) (6/88 درصد) بود که افزایش 4/73 درصدی نسبت به شاهد نشان داد. به طور کلی کشت پاییزه و مقدار کامل کود باعث افزایش کیفیت بذر‌های بالنگو می‌شود. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر تیمار‌های فیزیکی و شیمیایی بر تحریک جوانه‌زنی و شکست خواب بذر گیاه دارویی سس، پژوهشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1394 اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: شاهد، خراش‌دهی با کاغذ سمباده به مدت پنج دقیقه، خراش‌دهی شیمیایی با اسید سولفوریک 98 درصد به مدت پنج دقیقه، خیساندن در آب مقطر به مدت یک ساعت، چینه سرمایی (در دمای 4 درجه سانتی‌گراد) به مدت یک ساعت، چینه گرمایی (در دمای 60 درجه سانتی‌گراد) به مدت یک ساعت و آب داغ (در دمای 70 درجه سانتی‌گراد) به مدت یک ساعت بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارهای مختلف جوانه‌زنی بر صفات درصد جوانه‌‌زنی کل، درصد جوانه‌ی نرمال، درصد جوانه‌ی غیر نرمال، سرعت جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی و بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به تیمار خراش‌دهی با کاغذ سمباده (85 درصد) و کم‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به تیمار چینه سرمایی (67/1 درصد) بود. بیش‌ترین و کم‌ترین شاخص وزنی بنیه بذر به ترتیب مربوط به تیمار آب داغ (66/6) و اسید سولفوریک (283/0) بود. به طور کلی تیمار خراش‌دهی با سمباده جهت حصول بالا‌ترین درصد جوانه‌زنی و تیمار آب داغ جهت افزایش بنیه بذر سس توصیه می‌شود. Manuscript profile

به منظور شناخت عوامل اکو‌فیزیولوژیکی مؤثر بر خواب و ایجاد شرایط بهینه برای جوانه‌زنی بذر گیاه دارویی کهورک (Prosopis fracta)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد با تیمارهایی که شامل شاهد، 80WS (بن‌ماری 80 درجه سانتی‌گراد به مدت سه روز)، 65WS (بن-ماری 65 درجه سانتی‌گراد به مدت سه روز)، 80W (آون 80 درجه سانتی‌گراد به مدت سه روز)، 65W (آون 65 درجه سانتی‌گراد به مدت سه روز)، (65 WS)+ (5CS) (چینه سرمایی با دمای پنج درجه سانتی‌گراد و سپس بن‌ماری 65 درجه سانتی‌گراد به مدت سه روز)، (80WS)+( 5CS) (چینه سرمایی با دمای پنج درجه سانتی‌گراد و سپس بن‌ماری 80 درجه سانتی‌گراد به مدت سه روز)، (65W)+(5 CS) (چینه سرمایی با دمای پنج درجه سانتی‌گراد و سپس آون 65 درجه سانتی-گراد به مدت سه روز) و (80W)+ )5 CS) (چینه سرمایی با دمای پنج درجه سانتی‌گراد و سپس آون 80 درجه سانتی‌گراد به مدت سه روز) بودند، اجرا شد. نتایج این بررسی نشان داد که بذور تیمار شده با (65 WS)+ (5CS)، بالا‌ترین وزن تر گیاهچه (63/1 گرم) و خشک گیاهچه (19/1 گرم) و تیمار‌های شاهد، 80WS و (80WS)+( 5CS) کم‌ترین وزن خشک و تر گیاهچه ( 5/0 گرم) را به خود اختصاص دادند. بیش‌ترین بنیه وزنی بذر مربوط به تیمار (65 WS)+ (5CS) (26/245) بود. هم‌چنین تیمار (65 WS)+ (5CS) باعث شکست خواب سریع بذر و افزایش سرعت جوانه‌زنی گردید. لذا مؤثر‌ترین تیمار جهت شکست خواب بذر کهورک، تیمار بن ماری ° C 65 توصیه می‌شود. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمارهای مختلف بر ویژگی‌های جوانه‌زنی بذر و رشد گیاهچه چغندرقند (رقم فرناندو) تحت تنش شوری، پژوهشی در سال 1395 به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد اجرا گردید. عوامل آزمایش شامل پیش تیمار سالسلیک اسید (3/0 و 6/0 میلی‌مولار)، هیدروپرایم (24 و 48 ساعت) و تنش شوری (0، 3-، 6- و 9- دسی ‌زیمنس بر متر) بود. نتایج تجزیه واریانس اثر تسریع کننده‌ها بر ویژگی‌های جوانه‌زنی بذر چغندرقند نشان داد که اثر تسریع کننده‌ها بر صفات درصد جوانه‌-زنی کل، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه، محتوی رطوبت نسبی، ضریب جوانه‌زنی و شاخص وزنی بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. هم‌چنین اثر تنش شوری و نیز اثر توام پیش تیمار و تنش شوری بر تمامی صفات مذکور در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی (9/12 درصد) مربوط به پیش تیمار هیدروپرایم 48 ساعت و تنش شوری 3- دسی ‌زیمنس بر متر و کم‌ترین درصد جوانه‌زنی (75/6 درصد) مربوط به پیش تیمار سالسیلیک اسید 3/0 میلی‌مولار و تنش شوری 9- دسی ‌زیمنس بر متر بود. بیش‌ترین و کم-ترین شاخص وزنی بنیه بذر به ترتیب مربوط به تیمار سالسیلیک اسید 6/0 میلی‌مولار و تنش شوری 9- دسی ‌زیمنس بر متر (1/9850) و شاهد و تنش شوری 9- دسی ‌زیمنس بر متر (730) بود. به طور کلی پیش تیمار سالسیلیک اسید 6/0 میلی‌مولار جهت افزایش بنیه بذر گیاه چغندرقند توصیه می‌شود. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر پرایمینگ بر جوانه‌زنی بذر کنجد ( indica L. (Sesamum در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور‌های آزمایش شامل تنش شوری در چهار سطح (صفر، 3-، 6-، 9- و 12- دسی زیمنس بر متر)، و پیش تیمار سیتوکینین در دو سطح(شاهد، 2/0 میلی مولار و 5/0 میلی‌مولار) و تنظیم کننده رشد اکسین در سه سطح (شاهد، 2/0 و 5/0 میلی‌مولار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار (سیتوکینین و اکسین) بر درصد جوانه‌زنی، وزن‌ خشک گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی‌دار بود. هم‌چنین اثر سطوح شوری بر همه صفات مورد ارزیابی معنی‌دار بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی (100 درصد) مربوط به تیمار شاهد بود که البته با اعمال غلظت‌های مختلف تنظیم کننده رشد اکسین و سیتوکینین به طور جداگانه و نیز اعمال غلظت‌های مختلف هر دو نوع تنظیم کننده رشد اکسین و سیتوکینین تحت تنش‌های مختلف شوری اختلاف معنی‌داری با تیمار شاهد نداشت و کم‌ترین آن مربوط به تیمارهای اعمال شوری 12- دسی زیمنس بر متر (5/75 درصد) بود. بیش‌ترین بنیه بذر (90/11) مربوط به تیمار اکسین 5/ 0میلی‌مولار توام با بدون شوری و کم‌ترین مربوط به تیمار شوری 12- دسی زیمنس بر متر (190/1) بود. بطور کلی می‌توان با کاربرد اکسین 2/0 درصد جوانه‌زنی بذر کنجد را در شرایط تنش شوری تا 6- دسی زیمنس بر متر بهبود بخشید. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر پرایمینگ و تنش شوری بر جوانه‌زنی بذر کنجد indica L.) (Sesamum، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور‌های آزمایش شامل تنش شوری در چهار سطح (0، 3-، 6-، 9- و 12- دسی زیمنس بر متر)، و پیش تیمار سیتوکینین در دو سطح (شاهد، و میلی مولار) و هورمون اکسین در سه سطح (شاهد، و میلی مولار) بود. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار پرایم بر جوانه‌زنی کل، وزن-خشک گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی‌دار و بر محتوای رطوبت نسبی در سطح یک درصد غیر معنی‌دار است. اثر سطوح شوری بر همه صفات مورد ارزیابی معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی کل مربوط به شاهد (20) بود. کم‌ترین این صفت نیز مربوط به شاهد تحت تنش شوری با غلظت 12- دسی زیمنس بر متر و نیز سیتوکینین میلی‌مولار تحت تنش شوری 12- دسی زیمنس بر متر (5/14) بود که البته از لحاظ آماری با تیمار شاهد تحت تنش شوری 9 دسی زیمنس بر متر اختلاف معنی‌داری نداشتند. بیش‌ترین بنیه بذر (90/11) مربوط به تیمار اکسین میلی مولار توام با شوری 0 و کم‌ترین مربوط به تیمار شوری 12- دسی زیمنس بر متر (190/1) بود. بطور کلی می‌توان با کاربرد اکسین درصد و میزان جوانه‌زنی بذر کنجد را در شرایط تنش شوری تا 6- دسی زیمنس بر متر بهبود بخشید. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر تاریخ کاشت و کود بر محتوی رطوبت، فلاونویید و جوانه‌زنی بذر بالنگو شیرازی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک‌ کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه گیاهان دارویی دانشگاه شاهد در سال 93 اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: تاریخ کشت پائیزه (15 آبان) و بهاره (15 اسفند) و کود نیتروژن، فسفر در سه سطح عدم کود، کاربرد نصف کود (23 کیلوگرم در هکتار N خالص + 6/50 کیلوگرم در هکتار P2O5) و کاربرد مقدار کامل کود (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد رطوبت دانه مربوط به تیمار بدون کود (812/20 درصد) و کم‌ترین آن مربوط به تیمار مقدار کامل کود (165/8 درصد) بود. هم‌چنین بیش‌ترین میزان فلاونویید مربوط به کشت بهاره (264/0) بود که افزایش 97/63 درصدی نسبت به کشت پاییزه داشت. بیش‌ترین میزان فلاونویید مربوط به تیمار بدون کود (282/0) بود که افزایش 54/90 درصدی را نسبت به تیمار کود کامل نشان داد. بالاترین میزان فلاونویید (713/0) 28 روز پس از گلدهی در کشت بهاره و بدون کود و کم‌ترین میزان فلاونویید (118/0) مربوط به 7 روز پس از گلدهی بود که در کشت پاییزه و اعمال کود کامل می‌باشد. هم‌چنین بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به کشت پاییزه (81/74) بود که افزایش 6/11 درصدی را نسبت به کشت بهاره نشان داد. به طور کلی نتایج نشان داد که کشت پاییزه و عدم کاربرد کود شیمیایی باعث افزایش درصد رطوبت اما کشت بهاره و عدم کاربرد کود شیمیایی باعث افزایش فلاونویید گردید. Manuscript profile

به منظور شناخت عوامل اکو فیزیولوژیکی مؤثر بر خواب و ایجاد شرایط بهینه سازی برای جوانه زنی بذر کهورک (Prosopis fracta)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد با تیمارهایی شامل شاهد، 80WS (بن ماری ° C80 به مدت 3 روز)، 65WS (بن ماری ° C65 به مدت 3 روز)، 80W (آون ° C80 به مدت 3 روز)، 65W (آون ° C 65 به مدت 3 روز)، (65 WS)+ (5CS) (چینه سرمایی با دمای ° C5 و سپس بن ماری ° C65 به مدت 3 روز)، (80WS)+ (5CS) (چینه سرمایی با دمای ° C 5 و سپس بن ماری ° C80 به مدت 3 روز)، (65W)+ (5 CS) (چینه سرمایی با دمای C 5 و سپس آون ° C65 به مدت 3 روز) و (80W)+ (5 CS) (چینه سرمایی با دمای C 5 و سپس آون ° C80 به مدت 3 روز) بود، اجرا شد. نتایج نشان داد که بذور تحت 65WS به مدت سه روز (45/40) بالا ترین درصد جوانه زنی و تیمار شاهد کم ترین درصد جوانه زنی را به خود اختصاص داد. بالاترین بنیه طولی بذر مربوط به تیمار 65WS به مدت سه روز (26/245) بود. هم چنین تیمار (65 WS)+ (5CS) به مدت 3 روز باعث شکست خواب سریع بذر و افزایش سرعت جوانه زنی گردید. لذا مؤثر ترین تیمار جهت شکست خواب بذر کهورک، تیمار بن ماری ° C 65 به مدت 3 روز توصیه می شود. Manuscript profile

شوری یکی از اصلی ترین تنش های محیطی است که جوانه زنی و استقرار گیاهچه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به‌‌منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر شاخص های جوانه زنی گیاهان دارویی همیشه ‌بهار، سس و بزرک پژوهشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. تیمار آزمایش شامل سطوح مختلف شوری (صفر، 2، 4 و 6 دسی‌زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد که اثر تنش شوری بر صفات طول گیاهچه، درصد جوانه زنی، متوسط زمان جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و شاخص طولی بنیه بذر در هر سه گیاه دارویی در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. به‌طوری که بیش ترین درصد جوانه زنی بذر همیشه بهار (7/33 درصد) مربوط به تیمار شاهد بود و در سطوح شوری بالاتر از 2 دسی زیمنس بر متر، درصد جوانه زنی آن به تدریج کاهش پیدا کرد. بیش ترین و کم ترین درصد جوانه زنی بذر بزرک به ترتیب مربوط به تیمار شوری 2 دسی زیمنس بر متر (82 درصد) و تیمار شوری 6 دسی زیمنس بر متر (45 درصد) بود. بیش ترین شاخص طولی بنیه بذر سس مربوط به تیمار شوری 2 دسی زیمنس بر متر (43/691) بود اما با افزایش تنش شوری از بنیه بذر کاسته شد. براساس نتایج این پژوهش، شوری 2 دسی زیمنس بر متر باعث تحریک جوانه زنی بذور سس و بزرک گردید ولی با افزایش سطح شوری از میزان شاخص جوانه زنی کاسته شد. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر تاریخ کاشت و کود نیتروژن و فسفر بر محتوی رطوبت بذربالنگو شیرازی در طی پر شدن دانه، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 93 – 92 اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: تاریخ کشت پائیزه و بهاره و کود شیمیایی (نیتروژن، فسفر) در سه سطح عدم کود، کاربرد نصف کود (23 کیلوگرم در هکتار N خالص + 6/50 کیلوگرم در هکتار P2O5) و کاربرد مقدار کامل کود (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر کود شیمیایی بر درصد رطوبت بذر در سطح احتمال یک درصد معنی دار اما اثر تاریخ کاشت، اثر متقابل تاریخ کاشت و کود شیمیایی بر درصد رطوبت بذر در طی پر شدن دانه در سطح احتمال یک درصد غیر معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش ترین این صفت مربوط به تیمار بدون کود (812/20)و کم ترین آن مربوط به تیمار مقدار کامل کود (46 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن خالص و 2/101 کیلوگرم در هکتار کود P2O5) (165/8) بود که البته از لحاظ آماری با تیمار نصف کود(23 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن خالص و 6/50 کیلوگرم در هکتار کود P2O5) اختلاف معنی داری نداشت. به طور کلی نتایج نشان داد که در کشت پاییزه و تیمار بدون کود بیش ترین درصد رطوبت بذر بالنگو به دست آمد. Manuscript profile

به‌منظور بررسی اثر سالسیلیک اسید و هیدروپرایم بر ویژگی های جوانه زنی چغندرقند تحت تنش شوری، پژوهشی در سال 1395 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شاهد اجرا گردید. عوامل آزمایش شامل سالسیلیک اسید (3/0 و 6/0 میلی مولار)، هیدروپرایم (24 و 48 ساعت) و تنش شوری (0، 3-، 6- و 9- دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار های مختلف بر صفات درصد جوانه زنی کل، درصد جوانه زنی نرمال و غیر نرمال، طول ریشه چه، طول ساقه چه، طول گیاهچه، متوسط زمان جوانه زنی، همگنی جوانه زنی و شاخص طولی بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. هم چنین اثر شوری بر صفات درصد جوانه زنی کل، درصد جوانه زنی نرمال و غیرنرمال، طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، متوسط زمان جوانه زنی، شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی دار بود. هم چنین اثر توام پیش تیمار و تنش شوری بر تمامی صفات مذکور در سطح یک درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی نرمال (50 درصد) مربوط به پیش تیمار سالسیلیک اسید 6/0 میلی مولار بدون تنش شوری و کم ترین آن (25/21 درصد) مربوط به شاهد و شوری 9- دسی‌‌زیمنس بر متر بود. بیش ترین و کم ترین شاخص طولی بنیه بذر به ترتیب مربوط به پیش تیمار هیدروپرایم 48 ساعت و شوری 6- دسی زیمنس بر متر (5/3802) و شاهد و شوری 9- دسی زیمنس بر متر (5/530) بود. به طور کلی پیش تیمار سالسیلیک اسید جهت شکست خواب و افزایش بنیه بذر گیاه چغندرقند توصیه می شود. Manuscript profile

به منظور ارزیابی تأثیر مدت زمان خراش ‌دهی مکانیکی بر شکست خواب بذر گیاه دارویی کهورک آزمایشی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1394 انجام گرفت. تیمار‌ آزمایشی زمان خراش‌دهی مکانیکی در چهار سطح شامل کنترل (عدم خراش‌دهی)، خراش‌ دهی به‌مدت یک دقیقه، یک و نیم دقیقه و دو دقیقه بود. نتایج نشان داد کاربرد تیمار‌ آزمایشی بر درصد و سرعت جوانه زنی، تعداد گیاهچه‌ ی عادی و غیرعادی، میانگین مدت زمان جوانه‌ زنی، وزن‌ تر ساقه چه، وزن خشک ریشه ‌چه، وزن خشک ساقه‌ چه و طول ساقه‌ چه معنی دار و بر وزن‌ تر ریشه‌ چه و طول ریشه‌ چه غیر معنی ‌دار شد. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد با افزایش زمان خراش‌ دهی درصد جوانه ‌زنی افزایشی 100 درصدی نسبت به شاهد داشت. بیش‌ترین طول ساقه‌ چه مربوط به مدت زمان شاهد با 4/3سانتی‌متر، کمترین و بیش‌ترین وزن‌تر ساقه‌ چه به‌ترتیب مربوط به زمان صفر (0/25گرم) و زمان یک دقیقه (1/9گرم) بود. بیش‌ترین وزن خشک ریشه ‌چه و ساقه ‌چه در مدت زمان یک دقیقه مشاهده شد. با افزایش زمان خراش‌دهی از تعداد گیاهچه عادی کاهش و تعداد گیاهچه غیرعادی افزایش یافت، نتایج این آزمایش نشان داد که برای اسقرار بهتر بذر کهورک و یکنواختی آن مدت زمان خراش‌ دهی یک دقیقه مناسب است. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر زمان کاشت و کود شیمیایی بر خصوصیات جوانه‌زنی بذر بالنگوی شیرازی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 93 – 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شاهد اجرا شد. عوامل آزمایش شامل تاریخ کشت پائیزه و بهاره و و نیز کود شیمیایی (نیتروژن، فسفر) در سه سطح عدم مصرف کود، کاربرد نصف کود مورد نیاز (23 کیلوگرم در هکتار N + 6/50 کیلوگرم در هکتار P2O5) و کاربرد مقدار کامل توصیه شده کود (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) بود. نتایج نشان داد اثر تاریخ کاشت بر درصد جوانه‌زنی، فعالیت آنزیم کاتالاز، درصد نیتروژن و فسفر و درصد موسیلاژ بذر در سطح یک درصد معنی‌دار و بر وزن هزار دانه غیر معنی‌دار بود. اثر کود شیمیایی بر تمام صفات مذکور در سطح یک درصد معنی‌دار بود. هم‌چنین اثر متقابل تاریخ کاشت و کود شیمیایی بر فعالیت آنزیم کاتالاز، درصد موسیلاژ، درصد نیتروژن و فسفر بذر در سطح یک درصد معنی‌دار و بر درصد جوانه‌زنی و وزن هزار دانه غیر معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به کشت پاییزه (8/74 درصد) بود که افزایش 6/11 درصدی نسبت به کشت بهاره داشت. هم‌چنین بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به اعمال کود کامل (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) (6/88 درصد) بود که افزایش 4/73 درصدی نسبت به شاهد نشان داد. به طور کلی کشت پاییزه و مقدار کامل کود باعث افزایش کیفیت بذر‌های بالنگو می‌شود. Manuscript profile

به منظور بررسی اثر تیمار‌های فیزیکی و شیمیایی بر تحریک جوانه‌زنی و شکست خواب بذر گیاه دارویی سس، پژوهشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1394 اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: شاهد، خراش‌دهی با کاغذ سمباده به مدت پنج دقیقه، خراش‌دهی شیمیایی با اسید سولفوریک 98 درصد به مدت پنج دقیقه، خیساندن در آب مقطر به مدت یک ساعت، چینه سرمایی (در دمای 4 درجه سانتی‌گراد) به مدت یک ساعت، چینه گرمایی (در دمای 60 درجه سانتی‌گراد) به مدت یک ساعت و آب داغ (در دمای 70 درجه سانتی‌گراد) به مدت یک ساعت بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمارهای مختلف جوانه‌زنی بر صفات درصد جوانه‌‌زنی کل، درصد جوانه‌ی نرمال، درصد جوانه‌ی غیر نرمال، سرعت جوانه‌زنی، متوسط زمان جوانه‌زنی و بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به تیمار خراش‌دهی با کاغذ سمباده (85 درصد) و کم‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به تیمار چینه سرمایی (67/1 درصد) بود. بیش‌ترین و کم‌ترین شاخص وزنی بنیه بذر به ترتیب مربوط به تیمار آب داغ (66/6) و اسید سولفوریک (283/0) بود. به طور کلی تیمار خراش‌دهی با سمباده جهت حصول بالا‌ترین درصد جوانه‌زنی و تیمار آب داغ جهت افزایش بنیه بذر سس توصیه می‌شود. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر پیش تیمارهای مختلف بر ویژگی‌های جوانه‌زنی بذر و رشد گیاهچه چغندرقند (رقم فرناندو) تحت تنش شوری، پژوهشی در سال 1395 به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد اجرا گردید. عوامل آزمایش شامل پیش تیمار سالسلیک اسید (3/0 و 6/0 میلی‌مولار)، هیدروپرایم (24 و 48 ساعت) و تنش شوری (0، 3-، 6- و 9- دسی ‌زیمنس بر متر) بود. نتایج تجزیه واریانس اثر تسریع کننده‌ها بر ویژگی‌های جوانه‌زنی بذر چغندرقند نشان داد که اثر تسریع کننده‌ها بر صفات درصد جوانه‌-زنی کل، طول گیاهچه، وزن خشک گیاهچه، محتوی رطوبت نسبی، ضریب جوانه‌زنی و شاخص وزنی بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. هم‌چنین اثر تنش شوری و نیز اثر توام پیش تیمار و تنش شوری بر تمامی صفات مذکور در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی (9/12 درصد) مربوط به پیش تیمار هیدروپرایم 48 ساعت و تنش شوری 3- دسی ‌زیمنس بر متر و کم‌ترین درصد جوانه‌زنی (75/6 درصد) مربوط به پیش تیمار سالسیلیک اسید 3/0 میلی‌مولار و تنش شوری 9- دسی ‌زیمنس بر متر بود. بیش‌ترین و کم-ترین شاخص وزنی بنیه بذر به ترتیب مربوط به تیمار سالسیلیک اسید 6/0 میلی‌مولار و تنش شوری 9- دسی ‌زیمنس بر متر (1/9850) و شاهد و تنش شوری 9- دسی ‌زیمنس بر متر (730) بود. به طور کلی پیش تیمار سالسیلیک اسید 6/0 میلی‌مولار جهت افزایش بنیه بذر گیاه چغندرقند توصیه می‌شود. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر پرایمینگ بر جوانه‌زنی بذر کنجد ( indica L. (Sesamum در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور‌های آزمایش شامل تنش شوری در چهار سطح (صفر، 3-، 6-، 9- و 12- دسی زیمنس بر متر)، و پیش تیمار سیتوکینین در دو سطح(شاهد، 2/0 میلی مولار و 5/0 میلی‌مولار) و تنظیم کننده رشد اکسین در سه سطح (شاهد، 2/0 و 5/0 میلی‌مولار) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر پیش تیمار (سیتوکینین و اکسین) بر درصد جوانه‌زنی، وزن‌ خشک گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی‌دار بود. هم‌چنین اثر سطوح شوری بر همه صفات مورد ارزیابی معنی‌دار بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی (100 درصد) مربوط به تیمار شاهد بود که البته با اعمال غلظت‌های مختلف تنظیم کننده رشد اکسین و سیتوکینین به طور جداگانه و نیز اعمال غلظت‌های مختلف هر دو نوع تنظیم کننده رشد اکسین و سیتوکینین تحت تنش‌های مختلف شوری اختلاف معنی‌داری با تیمار شاهد نداشت و کم‌ترین آن مربوط به تیمارهای اعمال شوری 12- دسی زیمنس بر متر (5/75 درصد) بود. بیش‌ترین بنیه بذر (90/11) مربوط به تیمار اکسین 5/ 0میلی‌مولار توام با بدون شوری و کم‌ترین مربوط به تیمار شوری 12- دسی زیمنس بر متر (190/1) بود. بطور کلی می‌توان با کاربرد اکسین 2/0 درصد جوانه‌زنی بذر کنجد را در شرایط تنش شوری تا 6- دسی زیمنس بر متر بهبود بخشید. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر پرایمینگ و تنش شوری بر جوانه‌زنی بذر کنجد indica L.) (Sesamum، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. فاکتور‌های آزمایش شامل تنش شوری در چهار سطح (0، 3-، 6-، 9- و 12- دسی زیمنس بر متر)، و پیش تیمار سیتوکینین در دو سطح (شاهد، و میلی مولار) و هورمون اکسین در سه سطح (شاهد، و میلی مولار) بود. نتایج جدول تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار پرایم بر جوانه‌زنی کل، وزن-خشک گیاهچه و شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی‌دار و بر محتوای رطوبت نسبی در سطح یک درصد غیر معنی‌دار است. اثر سطوح شوری بر همه صفات مورد ارزیابی معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی کل مربوط به شاهد (20) بود. کم‌ترین این صفت نیز مربوط به شاهد تحت تنش شوری با غلظت 12- دسی زیمنس بر متر و نیز سیتوکینین میلی‌مولار تحت تنش شوری 12- دسی زیمنس بر متر (5/14) بود که البته از لحاظ آماری با تیمار شاهد تحت تنش شوری 9 دسی زیمنس بر متر اختلاف معنی‌داری نداشتند. بیش‌ترین بنیه بذر (90/11) مربوط به تیمار اکسین میلی مولار توام با شوری 0 و کم‌ترین مربوط به تیمار شوری 12- دسی زیمنس بر متر (190/1) بود. بطور کلی می‌توان با کاربرد اکسین درصد و میزان جوانه‌زنی بذر کنجد را در شرایط تنش شوری تا 6- دسی زیمنس بر متر بهبود بخشید. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر تاریخ کاشت و کود بر محتوی رطوبت، فلاونویید و جوانه‌زنی بذر بالنگو شیرازی، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک‌ کامل تصادفی با سه تکرار، در مزرعه گیاهان دارویی دانشگاه شاهد در سال 93 اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: تاریخ کشت پائیزه (15 آبان) و بهاره (15 اسفند) و کود نیتروژن، فسفر در سه سطح عدم کود، کاربرد نصف کود (23 کیلوگرم در هکتار N خالص + 6/50 کیلوگرم در هکتار P2O5) و کاربرد مقدار کامل کود (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) بود. نتایج نشان داد که بیش‌ترین درصد رطوبت دانه مربوط به تیمار بدون کود (812/20 درصد) و کم‌ترین آن مربوط به تیمار مقدار کامل کود (165/8 درصد) بود. هم‌چنین بیش‌ترین میزان فلاونویید مربوط به کشت بهاره (264/0) بود که افزایش 97/63 درصدی نسبت به کشت پاییزه داشت. بیش‌ترین میزان فلاونویید مربوط به تیمار بدون کود (282/0) بود که افزایش 54/90 درصدی را نسبت به تیمار کود کامل نشان داد. بالاترین میزان فلاونویید (713/0) 28 روز پس از گلدهی در کشت بهاره و بدون کود و کم‌ترین میزان فلاونویید (118/0) مربوط به 7 روز پس از گلدهی بود که در کشت پاییزه و اعمال کود کامل می‌باشد. هم‌چنین بیش‌ترین درصد جوانه‌زنی مربوط به کشت پاییزه (81/74) بود که افزایش 6/11 درصدی را نسبت به کشت بهاره نشان داد. به طور کلی نتایج نشان داد که کشت پاییزه و عدم کاربرد کود شیمیایی باعث افزایش درصد رطوبت اما کشت بهاره و عدم کاربرد کود شیمیایی باعث افزایش فلاونویید گردید. Manuscript profile

به منظور شناخت عوامل اکو فیزیولوژیکی مؤثر بر خواب و ایجاد شرایط بهینه سازی برای جوانه زنی بذر کهورک (Prosopis fracta)، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد با تیمارهایی شامل شاهد، 80WS (بن ماری ° C80 به مدت 3 روز)، 65WS (بن ماری ° C65 به مدت 3 روز)، 80W (آون ° C80 به مدت 3 روز)، 65W (آون ° C 65 به مدت 3 روز)، (65 WS)+ (5CS) (چینه سرمایی با دمای ° C5 و سپس بن ماری ° C65 به مدت 3 روز)، (80WS)+ (5CS) (چینه سرمایی با دمای ° C 5 و سپس بن ماری ° C80 به مدت 3 روز)، (65W)+ (5 CS) (چینه سرمایی با دمای C 5 و سپس آون ° C65 به مدت 3 روز) و (80W)+ (5 CS) (چینه سرمایی با دمای C 5 و سپس آون ° C80 به مدت 3 روز) بود، اجرا شد. نتایج نشان داد که بذور تحت 65WS به مدت سه روز (45/40) بالا ترین درصد جوانه زنی و تیمار شاهد کم ترین درصد جوانه زنی را به خود اختصاص داد. بالاترین بنیه طولی بذر مربوط به تیمار 65WS به مدت سه روز (26/245) بود. هم چنین تیمار (65 WS)+ (5CS) به مدت 3 روز باعث شکست خواب سریع بذر و افزایش سرعت جوانه زنی گردید. لذا مؤثر ترین تیمار جهت شکست خواب بذر کهورک، تیمار بن ماری ° C 65 به مدت 3 روز توصیه می شود. Manuscript profile

شوری یکی از اصلی ترین تنش های محیطی است که جوانه زنی و استقرار گیاهچه را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به‌‌منظور ارزیابی اثر تنش شوری بر شاخص های جوانه زنی گیاهان دارویی همیشه ‌بهار، سس و بزرک پژوهشی به صورت طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1395 اجرا شد. تیمار آزمایش شامل سطوح مختلف شوری (صفر، 2، 4 و 6 دسی‌زیمنس بر متر) بود. نتایج نشان داد که اثر تنش شوری بر صفات طول گیاهچه، درصد جوانه زنی، متوسط زمان جوانه زنی، سرعت جوانه زنی و شاخص طولی بنیه بذر در هر سه گیاه دارویی در سطح احتمال یک درصد معنی دار شد. به‌طوری که بیش ترین درصد جوانه زنی بذر همیشه بهار (7/33 درصد) مربوط به تیمار شاهد بود و در سطوح شوری بالاتر از 2 دسی زیمنس بر متر، درصد جوانه زنی آن به تدریج کاهش پیدا کرد. بیش ترین و کم ترین درصد جوانه زنی بذر بزرک به ترتیب مربوط به تیمار شوری 2 دسی زیمنس بر متر (82 درصد) و تیمار شوری 6 دسی زیمنس بر متر (45 درصد) بود. بیش ترین شاخص طولی بنیه بذر سس مربوط به تیمار شوری 2 دسی زیمنس بر متر (43/691) بود اما با افزایش تنش شوری از بنیه بذر کاسته شد. براساس نتایج این پژوهش، شوری 2 دسی زیمنس بر متر باعث تحریک جوانه زنی بذور سس و بزرک گردید ولی با افزایش سطح شوری از میزان شاخص جوانه زنی کاسته شد. Manuscript profile

به منظور بررسی تأثیر تاریخ کاشت و کود نیتروژن و فسفر بر محتوی رطوبت بذربالنگو شیرازی در طی پر شدن دانه، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب بلوک کامل تصادفی با سه تکرار، در سال زراعی 93 – 92 اجرا شد. عوامل آزمایش شامل: تاریخ کشت پائیزه و بهاره و کود شیمیایی (نیتروژن، فسفر) در سه سطح عدم کود، کاربرد نصف کود (23 کیلوگرم در هکتار N خالص + 6/50 کیلوگرم در هکتار P2O5) و کاربرد مقدار کامل کود (46 کیلوگرم در هکتار N + 2/101 کیلوگرم در هکتار P2O5) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر کود شیمیایی بر درصد رطوبت بذر در سطح احتمال یک درصد معنی دار اما اثر تاریخ کاشت، اثر متقابل تاریخ کاشت و کود شیمیایی بر درصد رطوبت بذر در طی پر شدن دانه در سطح احتمال یک درصد غیر معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیش ترین این صفت مربوط به تیمار بدون کود (812/20)و کم ترین آن مربوط به تیمار مقدار کامل کود (46 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن خالص و 2/101 کیلوگرم در هکتار کود P2O5) (165/8) بود که البته از لحاظ آماری با تیمار نصف کود(23 کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن خالص و 6/50 کیلوگرم در هکتار کود P2O5) اختلاف معنی داری نداشت. به طور کلی نتایج نشان داد که در کشت پاییزه و تیمار بدون کود بیش ترین درصد رطوبت بذر بالنگو به دست آمد. Manuscript profile

به‌منظور بررسی اثر سالسیلیک اسید و هیدروپرایم بر ویژگی های جوانه زنی چغندرقند تحت تنش شوری، پژوهشی در سال 1395 به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار در دانشگاه شاهد اجرا گردید. عوامل آزمایش شامل سالسیلیک اسید (3/0 و 6/0 میلی مولار)، هیدروپرایم (24 و 48 ساعت) و تنش شوری (0، 3-، 6- و 9- دسی زیمنس بر متر) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر تیمار های مختلف بر صفات درصد جوانه زنی کل، درصد جوانه زنی نرمال و غیر نرمال، طول ریشه چه، طول ساقه چه، طول گیاهچه، متوسط زمان جوانه زنی، همگنی جوانه زنی و شاخص طولی بنیه بذر در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. هم چنین اثر شوری بر صفات درصد جوانه زنی کل، درصد جوانه زنی نرمال و غیرنرمال، طول ریشه چه، ساقه چه و گیاهچه، متوسط زمان جوانه زنی، شاخص طولی بنیه بذر در سطح یک درصد معنی دار بود. هم چنین اثر توام پیش تیمار و تنش شوری بر تمامی صفات مذکور در سطح یک درصد معنی دار بود. نتایج نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی نرمال (50 درصد) مربوط به پیش تیمار سالسیلیک اسید 6/0 میلی مولار بدون تنش شوری و کم ترین آن (25/21 درصد) مربوط به شاهد و شوری 9- دسی‌‌زیمنس بر متر بود. بیش ترین و کم ترین شاخص طولی بنیه بذر به ترتیب مربوط به پیش تیمار هیدروپرایم 48 ساعت و شوری 6- دسی زیمنس بر متر (5/3802) و شاهد و شوری 9- دسی زیمنس بر متر (5/530) بود. به طور کلی پیش تیمار سالسیلیک اسید جهت شکست خواب و افزایش بنیه بذر گیاه چغندرقند توصیه می شود. Manuscript profile

به منظور ارزیابی تأثیر مدت زمان خراش ‌دهی مکانیکی بر شکست خواب بذر گیاه دارویی کهورک آزمایشی در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی در سه تکرار، در آزمایشگاه زراعت دانشکده کشاورزی دانشگاه شاهد در سال 1394 انجام گرفت. تیمار‌ آزمایشی زمان خراش‌دهی مکانیکی در چهار سطح شامل کنترل (عدم خراش‌دهی)، خراش‌ دهی به‌مدت یک دقیقه، یک و نیم دقیقه و دو دقیقه بود. نتایج نشان داد کاربرد تیمار‌ آزمایشی بر درصد و سرعت جوانه زنی، تعداد گیاهچه‌ ی عادی و غیرعادی، میانگین مدت زمان جوانه‌ زنی، وزن‌ تر ساقه چه، وزن خشک ریشه ‌چه، وزن خشک ساقه‌ چه و طول ساقه‌ چه معنی دار و بر وزن‌ تر ریشه‌ چه و طول ریشه‌ چه غیر معنی ‌دار شد. مقایسه میانگین تیمارها نشان داد با افزایش زمان خراش‌ دهی درصد جوانه ‌زنی افزایشی 100 درصدی نسبت به شاهد داشت. بیش‌ترین طول ساقه‌ چه مربوط به مدت زمان شاهد با 4/3سانتی‌متر، کمترین و بیش‌ترین وزن‌تر ساقه‌ چه به‌ترتیب مربوط به زمان صفر (0/25گرم) و زمان یک دقیقه (1/9گرم) بود. بیش‌ترین وزن خشک ریشه ‌چه و ساقه ‌چه در مدت زمان یک دقیقه مشاهده شد. با افزایش زمان خراش‌دهی از تعداد گیاهچه عادی کاهش و تعداد گیاهچه غیرعادی افزایش یافت، نتایج این آزمایش نشان داد که برای اسقرار بهتر بذر کهورک و یکنواختی آن مدت زمان خراش‌ دهی یک دقیقه مناسب است. Manuscript profile