This study aimed to investigate the potential of epsilon-polylysine as a substitute for pasteurization in beverages derived from a mixture of fruit and vegetable juices. Pasteurization is widely employed in the food industry as the primary method to inactivate microorganisms and enzymes in beverages. In contrast, epsilon-polylysine is known for its non-toxic, cationic properties and proven antimicrobial efficacy. To achieve this objective, different concentrations of epsilon-polylysine (0.025, 0.05, 0.075, and 0.1%) were added to the beverage formulation. Throughout a 28-day storage period at 4°C, a comprehensive evaluation was conducted on physicochemical properties (pH, titratable acidity, soluble solids, total sugar, formalin number, viscosity, vitamin C content, and color indices), microbiological parameters (total microbial count, mold, and yeast count), and sensory attributes (taste, color, aroma, and overall acceptance). Results indicate that pasteurization leads to decreased Brix value, formalin number, and vitamin C concentration compared to unpasteurized treatments (p<0.05). Pasteurized beverages also exhibit a darker and more reddish hue, indicating a decrease in yellow chromaticity. However, pH, acidity, total sugar, and viscosity values of the beverages remain unaffected by pasteurization. Microbiological evaluations indicate that formulations containing 0.075% and 0.1% epsilon-polylysine exhibit comparable outcomes to pasteurization, successfully inhibiting the proliferation of bacteria, molds, and yeasts during the storage period. Sensory evaluations show that incorporating varying levels of epsilon-polylysine has no negative impact on the sensory attributes of the beverages, maintaining their appeal throughout storage. In conclusion, the findings demonstrate that epsilon-polylysine, particularly at higher concentrations (0.075 and 0.1%), can effectively maintain the quality of fruit and vegetable-based beverages while showing promise as a viable substitute for the pasteurization method. پرونده مقاله

فرآورده های گوشتی بسیار مستعد فساد اکسیداتیو می باشند. یکی از عواملی که موجب طعم نامطلوب و کاهش کیفیت محصولات گوشتی می شود، اکسیداسیون چربی است. این اکسیداسیون ناشی از تخریب ویتامین های محلول در چربی و اسیدهای چرب غیر اشباع می باشد .این تحقیق به منظور بررسی اثر آنتی اکسیدانی سزامول و پروپیل گالات بر اکسیداسیون لیپیدها در سوسیس انجام گرفته است. مشخصات تیمار ها بطور کامل در جدول 1 آمده است. آزمایشات درکلیه مراحل با سه تکرار انجام گرفت. صفات مورد ارزیابی شامل نتایج پراکسید، TBA و pH در روزصفر، 15، 30، 45 و 60 روز بودند، همچنین ارزیابی حسی نیز در پایان آزمایش صورت گرفت. با افزایش زمان میزان پراکسید و TBA افزایش یافت اما این افزایش در تیمار شاهد بالاتر بود، همچنین مشخص گردید که میزان pH در رابطه با تیمارهای اعمال شده نسبت به شاهد تغییری نداشت اما با گذشت زمان میزان این صفت در تمام تیمار های مورد بررسی و شاهد کاهش یافت. بطور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که تیمار ppm 600 آنتی اکسیدان پروپیل گالات در اکثر صفات مورد مطالعه بهترین نتیجه را نشان داده است. پرونده مقاله

هدف از این تحقیق، ارزیابی تأثیر روغن‌های خوراکی مختلف (روغن‌های سویا، آفتابگردان و کانولا در سطح 30 درصد وزنی) بر کیفیت و فساد اکسیداتیو سس مایونز کم چرب در مدت 6 ماه تحت دمای 10 درجه سلسیوس بود. نتایج نشان داد که میزان pH و اسیدیته همه نمونه‌ها، به ترتیب در محدوده 16/3-04/3 و 019/1-932/0 درصد قرار داشت. طی دوره نگهداری، میزان pH و ویسکوزیته نمونه‌های مایونز به تدریج کاهش یافت، در حالی که میزان اسیدیته افزایش پیدا کرد. نمونه‌های حاوی 15 درصد آفتابگردان و مخلوط برابر روغن‌ها، بیشترین میزان ویسکوزیته را داشتند. همه نمونه‌ها طی زمان نگهداری، از پایداری امولسیون مناسبی برخوردار بودند. ترکیب روغن‌های مختلف، اثر معنی‌داری بر شاخص‌های اکسیداسیون سس مایونز کم چرب داشت، به طوری که کمترین میزان شاخص‌های اکسیداسیون مربوط به نمونه‌های حاوی 15 درصد و 20 درصد روغن کانولا بود. با گذشت زمان، میزان اندیس‌های پراکسید، آنیزیدین و توتوکس همه نمونه‌های مورد بررسی، به طور معنی‌داری کاهش یافت. نتایج ارزیابی حسی نشان داد که نوع روغن، اثر معنی‌داری بر طعم، بافت، احساس دهانی، بو و پذیرش کلی سس مایونز کم چرب نداشت. کمترین امتیاز رنگ مربوط به نمونه حاوی 20 درصد روغن کانولا و تمام کانولا بود. با این حال، از لحاظ مشخصات حسی، همه نمونه های مایونز قابل پذیرش بودند. در نهایت، نتایج به دست آمده نشان داد که از مخلوط روغن‌های سویا، آفتابگردان و کانولا می‌توان برای تولید سس مایونز کم چرب استفاده کرد. پرونده مقاله

در تحقیق حاضر تاثیراسانس و عصاره‌های (آبی، الکلی و هیدروالکلی) اسطوخودوس بر کپک‌های پنی‌سیلیوم اکسپانسوم و آسپرژیلوس نایجر بررسی شد .سپس غلظتی از اسانس و عصاره های به دست آمده باتوجه به حداقل غلظت کشندگی ومهارکنندگی آنها به فرمولاسیون نان تست اضافه و ویژگیهای شیمیایی،میکروبی و حسی( میزان پذیرش کلی) نمونه‌های نان در بازه های زمانی 3، 6 و9 روز پس از تولید سنجش گردید. نمونه های نان تست تهیه شده شامل نمونه های شاهد، محتوی 016/0 % اسانس، محتوی 66/1 % عصاره آبی-اتانولی، محتوی 2/3 % عصاره اتانولی و محتوی 26/4 % عصاره آبی بودند.دربررسی نتایج ملاحظه گردید که PH ورطوبت نمونه ها در بازه زمانی فوق در حد استاندارد بود. درخصوص حداقل غلظت مهارکنندگی و کشندگی قارچهای موردبررسی ،کمترین میزان برای اسانس و وبیشترین میزان برای عصاره آبی بدست آمد (05/0p≤). در روز سوم نگهداری نان، نمونه شاهد دارای بالاترین جمعیت میکروبی کل و دیگر نمونه‌های مورد بررسی فاقد جمعیت میکروبی بودند. در روز ششم، بالاترین جمعیت میکروبی کل و جمعیت کپک متعلق به نمونه شاهد بود و پس از آن در نمونه‌ محتوی 2/3 % عصاره اتانولی ونمونه محتوی 26/4 % عصاره آبی ملاحظه شد. پائین ترین جمعیت میکروبی کل و جمعیت کپک در روز ششم متعلق به نمونه محتوی 016/0 % اسانس و در روز نهم در نمونه محتوی 66/1 % عصاره آبی-اتانولی مشاهده شد(05/0p≤).. در تمامی روزهای مورد بررسی نمونه نان تست محتوی1/66%عصاره آبی-اتانولی گیاه اسطوخودوس دارای بالاترین امتیاز حسی( پذیرش کلی) بود(05/0p≤) . پرونده مقاله

اکسایش در فرآورده های گوشتی یکی از دلایل مهم تغییر طعم و کیفیت این فرآورده ها می‌باشد. لذا اثر آنتی اکسیدان‌های آلفاتوکوفرول و آسکوربیل پالمیتات بر اکسایش لیپیدها در سوسیس فرانکفورتر در پنج سطح در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند، مقادیر pH برای سطوح مختلف آنتی اکسیدان های آلفاتوکوفرول و آسکوربیل پالمیتات تقریبا مشابه بودند و به طور مشخصی از نمونه شاهد پائین تر بودند ، میزان pH در همه تیمارها با گذشت زمان روند کاهشی نشان داد و این میزان کاهش در تیمارها ی آزمایش متفاوت بود. در رابطه با میزان پراکسید مشخص گردید که با افزایش زمان میانگین این ویژگی نیز روند افزایشی داشت اما تغییرات پراکسید با گذشت زمان در تیمارهای موجود یکسان نبود. در روزهای صفر، 45 و 60 دو تیمار T2 ، T4 اختلاف معنی داری با شاهد نشان ندادند اما تیمارهای T1 و T3 وT5 در زمان های مورد مطالعه در یک گروه آماری قرار گرفتند. بیشترین میزان اسید تیوباربیتوریک در نمونه شاهد مشاهده شد که بیشترین میزان آن در زمان های 45 و60 و کمترین مقدار آن در زمان صفر بود. همچنین بین سطوح تیماری نیز اختلاف معنی داری وجود داشت. از سوی دیگر نتایج نشان داد که در روز صفر تیمارهای 5 و 2 و در روزهای 45 و 60 تیمارهای 3 و 4 به ترتیب دارای بیشترین و کمترین درصد بازدارندگی بودند. نتایج حاکی از آن بود که آنتی اکسیدان های طبیعی آلفاتوکوفرول و آسکوربیل پالمیتات فناوری مفیدی برای کاهش اکسایش چربی در سوسیس فرانکفورتر می باشد. پرونده مقاله

در این تحقیق اثر استفاده از نشاسته استیله سیب زمینی بعنوان جایگزین چربی بر خواص رئولوژیکی، بافت و فیزیکوشیمیایی کالباس مرغ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمون‌های نوسانی نشان داد که مدول الاستیک و مدول ویسکوز ، نمونه‌های خمیر کالباس ، با افزایش نشاسته اصلاح شده و کاهش روغن، ویسکوزیته افزایش می‌یابد. بررسی ویسکوزیته ظاهری نشان دهنده رفتار شبه پلاستیک نمونه‌ها بود. نتایج نشان داد با افزایش نشاسته استیله و کاهش روغن در فرمولاسیون ، میزان رطوبت، خاکستر و کربوهیدرات ا افزایش و pH نمونه‌ها کاهش یافت. نتایج نشان دادکاهش چربی کل با افزایش نشاسته اصلاح شده و کاهش روغن در فرمولاسیون است. بررسی ویژگی‌های بافتی نمومه ها نشان داد که سفتی، حالت صمغی و قابلیت جویدن با افزایش نشاسته استیله و کاهش روغن افزایش یافته است. با افزایش نشاسته استیله تا %2 وزنی میزان چسبندگی افزایش یافت و پس از آن با افزایش نشاسته و کاهش روغن چسبندگی کاهش یافته است، در حالیکه پیوستگی و حالت ارتجاعی بافت تغییر نکرده است. با افزایش نشاسته استیله و کاهش روغن میزان روشنایی کاهش ، پارامتر قرمزی افزایش و میزان رنگ آبی کاهش یافته است و نمونه حاوی %4 نشاسته استیله، بهترین امتیاز رنگ را داشته است. امتیاز حسی مربوط به طعم و مزه نمونه‌ها نشان داد بهترین نمونه شاهد است. نتایج بررسی حسی بافت نشان داد که با افزایش نشاسته اصلاح شده و کاهش روغن امتیاز حسی بافت کاهش یافته است. در رابطه با پذیرش کلی نمونه‌های شاهد و تیمار 1 و 2 بیشترین امتیاز حسی را به خود اختصاص داده‌اند. پرونده مقاله

رعایت اصول بهداشتی در تولید سس مایونز، بعنوان محصولی مغذی و پَر طرفدار، همچنین جلوگیری از فساد فیزیکی، شیمیایی، میکروبی و در نتیجه جلوگیری از کاهش کیفیت آن از نظر خواص حسی از اهمیت بالایی برخوردار است. بنابراین، طی این پژوهش سعی بر آن بود که کارآیی استخراج عصاره آبی میوه ی شاه بلوط بعنوان یک آنتی اکسیدان طبیعی مورد بررسی قرار گیرد. برای این منظور، نمونه های سس مایونز با غلظت های مختلف غلظت عصاره، تحت تیمارهای B1 (سس مایونز+ ppm750 بنزوات سدیم + ppm750 سوربات سدیم)، B2 (سس مایونز + ppm400 عصاره ی شاه بلوط + ppm500 بنزوات سدیم + ppm500 سوربات سدیم)، B3 (سس مایونز + ppm800 عصاره ی شاه بلوط + ppm500 بنزوات سدیم + ppm500 سوربات سدیم) و B4 (سس مایونز + ppm 1200 عصاره ی شاه بلوط) تهیه شد و از نظر فاکتورهای شیمیایی (اسیدیته و عدد پراکسید)، میکروبی و حسی (پذیرش کلی) طی مدت 6 ماه (روز اول، ماه دوم، ماه چهارم و ماه ششم) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که میزان بازده استخراج عصاره به روش آبی برابر 5/22 % بود. بر طبق نتایج حاصله، عصاره ی میوه ی شاه بلوط همراه با بنزوات و سوربات سدیم باعث کاهش معنی دار پراکسید و اندیس اسیدی در نمونه ها شد (p<0.05). برطبق نتایج آزمون میکروبی اثر ضدمیکروبی عصاره میوه شاه بلوط بر کاهش معنی دار جمعیت میکروبی و انبارمانی سس مایونز تأیید می‌شود (p<0.05). بنابراین، با در نظر گرفتن فاکتورهای حسی (پذیرش کلی) نمونه B3 بعنوان تیمار برتر این تحقیق معرفی شد. پرونده مقاله

در حال حاضر فرآورده‌های گوشتی یکی از پرمصرف‌ترین غذاها در دنیا محسوب می‌شوند. امروزه صنایع غذایی نه تنها وظیفه تهیه غذای مطلوب برای عموم مردم را دارد، بلکه توجه به مؤلفه‌های تغذیه‌ای و سلامتی‌بخش مانند کاهش مصرف نمک و چربی نیز مواردی است که چالش بزرگی برای متخصصین و فعالان در این زمینه می‌باشد. بنابراین در این پژوهش سعی بر آن شده است تا با استفاده از اینولین و آنزیم ترانس گلوتامیناز، سوسیس کم نمک تولید نمود. برای این منظور آنزیم ترانس گلوتامیناز در سه سطح (صفر، 25/0، 5/0 و 75/0 درصد) و اینولین نیز در سطح (صفر، 25/0، 5/0 و 75/0 درصد) مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که بافت نمونه‌های تولیدی با افزایش میزان اینولین و آنزیم ترانس گلوتامیناز به طور معنی‌داری سفت‌تر شد. به طوری که در بین نمونه‌ها، نمونه کنترل با سفتی 322/187 کمترین میزان سفتی را دارا بود در حالی که نمونه حاوی 75/0 درصد ترانس گلوتامیناز و 75/0 درصد اینولین با سفتی 121/241 نیوتن بالاترین میزان سفتی را در بین تمام نمونه‌ها داشت. با افزایش نسبت اینولین در سوسیس‌ها، پارامتر L افزایش پیدا کرده است که حاکی از رنگ روشن‌تر محصولات با درصد بالاتر اینولین دارد. در مجموع ارزیابان حسی نظر مطلوب‌تری در مورد نمونه‌های حاوی میزان متوسط اینولین و ترانس گلوتامیناز داشته‌اند به گونه‌ای که این نمونه‌ها بالاترین امتیاز را به خود اختصاص داده‌اند. بنابراین نمونه‌های سوسیس حاوی 5/0 درصد اینولین و 5/0 درصد آنزیم مطلوبیت بیشتری را نشان دادند. پرونده مقاله

در این مطالعه فیلم‌ خوراکی برپایه کازئینات سدیم حاوی غلظت‌های 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد عصاره بذر چای تهیه شد و خصوصیات فیزیکی (ضخامت، شفافیت، حلالیت در آب و قابلیت نفوذ بخار آب) و مکانیکی (مقاومت کششی) فیلم‌ و کیفیت میکروبی و حسی فیله‌های ماهی قزل آلای پوشش داده شده با آن (نگهداری شده در دمای یخچال) مورد ارزیابی قرار گرفت. اسکن میکروسکوپ الکترونی پوبشی به منظور بررسی رابطه ساختار-خصوصیات انجام شد. بکارگیری عصاره بذر چای در فیلم‌های برپایه کازئینات سدیم به طور معنی‌داری (p <0.05) شاخص‌های ضخامت، قابلیت نفوذ بخار آب و حلالیت در آب را افزایش داد. عصاره بذر چای به طور معنی‌داری (p <0.05) شفافیت و مقاومت کششی فیلم‌های فعال کازئینات سدیم را کاهش داد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی پوبشی نتایج به دست آمده در این مطالعه را تایید نمود. افزایش سطح عصاره بذر چای باعث افزایش ناهمواری و تخلخل و همچنین کاهش فشردگی فیلم‌های کازئینات سدیم شد. نتایج شمارش کلی میکروارگانیسم‌ها نشان داد که شمارش میکروبی وابسته به غلظت عصاره بذر چای مورد استفاده برای تهیه فیلم‌ها بود. افزایش غلظت عصاره بذر چای منجر به کاهش معنی‌دار (p <0.05) log تعداد میکروارگانیسم‌های موجود در فیله‌های ماهی پوشش داده شده، گردید. فیله‌های پوشش داده شده با فیلم‌های خوراکی برپایه کازئینات سدیم حاوی 5/0 و 1 درصد عصاره بذر چای دارای بالاترین امتیاز، اما فیله‌های پوشش داده شده با فیلم‌های کازئینات سدیم حاوی 2 درصد عصاره بذر چای از کمترین امتیاز حسی از لحاظ قابلیت پذیرش کلی برخوردار بودند. پرونده مقاله

هدف از این مطالعه بررسی و اندازه گیری نمک آزاد شده از ساختارهای غذایی با استفاده از یک مدل شبیه‌سازی فرآیندهای انجام شده در حین جویدن مواد غذایی در داخل دهان می‌باشد. مدل پیشنهادی از چند قسمت متفاوت تشکیل شده است که جهت ساده‌سازی بررسی روند رهاسازی نمک، ‌از ژل‌های غذایی استفاده شده که نمک درون ساختار این ژل‌ها محبوس شده است. نمودارهای رها شدن نمک از ژل‌های مختلف (ژلاتین و صمغ ژلان) که از ژل‌های کاربردی در صنایع غذایی می‌باشند در دمای ۲۵ و ۳۷ درجه سانتیگراد بررسی شده‌اند. نتایج آزمایشات انجام شده نشان داد که رها شدن از ژل‌ها به نوع ژل و درجه حرارت بستگی دارد. رها شدن نمک از ساختار بیوپلیمر ژلاتین که دمای ذوب آن کمتر از ۳۷ درجه سانتی‌گراد است در چند ثانیه اتفاق افتاد در حالیکه رها شدن نمک از بیوپلیمر صمغ ژلان گام که دمای ذوب آن بالاتر از ۳۷ درجه سانتی‌گراد است و روند رهاسازی توسط پدیده انتشار صورت می‌پذیرد بسیار طولانی و در حدود چند ساعت خواهد بود. در این تحقیق اثر فشردگی متناوب نیز بر روی فرایند آزادسازی نمک از ژل‌ها مورد بررسی قرار گرفته است که نتایج بدست آمده از آزمایشات نشان می‌دهد که فشردگی چند مرحله‌ای نیز بر روی روند رهاسازی نمک از ژل‌ها موثر است. برای انجام این پژوهش، شش تیمار آماده سازی شدندکه مشخصات تیمارها ژل ژلاتین در سه سطح 6 ، 8 و 10 درصد ، ژل صمغ ژلان در سه سطح 5/0 ، 1 و 5/1 درصد بودند. نتایج بدست آمده با استفاده از طرح آنالیز یک طرفه واریانس و توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. پرونده مقاله

در این تحقیق اثر کاهش مقدار چربی‌ و نمک به همراه جایگزین نمودن نمک‌های کلرید کلسیم، کلرید منیزیوم، کلرید پتاسیم و صمغ ژلاندر فرمولاسیون، بر بافت سوسیس مورد برسی‌ قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که کاهش چربی‌ و نمک به همراه اضافه نمودن صمغ ژلان و نمک‌های دو ظرفیتی باعث بهبود بافت محصول شده و رطوبت و تخلخل محصول را افزایشمی دهد. افزودن کلرید منیزیم باعث بهبود ویژگی‌‌های بافتی شده در صورتی که افزودن کلرید کلسیم باعث افت کیفیت بافت محصول گردید. مقدار نمک دو ظرفیتی به کار رفته در فرمولاسیون احتمالا ویژگی‌‌های برگشت پذیر حرارتی صمغ ژلان را تحت تاثیر قرار داده و باعث کاهش قابلیت جذب و نگهداری آب در صمغ ژلان شده است. تفاوت های بافتی وساختاری ایجاد شده در فرآورده توسط نمک‌های دو ظرفیتی مختلف احتمالا بر اثر تفاوت نقش و اثر آنها بر روی پروتئین‌های میوفیبریلی استخراج شده و قابلیت انحلال آنها و همچنین خواص ایجاد ژل توسط صمغ ژلان بوده است. استفاده از کلرید منیزیم به همراه صمغ ژلان در فرمولاسیون فرآوردههای گوشتی کم چرب و کم نمک می تواند اثرات منفی ناشی‌ از کاهش مقدار نمک بر ویژگی های بافتی فرآورده را تا حدودی جبران نماید. پرونده مقاله

در این مطالعه عصاره زنجبیل به همراه فیلم‌های نشاسته‌ای به منظور ارزیابی خصوصیات فیزیکی (ضخامت، شفافیت، حلالیت در آب و قابلیت نفوذ بخار آب) و مکانیکی (مقاومت کششی) فیلم‌های تولیدی و همچنین کیفیت میکروبی (شمارش کلی) و حسی میگوی تازه پوشش داده شده و نگهداری شده در دمای یخچال، ترکیب شد. میگوهای تازه با فیلم‌های نشاسته‌ای حاوی 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 درصد عصاره زنجبیل پوشش داده شدند. نتایج به دست آمده نشان داد که افزایش درصد عصاره زنجبیل باعث افزایش معنی‌دار (p <0.05) ضخامت و شاخص حلالیت در آب و همچنین کاهش معنی‌دار (p <0.05) شاخص شفافیت و مقاومت کششی فیلم‌های غنی‌سازی شده با عصاره زنجبیل شد. نتایج قابلیت نفوذ بخار آب نشان داد که افزایش غلظت عصاره زنجبیل به طور معنی‌داری (p <0.05) شاخص قابلیت نفوذ بخار آب فیلم های نشاسته‌ای را افزایش داد. همچنین آنالیز شمارش کلی به طور معنی‌داری (p <0.05) وابسته به غلظت عصاره بود. به طوری‌که افزایش غلظت عصاره زنجبیل به طور معنی‌داری (p <0.05) منجر به کاهش لگاریتمی تعداد میکروارگانیسم‌های موجود در نمونه‌های پوشش داده شده، گردید. تصاویر میکروسکوپ الکترونی پویشی فیلم‌های نشاسته‌ای حاوی عصاره زنجبیل نشان دهنده ساختار ناهمگن و حالت اسفنجی مانند در آن‌ها بود. بر مبنای نتایج به دست آمده از ارزیابی حسی، به ترتیب نمونه شاهد و نمونه پوشش داده شده با فیلم نشاسته‌ای حاوی 5/0 درصد عصاره زنجبیل، و میگوهای پوشش داده شده با فیلم‌های نشاسته‌ای حاوی 2 درصد عصاره زنجبیل دارای بالاترین و کمترین امتیاز حسی از لحاظ قابلیت پذیرش کلی بودند. پرونده مقاله

مقدمه و هدف: ریزجلبک ها، یکی از منابع نویدبخش برای غذاهای جدید ومحصولات غذایی فراسودمند بوده و به دلیل داشتن ترکیب شیمیایی متعادل، می توانند به منظور افزایش ارزش تغذیه ای غذاها مورد استفاده قرار گیرند. دانستن ویژگی های فیزیکوشیمیایی آن ها، به منظور انتخاب مناسب ترین ریزجلبک برای برنامه های کاربردی فناوری غذایی و توسعه غذاهای جدید لازم است. روش تحقیق: در این تحقیق سس مایونز با درصد های 1/0 ، 3/0 و 5/0 درصد از هر یک از جلبک ها اسپیرولیناپلاتنسیس و کلرلاولگاریس و همچنین قارچ گانودرما در فرمولاسیون سس مایونز مورد استفاده قرار گرفت. آزمون های پایداری امولسیونی، ویسکوزیته، عدد پراکسید، pH، اندازه ذرات، خصوصیات رنگ سنجی و همچنین کپک و مخمر در بازه های زمانی روز تولید، ماه اول، ماه دوم و ماه سوم نگهداری مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمون ها با روش آنالیز واریانس دو طرفه و در سطح معنی داری 05/0 درصد و با نرم افزار Minitab 16مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج و بحث: نتایج نشان داد که شاخص های ویسکوزیته و اندازه ذرات افزایش، پایداری امولسیونی، عدد پراکسید، pH، شاخص روشنایی و همچنین جمعیت کپک و مخمر کاهش معنی داری یافت. نهایتا تیمار T10با مقادیر 1/0 درصد از هریک از جلبک های اسپیرولیناپلاتنسیس، کلرلاولگاریس و گانودرما لوسیدوم به عنوان تیمار بهینه انتخاب شد. توصیه کاربردی/ صنعتی: ریزجلبک ها غنی از پروتئین، رنگیزه، کربوهیدرات، اسیدهای چرب و ویتامین و مواد معدنی پروتئین هستند که می توانند در غنی سازی مواد غذایی مورد استفاده قرار بگیرند. پرونده مقاله