هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش برنامه فزاینده بر سخت کوشی تحصیلی، شیفتگی تحصیلی و شکوفایی تحصیلی در دانش آموزان کلاس دوازدهم شهرستان میناب بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه دوازدهم شهرستان میناب در سال 1399 است، که 40 دانش آموز به عنوان نمونه تحقیق به صورت تصادفی ساده در دو گروه 20 نفری آزمایشی و کنترل گماشته شدند. هر دو گروه، مورد پیش‌آزمون، پس‌آزمون قرار گرفتند. برنامه آموزشی ذهن فزاینده از7 جلسه دو ساعته تشکیل شده بود. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش مداخله دریافت نمودند، اما گروه کنترل هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکردند و تنها مورد پیش‌آزمون، پس‌آزمون قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سخت کوشی تحصیلی Clark (2017)، پرسش نامه شیفتگی تحصیلی Yuwanto (2013) و پرسشنامه شکوفایی تحصیلی Schreiner, Pothoven, Nelson & McIntosh (2009)می باشد. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کواریانس و تحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها نشان داد که برنامه آموزش ذهن فزاینده منجر به افزایش سخت کوشی تحصیلی، شیفتگی تحصیلی و شکوفایی تحصیلی در گروه آزمایش شده است (p<0/05). بر اساس نتایج به دست آمده پیشنهاد می‌شود برنامه آموزش ذهن فزاینده به دانش آموزان آموزش داده شود. تفاصيل المقالة

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر مشاوره گروهی نظریه انتخاب بر سبک‌های حل تعارض ناکارآمد افراد متأهل بود که از روش پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری استفاده شد. جامعه آماری شامل افراد متأهل(زن و مرد در دو سال اول ازدواج) بودند که به دلیل تعارض به مراکز مشاوره خانواده در شهر ارومیه مراجعه کرده بودند.تعداد 20 نفر که در پرسشنامه رضامندی زناشویی (Enrich,1999) نمرات پایینی داشتند،بصورت تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. در این پژوهش از پرسشنامه سبک های حل تعارض (Rahim,1983) استفاده شده است.داده ها بوسیله آزمون تحلیل واریانس اندازه گیری مکررو آزمون های تعقیبی بنفرونی بررسی شد، یافته ها تأثیرمداخله گروهی رویکرد انتخاب گلاسر را بر کاهش سبک‌های حل تعارض ناکارآمد افراد متأهل معنادار نشان داد (01/0 ˂ P ). نتیجه در مرحله پی گیری نیز تداوم داشت. بنابراین می توان از مشاوره گروهی مبتی بر نظریه انتخاب در تعدیل سبک های حل تعارض ناکارآمد (اجتنابی،سلطه گرانه)، افراد متأهل در دو سال اول ازدواج بهره گرفت. تفاصيل المقالة

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک‌های تفکر و حل مسئله با رضایت زناشویی در زنان دارای تجربه بدرفتاری هیجانی و فرهنگی همسر بود. جامعه‌ی آماری تمامی زنان دارای تجربه بدرفتاری هیجانی و فرهنگی همسر در شهر یزد بود. نمونه پژوهش ۱۵۰ نفر زن بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد.برای گردآوری اطلاعات از ابزار پرسشنامه رضایت زناشویی انریج (۱۹۸۹)، پرسشنامه سبک‌های تفکر استرنبرگ و واگنر (۱۹۹۱) و پرسشنامه سبک‌های حل مسئله کسیدی و لانگ (۱۹۹۶) استفاده شد. داده‌ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه هم¬زمان تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج یافته‌ها نشان داد که بین رضایت زناشویی با سبک‌های تفکر قانون‌گذار، اجرایی، سلسله‌مراتبی، آنارشی ، جزئی‌نگر، درون‌نگر، برون‌نگر و نیز سبک‌ حل مسئله کارآمد رابطه مثبت و معنی‌داری وجود دارد. بین رضایت زناشویی با سبک قضاوتی ، سبک الیگارشی و حل مسئله ناکارآمد همبستگی منفی و معنی داری وجود دارد. و بین رضایت زناشویی با سبک‌های تفکر مونارشی، کلی‌نگر، آزاداندیش و محافظه‌کار همبستگی معنی داری وجود ندارد. هم چنین نتایج نشان داد که سبک‌های تفکر قانون‌گذار، سلسله‌مراتبی، جزئی‌نگر، درون‌نگر و سبک‌های حل‌مسأله کارآمد و ناکارآمد توانسته‌اند ۹/۵۶ درصد از واریانس رضایت زناشویی را پیش‌بینی کنند(۰۰۱/۰p<). وسایر متغیرها توان پیش‌بینی رضایت زناشویی را نداشتند. بنابراین برخی از سبک‌های تفکر وسبک های حل مسئله در زنانی که مورد بدرفتاری هیجانی و فرهنگی همسران خود قرارگرفته‌اند می توانند با بهره گیری از زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی مناسب موجب افزایش رضایت زناشویی شوند. تفاصيل المقالة

این پژوهش با هدف طراحی و تبیین مدل تاب آوری روان شناختی با تعلق آموزشگاهی از طریق سازگاری اجتماعی و تحصیلی در دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان بندرلنگه انجام شد. روش پژوهش همبستگی و از نوع مدل سازی معادلات ساختاری، جامعه آماری کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه نظری (سال 1396-1397) شهرستان بندرلنگه و نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 384 نفر این این افراد بود که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، پرسشنامه سازگاری اجتماعی و تحصیلی سهرابی و سامانی (1390) و سینها و سینگ (1993) و تعلق آموزشگاهی بری و همکاران (2004) پاسخ دادند. نتایج پژوهش نشان داد که نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان می‌دهد از بین مولفه‌های تعلق آموزشگاهی، مولفه‌های احترام و عدالت و حمایت معلم در تبیین واریانس متغیر میانجی یعنی سازگاری اجتماعی و تحصیلی، در حالت استاندارد به ترتیب 0.16- و 0.49 واحد تاثیر دارند. در مورد تاثیر مستقیم مولفه‌های تعلق آموزشگاهی بر متغیر ملاک یعنی تاب‌آوری، نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان می‌دهد که از بین مولفه‌های تعلق آموزشگاهی، تعلق به مدرسه، احترام و عدالت و حمایت معلم در تبیین واریانس متغیر ملاک یعنی تاب‌آوری، در حالت استاندارد به ترتیب 0.15، 0.18 و 0.19 واحد بصورت مثبت و مستقیم تاثیر دارند. در مورد تاثیر متغیر میانجی (سازگاری اجتماعی و تحصیلی) بر متغیر ملاک (تاب‌آوری) نیز ضرایب نشان می‌دهد سازگاری اجتماعی و تحصیلی بصورت مثبت و معنادار می‌تواند به میزان 0.14 واحد بر تاب‌آوری تاثیر داشته‌باشد. در مورد تاثیر غیر مستقیم مولفه‌های تعلق آموزشگاهی بر تاب‌آوری از طریق سازگاری اجتماعی و تحصیلی، نتایج حاصل از برآورد مدل پژوهش نشان می‌دهد که از بین مولفه‌های تعلق آموزشگاهی، مولفه احترام و عدالت و مولفه حمایت معلم در تبیین واریانس تاب‌آوری از طریق سازگاری اجتماعی و تحصیلی، در حالت استاندارد به ترتیب 0.02- و 0.07 واحد بصورت مثبت و مستقیم تاثیر دارند. تفاصيل المقالة

    شکست در برآورده سازی نیازهای اساسی زوجین در فرآیند ازدواج می‌تواند باعث از دست رفتن معنای زندگی و طلاق شود. باقی ماندن جنبه‌های هیجانی می‌تواند زوجین را درگیر نگه دارد. با توجه به این مسئله افراد باید پیش و پس از طلاق برای ساختن زندگی جدید خود کمک شوند. بخشایش فرآیندی است که شامل تغییر در هیجان و نگرش در مورد یک متخلف است. این پژوهش به بررسی مقدار اثر بخشی بخشایش درمانی بر مقدار سازگاری پس از طلاق بر زنان مطلقه پرداخت. جامعه آماری شامل زنان مطلقه ساکن در شهر شیراز در سال1394 بودند. نمونه‎گیری به شیوه تصادفی صورت گرفت و30 نفر به صورت تصادفی در گروههای آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه 100 سوالی سازگاری پس از طلاق فیشر بود. روش تحلیل آماری کوواریانس بود. نتایج نشان دهنده تفاوت معنی‌دار دو گروه کنترل و آزمایش در مولفه‌های سازگاری پس از طلاق بودند. یافته‌ها نشان دادند که روش آموزش مبتنی بر بخشایش بر سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه موثر است. تفاصيل المقالة

زوج‌ها ممکن است رابطه زناشویی باثباتی داشته باشند ولی از آن به هیچ عنوان رضایتی نداشته باشند و مجبور باشند چنین رابطه‌ای را تحمل کنند. متأسفانه چنین ازدواج‌هایی آسیب‌های فراوانی بر روی زوج‌ها و خصوصاً زنان دارد. از این‌رو پژوهش حاضر باهدف ارائه الگویی از بقای زنان در ازدواج‌های نارضایتمند انجام شد. پژوهش حاضر کیفی و مبتنی بر روش تئوری زمینه‌ای بود. جامعه پژوهش شامل تمامی زن‌های نارضایتمند از ازدواج شهر بندرعباس با حداقل 5 سال سابقه زندگی مشترک در سال 1397 بودند. 21 زن به روش نمونه‌گیری نظری و مبتنی بر روش نمونه‌گیری گلوله برفی انتخاب شدند و انتخاب نمونه‌ها تا مرحله اشباع نظری پیش رفت. داده‌ها بر اساس مصاحبه نیمه ساختاریافته و شاخص رضایت زناشویی (IMS) گردآوری شدند. برای تحلیل داده‌ها از روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی استفاده شد. نتایج کدگذاری به شناسایی 14 مقوله انجامید که در مدل پارادایمی ارائه شد. نتایج تحلیل نشان داد که زنان ناراضی از رابطه زناشویی ممکن است به علت وابستگی‌های موجود ازدواج‌ نارضایتمند خود را حفظ کنند و به‌منظور سازگاری با شرایط موجود از راهبردهای مختلفی استفاده کنند. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، مجموعه‌ای از عوامل درون‌فردی، بین‌فردی و اجتماعی می‌تواند تبیین‌کننده بقای زنان در ازدواج‌های نارضایتمند باشد. نتایج این پژوهش می‌تواند دارای تلویحات کاربردی در آسیب‌شناسی و توانمندسازی در حوزه زنان و خانواده باشد. تفاصيل المقالة

مقدمه: با توجه به پیدایش شکل های نوین روابط پیش از ازدواج در سالیان اخیر در میان جوانان، این مطالعه با هدف بررسی کیفی وضعیت زندگی زنان دارای رابطه هم خانگی پیش از ازدواج انجام گرفت. روش: در این مطالعه، روش شناسی کیفی به عنوان روش شناسی غالب انتخاب شد. جهت یافتن افراد نمونه از روش نمونه گیری گلوله برفی بهره گرفته شد. پس از یافتن چند نمونه نخست از راه دوستان و آشنایان، همان نمونه ها پس از مصاحبه و فرایند جلب اعتماد، رابط و واسطی شدند برای آشنایی و مصاحبه با نفرات بعدی. برای گردآوری داده ها از 19 زن که دارای رابطه هم خانگی بودند، مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته انجام گرفت. زنان شرکت کننده بیش‌تر در شهرهای بندرعباس، کرمان و تهران سکونت داشتند. داده های بدست آمده با رویکرد تفسیری تحلیل شدند. یافته ها: بر اساس تفسیرهای انجام شده در مورد داده ها چندین مقوله در زمینه وضعیت زنان هم خانه بدست آمد: رضایت نسبی از رابطه، تعهد متقابل ضعیف، کیفیت پایین رابطه، ترس از قضاوت خانواده و جامعه، آسیب های شخصی، رابطه معامله گونه و نداشتن تصمیم برای ازدواج. بحث و نتیجه گیری: شیوع آرام و خزنده روابط هم خانگی در زندگی جوانان ایرانی، آمار بالای طلاق، وفور خیانت های عاطفی و جنسی افراد متاهل و شیوع سبک های غربی روابط پیش از ازدواج همگی بنیان خانواده ایرانی را نشانه رفته اند و حل این معضلات نیازمند عزم جدی مسئولان و کارشناسان در سطح کلان جهت بازنگری در سیاست گذاری های شغلی، اقتصادی، ازدواج، برنامه های تلویزیونی و حوزه فرهنگ می باشد. تفاصيل المقالة